ΟΧΙ!!! / Avantgarde

Τελικά η κυβέρνηση έστω και κάτω από τις ασφυκτικές πιέσεις στα όρια του εξευτελισμού από τους δανειστές, και αδύναμη να πάρει μια δική της απόφαση, σέρνεται σε δημοψήφισμα την επόμενη Κυριακή στις 5 Ιούνη.

Ανεξάρτητα από τους λόγους που το Μαξίμου οδηγήθηκε σε αυτή την απόφαση, είναι μια ιστορική ευκαιρία για μια ρεβάνς με τον καπιταλιστικό όχλο της εσωτερικής και εξωτερικής τρόικας.

Η αστική αντίδραση έχει βγει ήδη στα κάγκελα. ΝΔ, Ποτάμια, ρετάλια του πασοκ και σύσσωμος ο αστικός πολιτικός εσμός ωρύεται για την προσφυγή σε δημοψήφισμα και θέτει τα δικά του ψευδεπίγραφα διλήμματα. Για αυτούς το ερώτημα είναι «ναι ή όχι στην ευρώπη». Ούτε καν στο ευρώ. Με επικοινωνιακά τεχνάσματα προσπαθούν σαν τα ποντίκια να αποφύγουν το πραγματικό ερώτημα. Όμως δεν μπορούν να κρυφτούν. Το ναι σημαίνει ναι στα μέτρα των δανειστών, σημαίνει ναι στην αστική αντεπανάσταση. Είναι σίγουρο ότι ο αντιδραστικός απόπατος θα επιχειρήσει τις επόμενες ώρες και μέρες να σηκώσει κεφάλι. Οι φιλελέδες, η αυλή των τοκογλύφων, τα σούργελα της νεοχίτικης δεξιάς που τρέμουν μην τυχόν και χάσουν τα προνόμια δεκαετιών από τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και του ιδρώτα της εργατικής τάξης, ετοιμάζουν από τώρα τις κατσαρόλες τους και φαντασιώνονται ένα συνταγματάρχη για να σώσει τη «δημοκρατία».

Το κίνημα, η αριστερά, η εργατική τάξη, η νεολαία που υποφέρουν εδώ και 5 χρόνια την ανελέητη επίθεση ισοπέδωσης των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων δεν πρέπει να αφήσει κανένα περιθώριο δράσης σε οποιονδήποτε μπορεί να σκεφτεί οτιδήποτε προκειμένου να μπλοκάρει το δρόμο προς το δημοψήφισμα. Σ’ αυτή τη μάχη κανείς από το προλεταριακό στρατόπεδο δεν μπορεί να μείνει ουδέτερος, δήθεν για να μην ταυτιστεί με την κυβέρνηση. Το όχι στο τελεσίγραφο των δανειστών είναι ένα όχι ικανό να τινάξει στον αέρα την χρηματοπιστωτική φούσκα που έχει κατσικωθεί πάνω στην ανθρωπότητα και κοντεύει να την πνίξει. Ένα όχι θα τονώσει το αντικαπιταλιστικό κίνημα σε όλο τον κόσμο, ανοίγοντας ένα νέο γύρο ταξικής αναμέτρησης, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την αδυναμία της παρακμιακής δυτικής ιμπεριαλιστικής αυτοκρατορίας.

Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να πάρει μια βδομαδιάτικη παράταση προκειμένου να διατηρηθεί ο μηχανισμός έκτακτης χρηματοδότησης της ΕΚΤ το πιθανότερο είναι να απορριφθεί. Είναι προφανές ότι οι δανειστές και οι φίλοι τους στο εσωτερικό της χώρας επιθυμούν η βδομάδα πριν το δημοψήφισμα να κυλήσει με κλειστές τράπεζες και με τους φιλελέδες στους δρόμους να ουρλιάζουν για τα ευρώ τους. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε τα πράγματα στην τύχη τους και πολύ περισσότερο στην τύχη που προωθεί η αστική αντίδραση. Από το Σάββατο το κίνημα, οι εκατοντάδες χιλιάδες που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις της τελευταίας πενταετίας, που έστησαν οδοφράγματα που συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής πρέπει να βρεθούν στο δρόμο. Η πρωτοβουλία για μια λαϊκή συνέλευση του Συντάγματος καλεί ήδη σε συγκέντρωση στην πλατεία στο απόγευμα του Σαββάτο και της Κυριακής. Ένα πρώτο μεγάλο συλλαλητήριο πρέπει να καλεστεί την Κυριακή το βράδυ.

Όπως και να ‘χει η ρήξη με τα μνημόνια και την αστική αντεπανάσταση θέτει επί τάπητος τα καθήκοντα της επόμενης μέρας. Επαναλαμβάνουμε ότι λέγαμε πριν 3 μήνες. «Στην περίπτωση που έστω και από ατύχημα οδηγηθούμε στη ρήξη, τότε το κίνημα και η αντικαθεστωτική αριστερά όπου κι αν βρίσκεται θα πρέπει να καθορίσει τις εξελίξεις. Κάθε απόπειρα του βαθέως κράτους, του κεφαλαίου να παρέμβουν οργανώνοντας οποιουδήποτε τύπου πραξικόπημα θα πρέπει να αντιμετωπιστούν αναλόγως. Ταυτόχρονα, καμία ρήξη δεν θα έχει αντοχή, αν δεν συνοδευτεί με ένα έκτακτο πρόγραμμα άμεσων κοινωνικών και οικονομικών μέτρων, υπεράσπισης του βιοτικού επιπέδου των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, των χαμηλόμισθων και των ανέργων. Σε αντίποινα της οικονομικής ασφυξίας που θα επιβάλει το διεθνές κεφάλαιο και οι θεσμοί του, παράλληλα με το σαμποτάζ του ντόπιου κατεστημένου, θα πρέπει να ακυρωθούν όλες οι ιδιωτικοποιήσεις της τελευταίας 6ετίας και να κρατικοποιηθούν χωρίς καμία αποζημίωση. Κανάλια, κατασκευαστικές εταιρίες, τραπεζίτες και ντόπια συμφέροντα που στήριξαν και επωφελήθηκαν από τα μνημόνια αφού πρώτα λεηλάτησαν τη δημόσια περιουσία θα πρέπει επίσης να κρατικοποιηθούν και να κατασχεθούν οι ατομικές τους περιουσίες στο βαθμό που αποτελούν προϊόν παράνομου πλουτισμού εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Επιχειρήσεις που κλείνουν γιατί πρώτα λεηλατήθηκαν ή οδηγήθηκαν στην χρεοκοπία να επαναλειτουργήσουν με την υποστήριξη του κράτους και με διαχείριση των ίδιων των εργαζομένων. Από την πρώτη στιγμή πρέπει να επιβληθεί κεντρικός έλεγχος στις εισαγωγές και τις εξαγωγές, όπως επίσης σε όλες τις κινήσεις κεφαλαίου και για όσο διαρκεί οποιοδήποτε καθεστώς αποκλεισμού και κυρώσεων από κάθε είδους τοκογλύφους και πιστωτές. Στις αναλήψεις από τις τράπεζες είναι αναγκαίο ένα πλαφόν και αν χρειαστεί ένα εναλλακτικό νόμισμα σε ισοτιμία ένα προς ένα και με αναγκαστική κυκλοφορία στην αγορά. Εξυπακούεται ότι παύει οποιαδήποτε εξυπηρέτηση του χρέους εις το διηνεκές. Στο εσωτερικό μέτωπο, αποκατάσταση της εργατικής νομοθεσίας και προστασία των εργατικών δικαιωμάτων απέναντι στην εργοδοτικά αυθαιρεσία. Συνεργεία της επιθεώρησης εργασίας με την φυσική παρουσία εργατικών επιτροπών μπορούν να ελέγχουν επιτόπου κάθε καταγγελία εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Τέλος οποιαδήποτε προσπάθεια από συμμορίες να εκμεταλλευτούν την κατάσταση με κλοπές, ληστείες και κάθε είδους εγκληματικές ενέργειες θα πρέπει να τσακιστεί χωρίς κανένα έλεος. Επιβάλλεται σε αυτές τις συνθήκες να ελεγχθεί το κέντρο επιχειρήσεων της αστυνομίας με πολιτικούς επίτροπους που δεν θα αφήσουν περιθώρια για προβοκάτσιες του βαθέως κράτους. Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα της υπεράσπισης μιας άλλης κοινωνικής προοπτικής δεν μπορεί να εξαρτάται από τον παλιό μηχανισμό του κράτους. Το κίνημα πρέπει να φροντίσει για τη δική του αυτοάμυνα. Αυτή είναι μια πραγματική ρήξη, μια επαναστατική προλεταριακή ρήξη…».