Η πορεία εξόδου από την Ειδομένη δεν ήταν απλώς μια κίνηση απελπισίας, ούτε ήταν το αποτέλεσμα “παραπληροφόρησης” και “υποκίνησης” από κάποιους “εκμεταλλευτές του πόνου των προσφύγων” όπως η κυβέρνηση υποστηρίζει, προοιωνιζόμενη ένα νέο γύρο καταστολής των προσφύγων και ποινικοποίησης της αλληλεγγύης.
Οι περίπου 2.000 πρόσφυγες που σχημάτισαν τη μεγάλη πορεία προς τα σιδηρόφραχτα και φυλασσόμενα από πολυεθνική στρατιωτική δύναμη σύνορα, έκαναν ό,τι έκαναν οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες του σιδηροδρομικού σταθμού της Βουδαπέστης τον περασμένο Σεπτέμβρη. Ό,τι έκαναν και θα κάνουν πάντα οι πρόσφυγες και οι ξεριζωμένοι: Πήραν το δρόμο. Και στον πάνοπλο μηχανισμό της Ευρώπης Φρούριο, προέταξαν τα σώματα τους, το μόνο όπλο τους. Όχι μόνο την απελπισία, αλλά και την αποφασιστικότητα αυτού που δεν έχει πλέον τίποτα να χάσει.
Οι περίπου 2.000 πρόσφυγες που σχημάτισαν τη μεγάλη πορεία προς τα σιδηρόφραχτα και φυλασσόμενα από πολυεθνική στρατιωτική δύναμη σύνορα, έκαναν ό,τι έκαναν οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες του σιδηροδρομικού σταθμού της Βουδαπέστης τον περασμένο Σεπτέμβρη. Ό,τι έκαναν και θα κάνουν πάντα οι πρόσφυγες και οι ξεριζωμένοι: Πήραν το δρόμο. Και στον πάνοπλο μηχανισμό της Ευρώπης Φρούριο, προέταξαν τα σώματα τους, το μόνο όπλο τους. Όχι μόνο την απελπισία, αλλά και την αποφασιστικότητα αυτού που δεν έχει πλέον τίποτα να χάσει.
Η πορεία των προσφύγων ήταν μια αυθόρμητη πράξη αντίστασης. Μια κατεξοχήν πολιτική πράξη που όχι μόνο δεν “υποκινήθηκε” από κάποια “σκοτεινά κέντρα”, αλλά που ήταν αναμενόμενη, που ξεκίνησε και εξελίχτηκε στο φως της ημέρας και μπροστά στα μάτια μας.
Είναι οι ίδιοι οι πρόσφυγες που αρνούνται το μέλλον που τους επιφυλάσσει για αυτούς και τα παιδιά τους το ελληνικό κράτος και η Ε.Ε.: μια επ' αόριστον παραμονή σε προσφυγικά στρατόπεδα και μια ζωή σε συνθήκες εξαίρεσης δικαιωμάτων, ρατσισμού και διακρίσεων.
Είναι οι ίδιοι οι πρόσφυγες που μας “υποκινούν” και μας παρακινούν να πάρουμε θέση: να σταματήσουμε την εγκληματική συνοριακή και μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι οι ίδιοι οι πρόσφυγες που αρνούνται το μέλλον που τους επιφυλάσσει για αυτούς και τα παιδιά τους το ελληνικό κράτος και η Ε.Ε.: μια επ' αόριστον παραμονή σε προσφυγικά στρατόπεδα και μια ζωή σε συνθήκες εξαίρεσης δικαιωμάτων, ρατσισμού και διακρίσεων.
Είναι οι ίδιοι οι πρόσφυγες που μας “υποκινούν” και μας παρακινούν να πάρουμε θέση: να σταματήσουμε την εγκληματική συνοριακή και μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου