Γκυ Ντεμπόρ – In girum imus nocte et consumimur igni/ ταινία / βιβλίο

                          

Συγγραφέας: Γκυ Ντεμπόρ

Τίτλος: In girum imus nocte et consumimur igni/Kάνουμε κύκλους μέσα στη νύχτα κι η φωτιά μας καταβροχθίζει

Ζωή
Ο Γκυ Ντεμπόρ γεννήθηκε στο Παρίσι, στις 28 Δεκεμβρίου του 1931. Σκηνοθέτης πρωτοποριακών ταινιών, συγγραφέας ρηξικέλευθεων θεωρητικών και αυτοβιογραφικών έργων, ιδρυτής της Λετριστικής Διεθνούς, το 1952, και της Καταστασιακής Διεθνούς, το 1957, ο Ντεμπόρ άφησε ένα ανεξίτηλο στίγμα στη σύγχρονη εποχή. Προετοίμασε τις ταραχές του Μάη του ’68, στις οποίες και συμμετείχε ενεργά. Η Κοινωνία του Θεάματος (1967) θεωρείται το κορυφαίο έργο κοινωνικής κριτικής μετά το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ, ενώ τα κείμενα In girum… και Πανηγυρικός (1989) συγκαταλέγονται πλέον στα αριστουργήματα της τέχνης του λόγου. Στις 30 Νοεμβρίου του 1994, ο Ντεμπόρ θέτει τέρμα στη ζωή του. Ο θάνατός του είχε κάτι τόσο θαυμαστό που δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί τυχαίος.

In girum…
Σύγγραμμα αυτοβιογραφικό, βιβλίο αιχμηρής κοινωνικής κριτικής, αλλά και κινηματογραφική ταινία, το έργο αυτό συνταράσσει με την πρωτοτυπία και την αυστηρότητά του, την κρυστάλλινη διαύγεια και τον βαθύ λυρισμό του. Είναι συνάμα ένα ερωτικό αφήγημα, ένα γουέστερν, ένα ελεγείο για την παρέλευση του χρόνου, μια ιστορική μαρτυρία, ένα ντοκιμαντέρ για το πώς ετοιμάζονται και ξεσπάνε οι επαναστάσεις. Αφηγείται την ιστορία μιας παρέας παράτολμων παριών που έζησαν στο Παρίσι, στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και που θέλησαν να θέσουν την Επανάσταση στην υπηρεσία της Ποίησης. Προεξάρχουσα μορφή της παρέας εκείνης ήταν ο ίδιος ο Ντεμπόρ, και στο In girum imus nocte et consumimur igni, ένα λατινικό καρκινικό επίγραμμα που σημαίνει «περιπλανιόμαστε μες στη νύχτα και μας κατατρώγει η φωτιά», παρουσιάζει τον ίδιο του τον υποδειγματικό βίο.

Στυλ
Γραμμένο με έναν τόνο αγέρωχης αταραξίας, με μια διάθεση άρνησης της υπάρχουσας ατιμίας και κατάφασης στον ευδαίμονα και περιπετειώδη βίο, το In girum…αντλεί από τις πιο όμορφες στιγμές του μπαρόκ, του λεγόμενου «μαύρου» ρομαντισμού, αλλά και της αρνητικής διαλεκτικής του Χέγκελ και του Μαρξ. Ο Ντεμπόρ ασκεί κριτική, δριμύτατη, στα δεινά της εποχής του, και συνάμα πλέκει το εγκώμιο του εαυτού του και των ομοίων του. Παρουσιάζει την κοινωνία διαιρεμένη σε δύο στρατόπεδα και την πολιτική σαν μια περίτεχνη παρτίδα σκάκι. Κι ακόμα, φιλοσοφεί με συστηματική ακρίβεια για την ουσία του χρόνου, για τις χαρές του έρωτα και της φιλίας, για την ένταση και την ωραιότητα της περιπέτειας της άρνησης, σε αντίθεση με την ατονία, την παθητικότητα και την ασχήμια που χαρακτηρίζουν την άρνηση της περιπέτειας.

Ένα απόσπασμα
«Στο μέρος αυτό, ο εξτρεμισμός είχε κηρύξει την ανεξαρτησία του από κάθε συγκεκριμένη ‘υπόθεση’ και είχε υπερήφανα χειραφετηθεί από κάθε πρόγραμμα. Μια κοινωνία που κλονιζόταν αλλά χωρίς ακόμη να το ξέρει, γιατί παντού αλλού οι παλιοί κανόνες ήσαν ακόμη σεβαστοί, είχε αφήσει προς στιγμήν το πεδίο ελεύθερο σε αυτό που σχεδόν πάντα απωθείται κι όμως ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει: την αμετανόητη αλητεία, το άλας της γης, ανθρώπους ειλικρινά έτοιμους να βάλουν φωτιά στον κόσμο για να έχει περισσότερη λάμψη… Όλοι ήσαν περήφανοι που είχαν αντέξει σε μια τόσο μεγαλόπρεπα καταστροφική πρόκληση. Και πράγματι είμαι σίγουρος πως κανείς από όσους πέρασαν από εκεί δεν απέκτησε ποτέ την παραμικρή καθωσπρέπει φήμη στον κόσμο»
[In girum, σ. 51, 52 & 58]

Πηγή : http://eagainst.com/