Ρουβίκωνας : Κατάληψη Στα Γραφεία Του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Υπουργείου Μεταφορών Και Επικοινωνιών

Επιβάτες και εργαζόμενοι μαζί για ελεύθερες συγκοινωνίες

Στην ταξική πάλη, στον κοινωνικό πόλεμο εν συνόλω, υπάρχει πάντα ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: αυτός που βρίσκεις απέναντί σου να προσπαθεί να σε καταστείλει, να συντηρήσει την εκμετάλλευσή σου, να σου στερήσει δικαιώματα, σπάνια είναι ο ηθικός και φυσικός αυτουργός της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Αυτός που βρίσκεις απέναντί σου είναι συνήθως άνθρωπος της δικής σου κοινωνικής θέσης. Δεν είναι ο αστός αυτός που σε χτυπάει σε μια διαδήλωση, δεν είναι ηγέτες του φασισμού αυτοί που θα εμποδίσουν τα παιδιά των προσφύγων να μπουν στο δημοτικό σχολείο, δεν είναι υπουργοί αυτοί που θα σε πιάσουν χωρίς εισιτήριο στο μετρό. Είναι απλοί μισθωτοί, συνήθως κακοπληρωμένοι, φοβικοί που στην καλύτερη περίπτωση, κοροϊδεύουν τον εαυτό τους πως "απλά εκτελούν εντολές", ή πως "αυτό είναι σωστό" ενώ στη χειρότερη είναι πιστά σκυλιά που υπηρετούν με αλαζονεία η με το μίσος του "γενίτσαρου"...

Υπάρχει πληθώρα περιστατικών που η δράση των ελεγκτών στα λεωφορεία έφτασε και ξεπέρασε αυτή των "επίσημων" δυνάμεων καταστολής. Ας θυμηθούμε μόνο την περίπτωση του 19χρονου Θανάση Καναούτη που πριν 2 χρόνια έπεσε νεκρός, ή πιο πρόσφατα, πριν λίγες μέρες στην Θεσ/νικη, την άγρια κακοποίηση από ελεγκτές μιας νεαρής κοπέλας...

Τον αντίλογο τον ξέρουμε: "και πως θα επιβιώσουν οι συγκοινωνίες αν κανείς δεν πληρώνει εισιτήριο";. Επιχείρημα που αν προσέξει κανείς χρησιμοποιείται αντίστοιχα για οποιοδήποτε ζήτημα αγώνα, για κάθε κοινωνική διεκδίκηση από κάθε καθεστωτική πλευρά ανεξάρτητα σημαίας και "ιδεολογίας".

Όχι μόνο για τους αναρχικούς αλλά για τον καθένα με στοιχειώδη κοινωνική συνείδηση, σε μια κοινωνία που η συνολική παραγωγή πλούτου είναι πολλαπλάσια των αναγκών, μια σειρά από αγαθά οφείλουν αυτονόητα να είναι ελεύθερα προσβάσιμα στον καθένα. Τροφή, υγεία, παιδεία, επικοινωνία, διασφάλιση της τρίτης ηλικίας, διασφάλιση των ΑΜΕΑ, συγκοινωνίες. Η δική μας θέση είναι πως εξαρχής είναι ανεπίτρεπτο οι βασικές συγκοινωνίες να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Είναι αδιανόητο να πρέπει να δουλέψεις πάνω από μία ώρα τη μέρα για να βγάλεις ένα μπρος-πίσω με το λεωφορείο. Είναι αδιανόητο ο πιτσιρικάς που οι γονείς του δεν έχουν να του δώσουν χαρτζιλίκι, η γριά με την ανύπαρκτη σύνταξη, ο εργαζόμενος που δεν έχει για το ρεύμα να μετακινούνται σαν δραπέτες ψάχνοντας πως θα διαφύγουν αν εμφανιστεί ο ελεγκτής. Επειδή ο πλούτος που παράγεται είναι μεν πολλαπλάσιος των αναγκών αλλά αυτός που μοιράζεται δεν επαρκεί για τις ανάγκες (και αυτός είναι από τους κύριους λόγους για να γίνει κανείς αναρχικός) η απάντησή μας στο επιχείρημα της εκάστοτε εξουσίας είναι ξεκάθαρη: κόφτε το λαιμό σας να είναι οι βασικές συγκοινωνίες ελεύθερες για τον καθένα. Πώς θα βάλετε χέρι στον πλούτο που κατακρατούν οι καπιταλιστές και το κράτος είναι δικό σας θέμα. Και το κάλεσμα μας προς τον φτωχό λαό, αυτούς που ζουν με τον δικό τους ιδρώτα κι όχι με τον ιδρώτα των άλλων είναι αντίστοιχο. Αν δεν θέλουν να κόψουν το λαιμό τους εκεί στην εξουσία να γίνουν ελεύθερες οι συγκοινωνίες, ε τότε να τους βοηθήσουμε.

Καταλάβαμε συμβολικά τα γραφεία του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών στην πλατεία Συντάγματος για να δώσουμε αυτά τα μηνύματα αλλά και ένα μήνυμα ακόμα, προς τους ίδιους τους ελεγκτές. Κάθε φορά που βρίσκεστε απέναντι σε ένα "κυνηγημένο ζώο" που δεν είχε το 1.40€ εσείς επιλέγετε να δείτε ένα παραβάτη, έναν κλέφτη, έναν που υπάγεται στο πρωτόκολλο του προστίμου.

Ακριβώς γιατί είστε κι εσείς στη βάση της πυραμίδας ξέρετε καλά ότι δεν είναι έτσι. Ξέρετε καλά πως βγαίνει αυτό το 1.40€, πόσοι πολλοί δεν το έχουν και πόσο πολύ θα τους κοστίσει το 60πάσιο που ΕΣΕΙΣ αποφασίζετε να τους χρεώσετε. Ναι, είναι εντολές, αλλά εσείς δεν είστε αυτόματα.

Σας καλούμε να αρνηθείτε το ρόλο σας, να αρνηθείτε αυτή τη δουλειά, να αφήνετε τους "παραβάτες" δηλαδή τους φτωχούς να την σκαπουλάρουν. Έτσι απλά.

Καλούμε επίσης τους άλλους εργαζόμενους και τα σωματεία των συγκοινωνιών να πάρουν ξεκάθαρη θέση στο θέμα. Τους καλούμε να συνταχθούν με τα συμφέροντα της βάσης, των επιβατών να παλέψουν στην πράξη και με έργα για ελεύθερες μετακινήσεις για όλους.

Καλούμε τους επιβάτες, τον καθένα, να δείξει την αλληλεγγύη του δίνοντας με το τέλος της διαδρομής το εισιτήριο του σε άλλον επιβάτη, επεμβαίνοντας κάθε φορά που ελεγκτές τραμπουκίζουν, ενημερώνοντας για την παρουσία ελεγκτών σε σταθμούς και μέσα.

Κάποιοι λίγοι ηγεμονεύουν τους πολλούς γιατί άνθρωποι που ανήκουν στους "πολλούς" επιλέγουν (κι όχι απλά "αναγκάζονται") να στηρίξουν τα σχέδιά των λίγων.

Αν θα είναι με τη μεριά των συμφερόντων των εργαζόμενων ή με τα συμφέροντα κράτους και κεφάλαιου είναι επιλογή του καθένα.

Αν επιλέγει να είναι με κράτος και κεφάλαιο δικαίωμά του. Αν επιλέγει να βγάλει τα προς το ζην με ποσοστά επί προστίμων σε ανθρώπους της τάξης του, κι αυτό δικαίωμά του.

Αλλά μετά ας μην γκρινιάζει για την απαξία και τις σοβαρές συνέπειες που πάντα έχει μια τέτοια αντικοινωνική επιλογή.

Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας