Για μια ακόμα φορά, οι πολλοί, οι αδύναμοι, αυτοί που πάντα πληρώνουν, καλούνται να καταβάλουν το τίμημα της εξόδου από την "κρίση" που οι λίγοι κατέχοντες τον πλούτο δημιούργησαν. Από το 2010 ο λαός ζει μια άνευ προηγουμένου καταστρατήγηση βασικών δικαιωμάτων που κατέκτησε με σκληρούς αγώνες και θυσίες. Οι κρατικές πολιτικές οδηγούν στην ανεργία, σε μισθούς πείνας, στην άγρια φορολόγηση, στη φτωχοποίηση, με σκοπό να πραγματοποιηθούν μεταρρυθμίσεις που θα ωφελήσουν το κεφάλαιο και θα δημιουργήσουν κέρδη για τις ελίτ, ντόπιες και ξένες. Άλλωστε, αυτές οι πολιτικές παρουσιάζονται από τους εκάστοτε κυβερνώντες σαν μονόδρομος, σαν κάτι αναγκαίο, σαν καθήκον να κάνουμε θυσίες.
Ζήσαμε έτσι το μνημόνιο 1, που επέβαλε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αυτοί που λέγανε "λεφτά υπάρχουν", το μνημόνιο 2 της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που έταζε τη σκληρή επαναδιαπραγμάτευση με τους τοκογλύφους και τώρα το μνημόνιο 3, που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενώ έταζε ότι "θα σκίσει τα μνημόνια". Συγκεκριμένα, προεκλογικά ακούσαμε τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του, δηλώνοντας εμφατικά ότι δεν πρόκειται να συναινέσει σε καμία επιβολή νέων φόρων, ενώ μετεκλογικά έκανε στροφή 180 μοιρών.
Τα μέτρα που παίρνονται δίνουν πλέον τη χαριστική βολή στους από τα κάτω και μόνο φιλολαϊκά δε μπορούν να χαρακτηριστούν. Έτσι βλέπουμε ότι:
Η καταβολή του ΕΝΦΙΑ συνεχίζεται κανονικά, πλήττοντας ιδιαίτερα τα λαϊκά στρώματα
Οι συντάξεις μειώνονται και αυξάνονται παράλληλα τα όρια ηλικίας
Ακριβαίνουν τα εισιτήρια στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
Επανεισάγεται το εισιτήριο των 5 ευρώ στα δημόσια νοσοκομεία
Συνεχίζονται οι ιδιωτικοποιήσεις του κοινωνικού πλούτου, όπως λιμάνια, αεροδρόμια, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας
Καταργείται το ΕΚΑΣ
Αυξάνεται η φορολογία στους αγρότες
Διατηρούνται αλλά και επαυξάνονται οι αντεργατικοί νόμοι.
Παράλληλα, πακτωλός χρημάτων κατευθύνεται προς τους ολιγάρχες των τραπεζών, χαρίζονται χρέη σε οικονομικούς μεγαλοπαράγοντες, θεσπίζονται προκλητικές φοροαπαλλαγές και απαλλαγές από δημοτικά τέλη για τους επίδοξους αγοραστές αυτοκινητόδρομων, λιμανιών και αεροδρομίων.
Το καπιταλιστικό σύστημα πάντα χρησιμοποιεί νέα χαρτιά όταν τα παλιά καίγονται και είναι πλέον αναποτελεσματικά για την προώθηση των συμφερόντων του. Είδαμε την εναλλαγή στη διαχείριση της κρατικής εξουσίας διαφόρων κομμάτων, που, ενώ εμφανίζονταν σαν σωτήρες του λαού, στην ουσία εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Πλέον έπαιξαν και το χαρτί των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που συνεχίζουν τις μνημονιακές πολιτικές με ένα δήθεν φιλολαϊκό προφίλ. Ο ρόλος τους ήταν και είναι πάντα ο ίδιος: να αμβλύνουν τις κοινωνικές αντιδράσεις που θα ήταν αδύνατον να εφαρμοστούν από τα "φθαρμένα" κόμματα εξουσίας. Και όταν αποτύχει η παρούσα κυβέρνηση, θα επιστρατευτεί η λύση της οικουμενικής διακυβέρνησης, τα πρώτα δείγματα της οποίας έχουν φανεί στην υπερψήφιση του 3ου μνημονίου από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού συστήματος και από τα συνεχή καλέσματα για συγκυβέρνηση του προέδρου της ΝΔ, προεκλογικά, προς το ΣΥΡΙΖΑ.
Η υποκρισία, άλλωστε, ξεχειλίζει στη στάση των ΑΝΕΛ, όπως και του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι ενώ επί σειρά ετών φαίνονταν να έχουν πλείστες διαφορές μεταξύ τους, με την προοπτική ανάληψης εξουσίας και συγκυβέρνησης, όλα ξεχάστηκαν εν μία νυκτί.
Ενδεικτικότερα, ο ρόλος των ΑΝΕΛ σ' αυτή την κυβέρνηση είναι αφενός να καθησυχάζουν τα πιο συντηρητικά τμήματα της κοινωνίας με διάφορες επικοινωνιακές φαιδρότητες, όπως π.χ. την παρακώλυση της δημιουργίας του τζαμιού στον Ελαιώνα, τη ρίψη στεφανιού πάνω από τα Ίμια και την κωμικοτραγική τελετή στη Σαλαμίνα, αφετέρου, στο γεωπολιτικό πεδίο, είναι να καθησυχάζουν τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ με δηλώσεις για τη δημιουργία καινούριας ΝΑΤΟϊκής βάσης στο Αιγαίο, αλλά και με την υποστήριξη στο Ουκρανικό καθεστώς, μέσω της περίθαλψης Ουκρανών παραστρατιωτικών ναζί σε ελληνικά στρατιωτικά νοσοκομεία.
Παράλληλα, όσο δυσκολεύουν οι ζωές των εργαζόμενων, ανάλογα προσπαθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να δυσκολέψει και τις ζωές των αγωνιστών που βρίσκονται στις φυλακές, εφαρμόζοντας καινοφανή μέτρα, που ούτε η δικτατορία των συνταγματαρχών δεν είχε εφαρμόσει.
Συγκεκριμένα, φυλακίζουν μητέρες, αδερφές και συζύγους αγωνιστών, αλλά ακόμα και όταν τις αποφυλακίζουν, τις εξοστρακίζουν σε νησιά - όπως την Αθηνά Τσάκαλου στη Σαλαμίνα, ή τους επιβάλλουν νοητά συρματοπλέγματα σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το σπίτι τους - όπως στην Εύη Στατήρη. Είναι προφανές ότι αυτές οι αποφάσεις είναι φύσει πολιτικές και θέσει δικαστικές, γι' αυτό ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την κατάργηση των περιοριστικών όρων σε Αθηνά Τσάκαλου και Εύη Στατήρη, την απελευθέρωση της Μαρίας Θεοφίλου, συντρόφου του Γρηγόρη Πετρακάκου. Επίσης ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ την άμεση απελευθέρωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού και την άμεση χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών στο Νίκο Ρωμανό.
Στη σημερινή πολιτική συγκυρία φαντάζει δύσκολο να μιλήσει κανείς για λύσεις και διεξόδους. Όποια πορεία κι αν επιλέξουμε, διαφορετική απ' αυτή που έχουν καθορίσει για 'μας τα κέντρα εξουσίας της κυρίαρχης τάξης, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε αμείλικτο πόλεμο. Θεωρούμε ότι σ' αυτή τη φάση, τα άτομα και η κοινωνία συνολικά, θα πρέπει να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί στο πεδίο της ταξικής σύγκρουσης, που πρέπει να γίνει όλο και οξύτερη.
Στο οικονομικό επίπεδο, η άρνηση πληρωμής και εφαρμογής των άδικων και ληστρικών φόρων και μέτρων όπως ο ΕΝΦΙΑ, η εισφορά "αλληλεγγύης" και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, είναι ένα όπλο, που η συντονισμένη χρήση του από μεγάλα τμήματα της κοινωνίας μπορεί να αποσταθεροποιήσει το κράτος και τους μηχανισμούς του.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΜΕ ΝΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Αναρχική Ομάδα Ρουβίκωνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου