Η Διεθνιστική Δήλωση Του Καρλ Λίμπκνεχτ Στο Στρατιωτικό Δικαστήριο

Εκατό χρόνια πριν, στις 28 Ιουνίου, 1916, 55.000 μεταλλεργάτες στο Βερολίνο κατέβηκαν σε απεργία για να διαμαρτυρηθούν για την καταδίκη σε δύομισι χρόνια φυλακή του Γερμανού επαναστάτη Καρλ Λίμπκνεχτ. Ήταν η πρώτη μαζική απεργία διαμαρτυρίας στη Γερμανίας από την έναρξη του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου.

Στη Γερμανία, και όχι μόνο, υπήρξε μεγάλη υποστήριξη για τον Λίμπκνεχτ στη Γερμανία, ως τον πρώτο Γερμανό Σοσιαλιστήπου καταψήφισε τον κοινοβουλευτικό προϋπολογισμό  για τις πολεμικές δαπάνες της κυβέρνησης. Είχε συλληφθεί σε παράνομη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς που διοργανώθηκε από την Ένωση του Σπάρτακου, μόλις φώναξε, «Κάτω ο πόλεμος! Κάτω η κυβέρνηση!»

Δύο ημέρες μετά τη σύλληψή του, ο Λίμπκνεχτ εξήγησε τους στόχους της διαδήλωσης της Πρωτομαγιάς και της Ένωσης του Σπάρτακου με την ακόλουθη δήλωση στη δίκη του που έγινε σε ένα δικαστήριο του Βερολίνου. Η δήλωση του Λίμπκνεχτ δημοσιεύτηκε ως μέρος του αφιερώματος «Η πάλη ενάντια στον παγκόσμιο πόλεμο» του Socialist Worker org., με εισαγωγή και επιμέλεια του John Riddell.

Socialist Worker org.

Θα ήθελα να κάνω την εξής αποσαφήνιση για όσα είπα κατά την έρευνα της υπόθεσης μου:

1.

Όσον αφορά τόσο τον ιστορικό και όσο και τον κοινωνικό της χαρακτήρα, η γερμανική κυβέρνηση είναι ένα εργαλείο καταπίεσης και εκμετάλλευσης των εργατικών μάζων. Τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική της πολιτική εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αριστοκρατίας των γαιοκτημόνων, του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.

Επιδιώκοντας αδίστακτα την παγκόσμια επέκταση και προωθώντας δυναμικά τον ανταγωνισμό των εξοπλισμών, είναι από τις πιο σημαντικές δυνάμεις που συμβάλλουν στα αίτια του σημερινού πολέμου.

Μαζί με την αυστριακή κυβέρνηση, προκάλεσε τον πόλεμο αυτό και ως εκ τούτου φέρει την κύρια άμεση ευθύνη για την έκρηξη του.

Αυτή οργάνωσε αυτόν τον πόλεμο εξαπατώντας τις μάζες, ακόμη και το κοινοβούλιο, κρατώντας μυστικό το τελεσίγραφο της προς το Βέλγιο, δημοσιεύοντας τις γερμανικές δικαιολογίες για τον πόλεμο και αποκρύπτοντας το [συμφιλιωτικό] τηλεγράφημα του Τσάρου της 29ης Ιουλίου του 1914. Χρησιμοποιεί κατάπτυστα μέσα στην προσπάθεια να διατηρηθεί η λαϊκή υποστήριξη στον πόλεμο.

Η κυβέρνηση διεξάγει τον πόλεμο με μεθόδους που είναι τερατώδεις, ακόμη και σε σύγκριση με προηγούμενες πρακτικές...

Έχει χρησιμοποιήσει τον στρατιωτικό νόμο για να αυξήσει ακόμα περισσότερο την οικονομική εκμετάλλευση των μαζών και την περιστολή των πολιτικών τους δικαιωμάτων. Αναστέλλει κάθε σοβαρή πολιτική ή κοινωνική μεταρρύθμιση. Και εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση βγάζει λόγους σχετικά με την υποτιθέμενη ισότητα όλων των κομμάτων, την απόρριψη των πολιτικών ή κοινωνικών διακρίσεων και για έναν υποτιθέμενο «νέο προσανατολισμό» - όλα σε μια προσπάθεια να κρατήσει αυτές τις μάζες πειθαρχημένες στην ιμπεριαλιστική πολιτική του πολέμου.

Η δουλοπρέπεια της απέναντι στα συμφέροντα των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών ευθύνεται για την πλήρη αποτυχία να ικανοποιηθούν οι οικονομικές ανάγκες των μαζών, οδηγώντας σε σκανδαλώδεις εκβιασμούς και στην εξαθλίωηση του πληθυσμού.

Ακόμα και σήμερα η κυβέρνηση επιμένει σταθερά στους πολεμικούς κατακτητικούς στόχους της, θέτοντας έτσι το κύριο εμπόδιο για άμεσες διαπραγματεύσεις για ειρήνη, χωρίς προσαρτήσεις και με σεβασμό των εθνικών δικαιωμάτων ως βάσεις της. Διατηρώντας παράνομα την κατάσταση πολιορκίας (λογοκρισία, κλπ), εμποδίζει το κοινό να μαθαίνει τα γεγονότα που δεν βολεύουν σχετικά με τις πολιτικές της και αποκλείει τη σοσιαλιστική κριτική. Το σύστημα της φαινομενικής νομιμότητας και του εικονικού ενδιαφέροντος για τον πληθυσμό αποκαλύπτεται έτσι ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κάλυμμα αληθινής βίας και γνήσιας εχθρότητας και μνησικακίας προς τις μάζες.

Η έκκλησή μου «Κάτω η κυβέρνηση» έχει ως στόχο να στιγματίσει το σύνολο των πολιτικών της ως καταστροφικές για τις λαϊκές μάζες. Αυτή η έκκληση σημαίνει επίσης ότι το καθήκον του κάθε σοσιαλιστή, του κάθε αγωνιστή των εργατικών συμφερόντων είναι να διεξάγει αδιάκοπη ταξική πάλη εναντίον της κυβέρνησης.

2.

Ο σημερινός πόλεμος δεν διεξάγεται για την υπεράσπιση της ακεραιότητας των εθνών, της απελευθέρωσης των καταπιεσμένων λαών, ή της ευημερίας του πληθυσμού.

Από τη σκοπιά του προλεταριάτου, ο πόλεμος αυτός έχει ως μόνο στόχο να αυξήσει ακόμα περισσότερο και να εντείνει την πολιτική καταπίεση, την οικονομική εξάντληση και τη στρατιωτική σφαγή της εργατικής τάξης προς όφελος του καπιταλισμού και της απολυταρχίας.

Η εργατική τάξη όλων των χωρών απαντά σε αυτόν με μια μόνο κραυγή:

- Ανάπτυξη της διεθνούς ταξικής πάλης ενάντια στις καπιταλιστικές κυβερνήσεις και τις άρχουσες τάξεις τής κάθε χώρας.

- Κατάργηση κάθε μορφής καταπίεσης και εκμετάλλευσης.

- Να σταματήσει ο πόλεμος μέσα από μια ειρήνη βασισμένη σε σοσιαλιστικές αρχές.

Αυτή η ταξική πάλη αγκαλιάζει όλα αυτά, τα οποία οι σοσιαλιστές δεσμεύτηκαν να υπερασπιστούν προκειμένου να υπηρετήσουν την πραγματική τους πατρίδας, τη Διεθνή.

Με την έκκλησή μου «Κάτω ο πόλεμος!» ζητώ να εκφράσω τη θεμελιώδη αντίθεσή μου και το μίσος για τον σημερινό πόλεμο, ως προς τον ιστορικό του χαρακτήρα, τα συνολικά κοινωνικά αίτια του, τον ακριβή τρόπο με τον οποίο ξέσπασε, τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται και τους στόχους που επιδιώκει να επιτύχει. Ο καθένας που θέλει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού είναι υποχρεωμένος να λάβει μέρος σε μια διεθνή ταξική πάλη για να τον σταματήσει.

3.

Ως σοσιαλιστής, είμαι ριζικά αντίθετος τόσο σε αυτόν τον πόλεμο όσο και στο υπάρχον στρατοκρατικό σύστημα. Υποστήριζα πάντα την πάλη ενάντια στο μιλιταρισμό ως ιδιαίτερα σημαντική υπόθεση – στην πραγματικότητα, ένα ζήτημα ζωής και θανάτου - για την εργατική τάξη της κάθε χώρας (βλέπε το κείμενό μου, Μιλιταρισμός και αντιμιλιταρισμός, που δημοσιεύθηκε το 1907, καθώς και τις διεθνείς διασκέψεις της νεολαίας στη Στουτγάρδη το 1907 και στην Κοπεγχάγη το 1910). Ο πόλεμος απαιτεί να διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας να αντιταχθούμε στον μιλιταρισμό.

4.

Από το 1889, η Πρωτομαγιά έχει αφιερωθεί στις διαδηλώσεις και στην εκπαίδευση για τις βασικές ιδέες του σοσιαλισμού και στην εναντίωση σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης, καταπίεσης και παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Πρωτομαγιά συμβολίζει τα κοινά συμφέροντα των εργατών όλων των χωρών, μια αλληλεγγύη που δεν αναιρείται, αλλά ενισχύεται από τον πόλεμο. Στέκεται απέναντι στον πόλεμο και την αδελφοκτόνα σφαγή και υπηρετεί την ειρήνη.

Το ιερό καθήκον να διακηρύξει τις αρχές αυτές γίνεται ιδιαίτερα επιτακτικό για κάθε σοσιαλιστική σε καιρό πολέμου.

5.

Οι πολιτικές που υποστηρίζω καθορίζονται από την απόφαση του Διεθνούς Σοσιαλιστικού Συνεδρίου στη Στουτγάρδη (1907), το οποίο υποχρεώνει τους σοσιαλιστές σε κάθε χώρα, αν δεν μπορέσουν να αποτρέψουν τον πόλεμο, να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να τελειώσει γρήγορα και να αξιοποιήσουν τις κοινωνικές συνθήκες που δημιουργεί για να επιταχύνουν το τέλος της καπιταλιστικής κοινωνικής τάξης.

Αυτή η πολιτική είναι διεθνιστική στον πυρήνα της. Και καθορίζει το ίδιο καθήκον με αυτό που εγώ και άλλοι έχουμε εκπληρώσει στη Γερμανία, για τους σοσιαλιστές στις άλλες εμπόλεμες χώρες απέναντι στις κυβερνήσεις τους και τις κυρίαρχες τάξεις.

Αυτή η πολιτική που διεξάγεται διεθνώς, εμπνέει τους εργάτες σε κάθε χώρα μέσα από τα παραδείγματα που υπάρχουν σε άλλες χώρες και προωθεί την διεθνή ταξική πάλη ενάντια στον πόλεμο.

Είμαι ένας από αυτούς που που έχουν υποστηρίξει δημοσίως την πολιτική αυτή με κάθε ευκαιρία από τότε που άρχισε ο πόλεμος. Επιπλέον, όσο ήταν δυνατό, εγώ και άλλοι έχουμεέρθει σε επαφή και με άλλους που σκέφτονται όπως εμείς σε άλλες χώρες. Για το σκοπό αυτό αναλάβαμε να ταξιδέψουμε στο Βέλγιο και την Ολλανδία το Σεπτέμβριο του 1914, γρφάψαμε μια χριστουγεννιάτικη επιστολή στον Ηγέτη των Εργατικών το 1914 και πραγματοποιήσαμε συνέδρια στην Ελβετία [στο Τσίμμερβαλντ και στοΚίνταλ], αν και δυστυχώς με εμπόδισε η κρατική καταστολή να πάρω μέρος προσωπικά.

6.

Θα παραμείνω σ’ αυτή την πολιτική ό,τι κι αν γίνει. Ωστόσο, δεν είναι μόνο δική μου· είναι η πολιτική ενός συνεχώς αυξανόμενου τμήματος του πληθυσμού στη Γερμανία και σε άλλες εμπόλεμες και ουδέτερες χώρες. Σύντομα θα είναι η πολιτική της εργατικής τάξης κάθε χώρας. Αυτή είναι η ελπίδα μου, αλλά και ο στόχος για τον οποίο είμαι αποφασισμένος να αγωνίζομαι αδιάκοπα. Και όταν αυτό επιτευχθεί, η εργατική τάξη θα έχει τη δύναμη να τσακίσει τη θέληση των σημερινών ιμπεριαλιστικών αρχουσών τάξεων και να ξαναφτιάξει τις σχέσεις και τις συνθήκες όλων των λαών προς όφελος όλων.

Λίμπκνεχτ, Στρατιώτης, Σώμα Μηχανικού

Μετάφραση: e la libertà

Πηγή: «Liebknecht’s cry of defiance in a military court», Socialist Worker, 13 Ιουλίου 2016. Μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον John Riddell. Πηγή: Dokumente und Materialien zur Geschichte der deutschen Arbeiterbewegung, Βερολίνο: Dietz, 1958, σειρά 2, τομ. 1, σσ. 380-3.

Πηγή : elaliberta