* αντικαπιταλιστική επαναστατική σελίδα * ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ ! * ΤΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΙ ΤΑΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ * ΟΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΟΥΣ * Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ * Για επικοινωνία : thanasis.ane@gmail.com

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Κομμουνιστική Επαναστατική Δράση : ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ!


Να τελειώνουμε οριστικά με τα μνημόνια,
να εμποδίσουμε κάθε συμβιβασμό με τη μνημονιακή λαίλαπα,
να ξεκινήσουμε το ξήλωμα της αστικής αντεπανάστασης!


Η συμφωνία του Eurogroup της 20/2 την οποία συνυπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση δεν αποτελεί μια “νίκη” όπως προσπαθεί να παρουσιάσει η κυβερνητική ρητορική, ούτε εγκαινιάζει μια εποχή“χωρίς μνημόνια και τρόικα” όπως πρωτοσέλιδα μας…ενημέρωσε η “Αυγή”. Δεν πρόκειται ούτε για κάποια “καινούρια” συμφωνία, κάποιο “πρόγραμμα – γέφυρα”, ανεξάρτητο από το προηγούμενο πρόγραμμα – το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ διακήρυσσε ότι δεν τον δεσμεύει.


Αποτελεί τετράμηνη επέκταση της υπογεγραμμένης από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δανειακής σύμβασης. Πρόκειται για τη μνημονιακή δανειακή σύμβαση που ορίζει συγκεκριμένα ότι η “διαθεσιμότητα και η παροχή χρηματοδοτικής ενίσχυσης…εξαρτώνται από τη συμμόρφωση με τα μέτρα που ορίζονται στο Μνημόνιο και τη θετική απόφαση των εγγυητών, επί τη βάσει των αποτελεσμάτων τακτικών αξιολογήσεων”. Η ίδια η απόφαση του Eurogroup της 20/2 ορίζει ότι το αίτημα των ελληνικών αρχών εντάσσεται “στο πλαίσιο της υπάρχουσας διευθέτησης” και ότι “ο σκοπός της παράτασης αυτής είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της τρέχουσας διευθέτησης”. Η συμφωνία αναγνωρίζει το ρόλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ (δηλαδή των τριών συστατικών μερών της Τρόικα) και την “δέσμευση των ελληνικών αρχών να συνεργαστούν στενά με τους ευρωπαϊκούς και τους διεθνείς θεσμούς και εταίρους”.

Με δυο λόγια, η ελληνική κυβέρνηση αιτήθηκε την τετράμηνη παράταση του μνημονιακής δανειακής σύμβασης, αποδέχτηκε την αξιολόγηση της έκβασης του μνημονιακού προγράμματος καθώς και τον καθοριστικό ρόλο της Τρόικα έστω κι αν αυτή…μετονομάζεται πλέον σε…“θεσμούς”. Οι ψευδείς ευφημισμοί περί “τέλους των μνημονίων και της Τρόικα” είναι μια συνειδητή προπαγάνδα ωραιοποίησης της συμφωνίας.

Η κυβερνητική ρητορική προσπαθεί να παρουσιάσει τη συμφωνία ως μια “διαπραγματευτική επιτυχία” που βάζει τέλος στις μνημονιακές πολιτικές και δίνει το χρόνο και το θεσμικό περιθώριο στην κυβέρνηση να εφαρμόσει σταδιακά το πρόγραμμα της. Η συμφωνία ωστόσο προβλέπει ρητά ότι “οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από την ακύρωση μέτρων και από μονομερείς αλλαγές των πολιτικών και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την ανάκαμψη της οικονομίας ή τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, όπως αυτά αξιολογούνται από τους θεσμούς”. Αυτή είναι μια σαφής δέσμευση ότι όλες οι προηγούμενες μνημονιακές ρυθμίσεις θα παραμείνουν εν ισχύ και οποιαδήποτε καινούρια νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης θα απαιτεί την έγκριση της Τρόικα.

Η συμφωνία υπονομεύει ρητά και τις οικονομικές προϋποθέσεις της εφαρμογής του “προγράμματος της Θεσσαλονίκης” (καθώς τα χρήματα του ΤΧΣ που θα το χρηματοδοτούσαν εν μέρει, φεύγουν από τον έλεγχο της κυβέρνησης και θα εκταμιευτούν από το ΕΤΧΣ μόνο για ανακεφαλαιοποιήσεις/εκκαθαρίσεις τραπεζών ενώ και οι “ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί” μετατρέπονται σε πρωτογενές πλεόνασμα). Επιπλέον“οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τιμήσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως”, δηλαδή αναγνωρίζουν στο ακέραιο ότι το χρέος είναι εξυπηρετήσιμο και…στην ώρα του, συναινώντας σε κάτι που ακόμα και μερίδα των δανειστών αμφισβητεί έστω εν μέρει, ότι δηλαδή το χρέος είναι “βιώσιμο”.

Ο Τσίπρας επαίρεται ότι η συμφωνία “ακυρώνει στην πράξη τις δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης για περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, για απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο, για αυξήσεις στο ΦΠΑ στα τρόφιμα, στα φάρμακα και στις τουριστικές υποδομές”. Με άλλα λόγια ότι δεν προβλέπεται ρητά η εφαρμογή του περιβόητου “email Χαρδούβελη”. Πράγματι τέτοια ρητή δέσμευση δεν υπάρχει καθώς η διαπραγμάτευση συνεχίζεται και αφορά την επονομαζόμενη “λίστα μεταρρυθμίσεων” της κυβέρνησης. Η επιδίωξη της κυβέρνησης προκειμένου η λίστα αυτή να αποτελέσει τον “πυλώνα” μέσα από τον οποίον θα αρχίσει η “σταδιακή” εφαρμογή των φιλολαϊκών της διακηρύξεων θα αποτελέσει το πεδίο στο οποίο θα συνεχιστούν και θα ενταθούν οι εκβιασμοί και οι μονομερείς ενέργειες των πιστωτών. Ήδη το ΔΝΤ μέσω της Λανγκάρντ εκφράζει “επιφυλάξεις” ότι η λίστα των ελληνικών προτάσεων δεν περιλαμβάνει ξεκάθαρες δεσμεύσεις για ορισμένα “σημαντικά ζητήματα” όπως οι μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και τα εργασιακά, οι ιδιωτικοποιήσεις κλπ ενώ ο κεντρικός τραπεζίτης Ντράγκι (που μάταια η κυβέρνηση προσπαθεί να βαφτίσει “φίλο”) ζητά “ισοδύναμα μέτρα” (στη θέση του email Χαρδούβελη).

Η κυβέρνηση ήρθε αντιμέτωπη με την απειλή κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος όχι γιατί αυτή ήταν κάποια αναπότρεπτη φυσική καταστροφή αλλά γιατί παρέμεινε πιστή στην ανεδαφική γραμμή “ούτε ρήξη ούτε υποταγή” και στη…μονομερή παραίτηση της από… μονομερείς ενέργειες, τη στιγμή που οι δανειστές επιδίδονταν σε μπαράζ εκβιασμών και μονομερών ενεργειών, πιστοί στη δική τους καθαρή γραμμή, μη “αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας”, τη γραμμή επιβίωσης του καρτέλ των ομολόγων, των εντόκων γραμματίων, των αμοιβαίων κεφαλαίων, των παραγώγων και των σίγουρων προσόδων τους.

Η απειλή κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος και οι μονομερείς εκβιασμοί των πιστωτών μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με μονομερείς ενέργειεςεπιβολής ελέγχου στο τραπεζικό σύστημα και την κίνηση κεφαλαίων, στάσης πληρωμών τοκοχρεωλυσίων, έκδοσης εθνικού νομίσματος ή και παράλληλης έκδοσης τοπικού νομίσματος υποχρεωτικής κυκλοφορίας στην αγορά. Μόνο που αυτά σηματοδοτούν μια γραμμή ρήξης απέναντι στους εκβιασμούς σε αντίθεση με την ανεδαφική γραμμή “ούτε ρήξη ούτε υποταγή”.

Ο Τσίπρας δήλωσε ότι “αποδείξαμε ότι η Ευρώπη αποτελεί πεδίο διαπραγμάτευσης και αμοιβαία βιώσιμων συμβιβασμών και όχι πεδίο εξόντωσης, υποταγής και τυφλής τιμωρίας”. Πιστεύει ή θέλει να πιστεύει ή κάνει ότι πιστεύει ότι η συμφωνία αποτελεί πολιτική επιβεβαίωση της γραμμής “ούτε ρήξη ούτε υποταγή” και της “εθνικής ενότητας” με τον Καμμένο και τον Παυλόπουλο. Η πραγματικότητα είναι ότι η συμφωνία τουEurogroup αποτελεί την αφετηρία πανηγυρικής διάψευσης αυτής της γραμμής. Αποτελεί την αφετηρία κατάρρευσης της γραμμής “αμοιβαίας επωφελούς λύσης”, του περιβόητου “win-win”. Η “εθνική ενότητα” και η αποφυγή της ρήξης οδηγεί στην υποταγή.

Ως ΚΕΔ είπαμε προεκλογικά ότι “η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φαντάζεται ότι με τις εγγυήσεις και τα διαπιστευτήρια μπορεί να αποσπάσει την ανοχή του εθνικού κορμού και των “εταίρων” μέχρι να πειστούν οι πάντες ότι “όλοι θα βγουν κερδισμένοι από μια προοδευτική διακυβέρνηση”. Είναι περισσότερο από σίγουρο ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.Και την επομένη των εκλογών είπαμε ότι δεν πρέπει να υπάρξει κανένας εφησυχασμός και καμία εμπιστοσύνη στην νέα κυβέρνηση καθώς “δεν υπάρχει περιθώριο για κοινά επωφελείς λύσεις, ούτε με την ΕΕ ούτε και με το κεφάλαιο”.

Το ρήγμα της 25ης Γενάρη είναι ενεργό -όσο κι αν κάνουν ότι δεν βλέπουν όσοι στην Αριστερά κάθονται στη γωνία περιμένοντας να “κατασταλάξουν τα πράγματα” και να “επιβεβαιωθούν” ότι αυτό που συνέβη στις εκλογές ήταν απλά μια “αλλαγή διαχειριστή”.Τα περιθώρια για την κυβέρνηση να ισορροπήσει πάνω σε δύο βάρκες, είναι απελπιστικά στενά. Πολύ γρήγορα θα έλθει αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα ενός καπιταλισμού που δεν εξαρτάται ακριβώς από τις πολιτικές επιλογές των εκάστοτε πολιτικών διαχειριστών αλλά από μια ύφεση που συνεχίζεται για 7η χρονιά και που δεν μπορεί να ξεπεραστεί με τις παρατάσεις από τα συνεχή προγράμματα διάσωσης. Πάνω σε αυτό το περιβάλλον οι εκκρεμότητες ανοίγουν ξανά και ένας νέος γύρος ταξικής αναμέτρησης είναι προ των πυλών.

Η γραμμή εθνικής ενότητας με τον Καμμένο και τον Πάκη σε συνδυασμό με την απελπισία πλατιών εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων από την προηγούμενη μνημονιακή επέλαση διαμορφώνει από τη μια πλευρά μια ασταθή και διαταξική “ανοχή” για την κυβερνητική μνημονιακή υποχώρηση και ταυτόχρονα ένα μούδιασμα, μια απογοήτευση και αγανάκτηση στην αριστερή πολιτική και ευρύτερη εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ και όλου εκείνου του κόσμου που εντάσσεται στην Αριστερά ή έχει προσδοκίες από την Αριστερά και έχει βρεθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια σε οδοφράγματα, σε απεργίες, σε αγώνες αλληλεγγύης. Αυτή η αγανάκτηση πρέπει να εξοπλιστεί και να εκφραστεί πολιτικά και κινηματικά, να απαγκιστρωθεί από την κυβερνητική προπαγάνδα περί “διαπραγματευτικής νίκης” και να βάλει στο στόχαστρο της τη νέα συμφωνία παράτασης του μνημονίου και όλο το μνημονιακό και συστημικό κατεστημένο.

Το ζήτημα τώρα δεν είναι οι διαπιστώσεις για τον “προδοτικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ” ούτε να περιμένει κανείς ησύχως μια πιο σκληρή στάση από αυτό το κυβερνητικό επιτελείο. Στην πραγματικότητα η συμφωνία είναι επακόλουθο μιας πολιτικής που επιδιώκει εξαρχής τον συμβιβασμό αποκλείοντας τη ρήξη. Όσοι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν ότι είναι 100% αντιμνημονιακοί, ότι δεν θα εφαρμόσουν “ούτε 50%, ούτε 60% ούτε 70% μνημόνια και Τρόικα” οφείλουν να εναντιωθούν στη συμφωνία και στην κυβερνητική προπαγάνδα που βαφτίζει το κρέας ψάρι.

Το κίνημα δεν μπορούσε να μείνει με σταυρωμένα χέρια τις μέρες των απανωτών συνεδριάσεων του Εurogroup και δεν μπορεί μπορεί να μείνει και τώρα.

Όλοι στη διαδήλωση, Πέμπτη 26/2 στο Σύνταγμα, 6μμ*

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

*Η ΚΕΔ θα βρίσκεται στη συγκέντρωση του Συντάγματος με δικό της μπλοκ και πανό

avantgarde2009.wordpress.com| komepd.wordpress.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου