Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα, μέσα από βουνά και θάλασσες, οι πρόσφυγες και μετανάστες για λίγες ημέρες κάνουν αναγκαστική στάση στην Αθήνα, στην Πλατεία Βικτωρίας. Για να πάρουν μετά το μεγάλο δρόμο προς Γευγελή, Σκόπια, Βελιγράδι, σύνορα Ουγγαρίας, Κροατίας, ή όπου αλλού μπορέσουν για να βρουν ένα άνοιγμα μέσα απ' τα συρματοπλέγματα, τους υψηλούς τοίχους, τους οπλισμένους άνδρες των αστυνομιών και των στρατών - το Φρούριο Ευρώπη φυλάσσεται καλά...
Στην πλειοψηφία οι άνθρωποι αυτοί είναι νέοι, πολύ νέοι, άνδρες και γυναίκες, συνήθως με τα παιδάκια τους. Η πείνα, το κρύο τις νύχτες και οι βροχές προκαλούν μεγάλο πόνο. Αλλά οι καταδιωγμένοι χαμογελούν. Κι όταν τους προσέχεις σου χαμογελάνε. Κι όταν απ’ την καρδιά σου δίνεις κάτι τις απ’ το υστέρημά σου, ίσως, σε ευχαριστούνε μέχρι και τα μάτια τους, κι ας εμποδίζουν οι γλώσσες να το εκφράσουν με λέξεις.
