Η Πρώτη Αεροπειρατεία Στην Ελληνική Ιστορία, Την Πραγματοποίησαν ΕΠΟΝίτες

Πηγή : Ηρακλής Κακαβάνης – «Ατέχνως»

Στις 12 Σεπτέμβρη 1948 έγινε η πρώτη αεροπειρατεία στην ελληνική ιστορία την οποία πραγματοποίησε η ΕΠΟΝ (και από τις πρώτες παγκοσμίως). Την έκαναν οι 6 ΕΠΟΝίτες που κατηγορούνταν από τις αρχές για ενέργειες σαμποτάζ.

Αλέξανδρος Κουφουδάκης, 21 ετών

Δημήτριος Κουφουδάκης, 23 ετών

Αχιλλέας Κετιμλίδης, 19 ετών

Αντώνης Βογιάζος, 18 ετών

Γιώργος Κέλας, 17 ετών

Σπύρος Χελμιάδης, 18 ετών

«Προσπαθώντας να ξεφύγουν από τους διώκτες τους, οι έξι νεαροί κατέφυγαν στην Αθήνα, με απώτερο σκοπό να διαφύγουν σε κάποια γειτονική σοσιαλιστική χώρα και στη συνέχεια να επαναπροωθηθούν στην Ελλάδα για να πολεμήσουν στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού. Ψάχνοντας τρόπους να υλοποιήσουν το σχέδιό τους, τους κατέβηκε η ιδέα να καταλάβουν ένα αεροπλάνο της πολιτικής αεροπορίας και να το οδηγήσουν στη Γιουγκοσλαβία. Σχέδιο παράτολμο, αλλά και «πρωτοποριακό» για την εποχή».
Η προσπάθειά τους ξεκίνησε το μεσημέρι της 12ης Σεπτέμβρη από το αεροδρόμιο του Ελληνικού, όπου επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο τύπου «Ντακότα».

«Λίγα λεπτά μετά την απογείωσή του κι ενώ το αεροπλάνο πετούσε πάνω από τη βόρεια Εύβοια, οι τέσσερις από τους έξι νεαρούς μπήκαν στον θάλαμο διακυβέρνησης και αφού τραυμάτισαν με σουγιά τον συγκυβερνήτη και τον ασυρματιστή, ανάγκασαν τον κυβερνήτη Αθανάσιο Ηγουμενάκη να οδηγήσει το αεροπλάνο προς τα γιουγοσλαβικά σύνορα. O Ηγουμενάκης προσπάθησε να παραπλανήσει τους αεροπειρατές, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Έτσι, ακολουθώντας το ποτάμι του Αξιού κατόρθωσε να προσγειώσει τελικά το αεροπλάνο σε μία λωρίδα γης στην τοποθεσία Μπούργκα, 60 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά των Σκοπίων. Μετά την αποβίβαση των έξι αεροπειρατών, οι χειριστές κατόρθωσαν να απογειώσουν το αεροπλάνο και να φτάσουν στη Θεσσαλονίκη γύρω στις 5 το απόγευμα, 4 ώρες και 27 λεπτά μετά την αναχώρησή του από την Αθήνα» (sansimera.gr).

Το 1987 ο σκηνοθέτης Κώστας Κουτσομύτης μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το περιστατικό της αεροπειρατείας, με τίτλο «Ο Κλοιός».

Ο Σπύρος Χελμιάδης σκοτώθηκε στη μάχη του Μπίκοβικ και ο Αχιλλέας Κετιμλίδης στην περιοχή του Κιλκίς. Οι άλλοι έζησαν 35 χρόνια περίπου στην προσφυγιά. Ο Αντώνης Βογιάζος σπούδασε στη Σοβιετική Ενωση σκηνοθεσία και με την επιστροφή του δούλεψε στην ελληνική τηλεόραση όπου σκηνοθετεί θεατρικές παραστάσεις και σειρές. Η πιο γνωστή «Ο φωτογράφος του χωριού». Επίσης έκανε και πολλές μεταφράσεις λενινιστικών κειμένων από τα ρώσικα. Πέθανε το 1992.

Στη στήλη «Μνήμες αγωνιστών» του «Ριζοσπάστη» βρήκαμε αναλυτική αναφορά σε έναν εκ των πρωταγωνιστών την οποία και παραθέτουμε’:

Ο ΑΛΕΚΟΣ ΚΟΥΦΟΥΔΑΚΗΣ γεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη. Στις 21 Φλεβάρη του 1944 στην επέτειο της ίδρυσης της ΕΠΟΝ , γίνεται μέλος της και μετά εντάσσεται στον εφεδρικό ΕΛΑΣ. Μέλος του ΚΚΕ γίνεται την άνοιξη του 1944.

Αποφασίζει να ξεφύγει από τις διώξεις με τον αδελφό του και άλλους 4 πατριώτες. Με την αεροπειρατεία της DΑΚΟΤΑ το 1948, φτάνουν στα Σκόπια. Ξαναμπαίνουν στην Ελλάδα, εντάσσονται και οι 6 στο Δημοκρατικό Στρατό και ονομάζονται ανθυπολοχαγοί πολιτικοί επίτροποι, για ανθραγαθία.

Τέλος του 1948 στέλνεται στην 5η σειρά της Σχολής Αξιωματικών στις Πρέσπες και στις αρχές του 1949 στη Σχολή Πολιτικών Επιτρόπων Πόλεων και Υπαίθρου.

Τραυματίζεται και μεταφέρεται για θεραπεία στη Λαϊκή Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας.

Υπήρξε συντάκτης στον «Αγωνιστή», την εφημερίδα των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων, από το 1953 ως το 1954.

Στη συνέχεια σπουδάζει Χημεία στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου, το οποίο είναι ένα από τα αρχαιότερα στην Κεντρική Ευρώπη.

Εκλέγεται γραμματέας της ΚΟΒ των Ελλήνων Φοιτητών του Πανεπιστημίου κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών του και μετά γραμματέας της ΚΟΒ Πράγας.

Το 1958 παίρνει το πτυχίο του και αρχίζει το διδακτορικό του με θέμα την επίδραση του υδρογόνου στα μέταλλα. Ταυτόχρονα εργάζεται σε Ινστιτούτο Ερευνών. Καρπός αυτής της εργασίας είναι εφτά επιστημονικές ευρεσιτεχνίες να είναι δικές του.

Το 1968 τάσσεται υπέρ του Κόμματος και των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας.

Το 1975 επισκέπτεται την Ελλάδα και τελικά επαναπατρίζεται το 1978.

Ο Αλέκος Κουφουδάκης πήρε την ελληνική ιθαγένεια το 1981.

Από το 1985 ήταν συνεργάτης του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», όπου εργάστηκε ως τη συνταξιοδότησή του.

Το 1991, για μια ακόμη φορά, υπερασπίστηκε το χαρακτήρα της μαρξιστικο-λενινιστικής φυσιογνωμίας και τις αρχές λειτουργίας του ΚΚΕ.

Ηταν μέλος της ΚΟΒ Ερευνας της Αχτίδας ΑΕΙ-ΤΕΙ-Ερευνας της ΚΟ Αθήνας, πάντα παρών στις συνεδριάσεις, στις πορείες, σε όλες τις «μάχες». Υπήρξε παράδειγμα για όλους.

Τον αποχαιρετήσαμε στις 25 Μάη 2006.

(Στη φωτογραφία εξωφύλλου τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων «Ελευθερία» και «Εμπρος» της 14ης Σεπτέμβρη 1948)