1974.
Το πολιτικό κατεστημένο αποφασίζει να γίνουν εκλογές στις 17 Νοέμβρη. Γίνονται δύο πορείες: μία στις 15/11 από το ΠΑΣΟΚ και το “Κ”ΚΕ και μία άλλη στις 24/11 από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και την πλειοψηφία των φοιτητικών συνελεύσεων. Στις 15/11 κυκλοφορεί μία προκήρυξη σε 4.000 αντίτυπα, που απευθύνεται στους “συντρόφους μισθωτούς σκλάβους”, καταγγέλλει το πολιτικό θέαμα των εκλογών και καταλήγει ότι “η ανθρωπότητα θα ευτυχήσει μόνο όταν ο τελευταίος καπιταλιστής κρεμαστεί με τα έντερα του τελευταίου γραφειοκράτη ”. Η οργανωτική επιτροπή της συγκέντρωσης της 15/11 κάνει τρομερή κατάχρηση των μεγαφώνων του Πολυτεχνείου για να κατηγορήσει τους αναρχικούς για διαστρέβλωση του αγώνα και για να καλέσει σε απομόνωσή τους.
1975.
Καθιερώνεται από το καθεστώς της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας η επέτειος του Πολυτεχνείου ως εθνική γιορτή. Σε προκηρύξεις αναρχικών ομάδων συνδέεται η εξέγερση με μία σειρά γεγονότων επαναστατικής αντιβίας (επίθεση στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, πυρπόληση τραπεζών, ενεργός συμμετοχή εργατών και αγωνιζόμενων κλπ)και με την αυτοοργάνωση των εξεγερμένων.
1976.
Μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις παντού, με μαζικές συγκρούσεις με την αστυνομία και παράλυση της οικονομίας. Η κρατική προπαγάνδα αναπαράγει αυτήν του ΚΚΕ το ’73 και μιλάει για προβοκάτορες. Στις αντιεξουσιαστικές προκηρύξεις που μοιράζονται στις 17 Νοέμβρη καταγγέλλεται η προβοκατορολογία και η καπηλεία της εξέγερσης του Νοέμβρη. Η κυβέρνηση απαγορεύει την πορεία μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία και η ΕΦΕΕ συμβιβάζεται με πορεία μέχρι το Σύνταγμα.
1977.
Πογκρόμ συλλήψεων και φυλακίσεων αναρχικών αλλά και ακροαριστερών. Η επέτειος μετατίθεται για τις 27/11 στα πλαίσια της πολιτικής της λήθης και της εκτόνωσης, αλλά ομάδα συντρόφων πραγματοποιεί συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο στις 17/11 ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και χτυπιέται από τα ΜΑΤ. Στις 27/11 η Κυβέρνηση απαγορεύει την πορεία της ΕΦΕΕ. Η ΕΦΕΕ τη ματαιώνει και αναρχικοί και διαφωνούντες συγκρούονται με την περιφρούρηση της πορείας που προσπαθεί να χειραγωγήσει τον κόσμο και συνεργάζεται με την αστυνομία παραδίδοντας της αρκετούς αναρχικούς. Οργανώνεται πορεία, που όταν χτυπιέται με προκλητικό τρόπο από την αστυνομία, απαντά με μολότοφ, οδοφράγματα και οδομαχίες. Δεκάδες χιλιάδες εξεγερμένων φωνάζουν συνθήματα κατά της πουλημένης ΕΦΕΕ και παραμένουν για ώρες με συγκρουσιακές προθέσεις στους δρόμους. Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες το αποσιωπούν, μιλώντας για επεισόδια με πορεία 2.000 αναρχικών.
1978.
Οργανωμένη επίθεση και τραμπουκισμοί των ΚΝΑΤ εναντίον συντρόφων στο χώρο του Πολυτεχνείου
1979.
Mέσα σε κλίμα σύγκρουσης, στην πορεία της 17/11 τα ΚΝΑΤ, το μακρύ χέρι της Εξουσίας στην Ελλάδα, θα παραδώσουν δύο συντρόφους σε ασφαλίτες.
1980.
Απαγορεύεται και πάλι η πορεία ως την αμερικάνικη πρεσβεία και συμβιβάζεται και πάλι η ΕΦΕΕ. Όμως τη φιέστα εθνικής ομοψυχίας και καπηλείας του Πολυτεχνείου θα χαλάσει η δολοφονία 2 ανθρώπων, του Ι. Κουμή και της Στ. Κανελλοπούλου από τις δυνάμεις καταστολής, όταν η πορεία των αριστεριστών θα προσπαθήσει να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό στο κέντρο της Αθήνας, στην πλατεία Συντάγματος. Χιλιάδες κόσμου μπαίνει στο Πολυτεχνείο και πραγματοποιεί συνέλευση. Απ’ έξω οι μπάτσοι πυροβολούν προς τον εσωτερικό χώρο του Πολυτεχνείου. Παρά την προτροπή των αναρχικών για άμεση δράση, η αριστερή πλειοψηφία αποφασίζει για συνέλευση την επόμενη μέρα, δίνοντας την επομένη την ευκαιρία στο στρατό των ΚΝΑΤ να συνταχθεί και αντικαθιστώντας την αστυνομία να κάνει άλλη μία επέμβαση και καταστολή του κινήματος.
1981-1984.
Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του ’81 ο αναρχικός χώρος δεν είχε καμία αυταπάτη ότι περάσαμε ειρηνικά στο σοσιαλισμό. Σε προκήρυξη που κυκλοφόρησε στην πορεία του ’81 αναφέρεται: ‘Αρνούμαστε τον κόσμο της μισθωτής σκλαβιάς και της κουλτούρας που έχει σαν αποτέλεσμα τον ευνουχισμό των επιθυμιών μας και την διαιώνιση της μιζέριας και της μοναξιάς. Είμαστε αποφασισμένοι να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας’. Στις 17/11/1983 γίνεται επίθεση στα γραφεία του Ριζοσπάστη και του Τεχνικού Επιμελητηρίου. Ένα από τα συνθήματα που γράφτηκαν είναι “To Κόμμα σκοτώνει τους Πολωνούς εργάτες”. Το 1984, ύστερα από συνεχόμενα πογκρόμ της αστυνομίας στα Εξάρχεια, διοργανώνεται συναυλία που απαγορεύεται από τον προοδευτικό πρύτανη.
1985.
Ο επαγγελματίας δολοφόνος των ΜΑΤ Μελίστας δολοφονεί έξω από το Πολυτεχνείο τον 15χρονο ΜιχάληΚαλτέζα, πυροβολώντας τον με ευθεία βολή και πισώπλατα. Γίνεται άμεσα κατάληψη του Χημείου και ολονύκτιες οδομαχίες με τα ΜΑΤ, ασφαλίτες και παρακρατικούς πασόκους. Την επόμενη μέρα γίνεται άρση του ασύλου και εκκένωση του Χημείου από την αστυνομία. Καταλαμβάνεται το Πολυτεχνείο και σε μία μεγάλη συνέλευση αποφασίζεται πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Μετά το χτύπημα της πορείας, ακολουθούν συγκρούσεις με μπάτσους, φασίστες και παρακρατικούς έξω από το Πολυτεχνείο. Η οργανωμένη στάση των συντρόφων και η σύγκρουση του κόσμου με τις δυνάμεις καταστολής παρά το κλίμα τρομοκρατίας, έβαλαν τις βάσεις για τη δημιουργία ενός ευρύτερου αντιεξουσιαστικού μετώπου στην κοινωνία.
1988-1989.
Το 1986 μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας η μικρή πορεία του αναρχικού χώρου με το πέρασμα του χρόνου γιγαντώνεται και φτάνει τα 5.000 άτομα, σπάζοντας τον τρόμο μέσα στο δρόμο. Στο τέλος της πορείας αφοπλίζονται και ξυλοκοπούνται δύο ασφαλίτες που είχαν προσπαθήσει να μπουν μέσα στην πορεία. Το 1987, η πορεία είναι αφιερωμένη στους αναρχικούς πολιτικούς κρατούμενους. Η Στουρνάρη μετονομάζεται συμβολικά σε οδό Μ. Καλτέζα. Σύντροφοι επιτίθενται σε κομματόσκυλα και ασφαλίτες κατά την κατάθεση στεφανιών από τα αφεντικά τους. Το αναρχικό μπλοκ είναι ακόμα πιο πολυάριθμο από αυτό του ’86. Και πάλι ασφαλίτες μπαίνουν στην πορεία, εντοπίζονται και αντιμετωπίζονται ανάλογα. Στις 23/9/ 1988 ο δολοφόνος Μελίστας αθωώνεται. Το Πολυτεχνείο καταλαμβάνεται για δύο ημέρες και στα Εξάρχεια γίνονται πραγματικές μάχες με τις δυνάμεις καταστολής και το μακρύ τους χέρι, τους παρακρατικούς φασίστες που η Εξουσία ονομάζει «αγανακτισμένους πολίτες». Τα μέσα παραπληροφόρησης ουρλιάζουν με υστερία για σπασμένες βιτρίνες. Οι σύντροφοι που βρίσκονται μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου θα βγουν με πορεία αλληλεγγύης πάνω από 1.000 ατόμων. Σε ανακοίνωση της κατάληψης αναφέρεται μεταξύ άλλων: “Όταν όμως καταλαγιάσει κάθε απόηχος από τα τελευταία γεγονότα και τα κλαψουρίσματα για τις ζημιές και τα “πανάκριβα” οδοφράγματα και οι παχύδερμοι φορείς θα αποτιμούν τα κέρδη από τη σπέκουλα, σας υποσχόμαστε να τους βγάλουμε και πάλι να ιδρώνουν στους δρόμους προσπαθώντας να καθησυχάσουν τις φλεγόμενες συνειδήσεις και τις βίαιες διαθέσεις του κόσμου”. Στην πορεία της 17/11 MAT και ΚΝΑΤ από κοινού προσπαθούν να καταστείλουν το αναρχικό μπλοκ.
1990-1991.
Στις 26/1 βγαίνει η οριστική απόφαση της αθώωσης του δολοφόνου Μελίστα. Χιλιάδες κόσμου συγκεντρώνονται έξω από το Πολυτεχνείο και ξεσπούν άγριες συγκρούσεις όταν ομάδες αναρχικών-αντιεξουσιαστών επιτίθενται με βόμβες μολότοφ σε διμοιρίες των ΜΑΤ. Στη συνέχεια των συγκρούσεων οι σύντροφοι εισέρχονται στο πολυτεχνείο και το καταλαμβάνουν για να το χρησιμοποιήσουν, όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση της γενικής συνέλευσης, ‘σαν χώρο αντιπληροφόρησης και σαν πόλος συσπείρωσης των κοινωνικών-ταξικών δυνάμεων, που τα συμφέροντά τους βρίσκονται στους αντίποδες εκείνων της κυριαρχίας’. Ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης μιλά για ζημιές μέσα στο Πολυτεχνείο και τα μίντια αναπαράγουν την τρομοϋστερία του. Η ανακοίνωση της συνέλευσης αφού απαντά αναλυτικά, καταλήγει: «Μας κατηγορούν λοιπόν, όπως κατηγορούσαν τότε και κάποιους άλλους καταληψίες του ίδιου χώρου, το 1973..». Η προπαγάνδα της Εξουσίας θα συνεχιστεί. Ο ίδιος υπουργός δίνει στη δημοσιότητα 20 ονόματα ανθρώπων, τους οποίους ονομάζει «ηγέτες» της κατάληψης. Πολλοί από αυτούς δεν συμμετέχουν καν στην κατάληψη. Η συνέλευση απαντά πριν καν ανακοινωθούν πως αν το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης έχει είκοσι ονόματα «ηγετών», η κατάληψη έχει τέσσερις χιλιάδες ονόματα καταληψιών!
Στις 2/2 πραγματοποιείται οργανωμένη πορεία 2.000 καταληψιών και αλληλέγγυων από το Πολυτεχνείο στο κέντρο της Αθήνας, με ταυτόχρονη περιφρούρηση του Πολυτεχνείου. Η κατάληψη έχει προειδοποιήσει ότι αν προκληθεί θα απαντήσει δυναμικά. Παρά την «πλήρη ετοιμότητά» της, η πορεία θα καταλήξει ειρηνικά στο Πολυτεχνείο. Ίσως πρόκειται για τη μοναδική μαζική αναρχική πορεία που δεν πλησιάστηκε από αστυνομία και ασφαλίτες. Στην κεφαλή της πορείας , στο πανό, η κωδικοποιημένη απάντηση στην τότε Κυβέρνηση που θα σημαδέψει εκείνη τη γενιά και όχι μόνο: «Είμαστε ο ανθός της ελληνικής νεολαίας».
Για το σπάσιμο της κατάληψης θα επιστρατευτούν και οι κομματικές φοιτητικές ηγεσίες μαζί με το καθηγητικό κατεστημένο. Η κατάληψη «ανοίγει» στις 5/2 για τις συνελεύσεις των φοιτητών. Οι καθηγητές εισέρχονται μόνο για συγκεκριμένο λόγο και με συνοδεία περιφρούρησης της κατάληψης. Οι περίπου 100 φοιτητοπατέρες που περιμένουν απ’ έξω μένουν με το στόμα ανοιχτό όταν τους υποδέχονται οργανωμένα πάνω από 1.000 καταληψίες. Πολλοί σύντροφοι στις ταράτσες των κτιρίων περιμένουν «πανέτοιμοι» τους εισβολείς, ενώ όσοι τους υποδέχονται στην πύλη της Στουρνάρα τους προειδοποιούν ότι με το παραμικρό παραστράτημα εκ μέρους τους η κατάληψη είναι έτοιμη να απαντήσει. Από την ταράτσα κτιρίου στην οδό Σολωμού, όπου και τα γραφεία του Οδηγητή, τραβιούνται με τηλεφακό φωτογραφίες συντρόφων. Κάποιοι θα δουν τις επόμενες μέρες αυτές τις φωτογραφίες στον Οδηγητή, αλλά και αλλού…Στις 8/2 επιστρατεύεται η εργατική γραφειοκρατία. Η ΓΣΕΕ καλεί τους εργαζόμενους να αρχίσουν τις κινητοποιήσεις που θα πείσουν τους καταληψίες ότι ο λαός δεν είναι στο πλευρό τους (!!!). Την επόμενη μέρα ΓΣΕΕ, μειοψηφία της ΕΦΕΕ, πρυτανικές αρχές, ΔΕΠ και λοιποί συγγενείς καταφέρουν να μαζέψουν κάπου 150 άτομα. Η κατάληψη με ανακοίνωσή της ευχαριστεί «τον εργαζόμενο λαό της Αθήνας, που περιφρόνησε την κατάπτυστη σύναξη των εργατοπατέρων και τους καταδίκασε στην αφάνεια!». Στις 12/2 λήγει η μακροβιότερη και ίσως εποικοδομητικότερη κατάληψη στην ιστορία του α/α κινήματος. Η κατάληξη της ανακοίνωσης είναι ενδεικτική: «Δεν είπαμε ποτέ ότι κάναμε την επανάστασή μας στο Πολυτεχνείο. Απλά προσπαθήσαμε να δημοσιοποιήσουμε την καταγγελία μας, ώστε η κοινωνία να πει… ΑΡΚΕΤΑ με την κρατική βία και αυτό το πετύχαμε… Σας υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε τις καταλήψεις παντού και όποτε είναι δυνατόν. Εμείς, ο ανθός της ελληνικής κοινωνίας».
Γενάρης 1991.
Δολοφονία του αριστερού καθηγητή Τεμπονέρα από τραμπούκους της ΝΔ και απίστευτα μαζικές και δυναμικές μαθητικές κινητοποιήσεις στην Αθήνα και σ’ όλη την Ελλάδα. Στις 10/1 ύστερα από ένα γιγαντιαίο συλλαλητήριο ξεσπά πραγματική μάχη με τους μπάτσους στους δρόμους του κέντρου, με μαζική παρουσία κόσμου μέχρι αργά το βράδυ. Πραγματοποιείται κατάληψη του Πολυτεχνείου και οι οδομαχίες δε σταματούν μέχρι το επόμενο πρωί. Την επόμενη μέρα χιλιάδες εξεγερμένοι νέοι, ο ανθός της ελληνικής νεολαίας, θα κάψουν τα γραφεία της ΝΔ. Οι συγκρούσεις συνεχίζονται όλη μέρα και όλη νύχτα. Ένας μικρός «Δεκέμβρης», 17 χρόνια πριν από το μεγάλο. Στις 24/10 σε μαθητική διαδήλωση στο Σύνταγμα ξεσπούν συγκρούσεις σε όλο το κέντρο της Αθήνας. Το Πολυτεχνείο καταλαμβάνεται και αργά το βράδυ πυρπολείται η Πρυτανεία από διμοιρία μπάτσων που βρίσκεται απέναντι της. Ο τότε πρύτανης Μαρκάτος αίρει το άσυλο, η αστυνομία εισβάλλει και συλλαμβάνει 27 άτομα. Στην πορεία της 17/11 το κλίμα είναι ιδιαίτερα φορτισμένο. Όλες οι κομματικές νεολαίες, ασφαλίτες, ΜΑΤ και ΚΝΑΤ συνυπάρχουν και συνεργάζονται για να περιθωριοποιήσουν τους «γνωστούς-άγνωστους» και «προβοκάτορες». Μετά τα γεγονότα του 90-91 αυτό είναι η αρχή της οργανωμένης και συντονισμένης περιφρούρησης της αστικής νομιμότητας από όλους τους υποστηρικτές της, την οποία βιώνουμε μέχρι σήμερα.
1992-1993.
Ο αναρχικός χώρος από εδώ και πέρα στην επέτειο της 17/11 θα βρίσκεται αντιμέτωπος με την περιφρούρηση του Πολυτεχνείου από την ΕΦΕΕ και απ’ έξω με τον ασφυκτικό κλοιό της αστυνομίας. Οι πρώτες συγκρούσεις με την ΕΦΕΕ, ΚΝΑΤ και ΜΑΤ μαζί γίνονται αυτές τις χρονιές.
1994.
Το πρωί της 17/11 η αστυνομία εισβάλει ταυτόχρονα σε πολλές καταλήψεις και κάνει πολλές συλλήψεις. Κατά τη διάρκεια των ομιλιών από τους επίσημους στο πολυτεχνείο, καταλαμβάνεται η μικροφωνική από συντρόφους κι αρχίζουν να μεταδίδονται μηνύματα αλληλεγγύης προς τους συλληφθέντες. Γίνεται γνωστό ότι η κατάληψη θα λήξει μόνο όταν αφεθούν ελεύθεροι όλοι οι συλληφθέντες. Στο πολυτεχνείο συγκεντρώνονται και παραμένουν πάνω από 2.000 άτομα χωρίς να ακολουθήσουν την καθιερωμένη πορεία η οποία παραλίγο να μη γίνει. Ανάμεσά τους ομάδες φοιτητών της Αρχιτεκτονικής, της Καλών Τεχνών, του Χημικού, που παρέμειναν αλληλέγγυοι στον αγώνα των καταληψιών, και πολλοί άλλοι που αρχικά βρέθηκαν στο Πολυτεχνείο για να πάρουν μέρος στην πορεία, αποφάσισαν όμως να μείνουν στην κατάληψη. Τελικά το Κράτος, προκειμένου να εκτονώσει την κατάσταση, αρχίζει να απελευθερώνει τους συλληφθέντες και μέχρι αργά το βράδυ θα απελευθερωθούν όλοι. Αυτό όμως δεν έκανε όλους τους καταληψίες να αποχωρήσουν και σημειώθηκαν συγκρούσεις με μπάτσους και φασίστες.
1995.
Στις 15/11 γίνονται συγκρούσεις στο χώρο του Πολυτεχνείου μεταξύ αναρχικών από τη μία και ΜΑΤ, ΚΝΑΤ και πασόκων περιφρουρητών από την άλλη. Στις 17/11, λίγο πριν από την έναρξη της πορείας , κατά την πάγια τακτική της που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, η άτυπη πολιτοφυλακή που αυτοονομάζεται περιφρούρηση κλείνει τις πύλες του Πολυτεχνείου. Ύστερα από συγκρούσεις θα αναγκαστεί να τις ανοίξει. Πάνω από 2.000 άτομα θα παραμείνουν μέσα στο Πολυτεχνείο καταλαμβάνοντας το. Τα ΜΑΤ χτυπούν την πορεία και πολύ περισσότερος κόσμος καταφεύγει μέσα στο Πολυτεχνείο. Ακολουθούν συμπλοκές κυρίως στις πύλες του ιδρύματος τόσο με τους μπάτσους όσο και με φασίστες, ενώ πάνω από το πολυτεχνείο που “πνίγεται” μέσα στα ασφυξιογόνα πετάει ελικόπτερο της αστυνομίας που συμμετέχει στην επίθεση. Στο μεταξύ, τα ΜΜ’Ε’ ξεκινούν μια ολονύκτια εκστρατεία με ζωντανές μεταδόσεις προετοιμάζοντας την “κοινή γνώμη” γι’ αυτό που θα επακολουθήσει. Ένα τηλεοπτικό κανάλι διοργανώνει μέχρι και ψηφοφορία για την άρση του ασύλου! Τα ξημερώματα ο Μαρκάτος θα δώσει και πάλι την συγκατάθεσή του ως πρύτανης για την άρση του ασύλου. Ναι, πρόκειται για τον ίδιο τηλεοπτικό μαϊντανό που σήμερα αυτοπαρουσιάζεται στα τηλεοπτικά παράθυρα ως υπερασπιστής του ασύλου. Η αστυνομία εισβάλλει στο Πολυτεχνείο και συλλαμβάνει πάνω από 500 από τους καταληψίες που είχαν πάρει την απόφαση να παραμείνουν μέσα μέχρι τέλους, συγκεντρωμένους στο προαύλιο. Πρόκειται για τη μαζικότερη επιχείρηση σύλληψης και χαρτογράφησης του α/α χώρου από τις διωκτικές Αρχές.
1996.
Το Πολυτεχνείο και το κέντρο της Αθήνας έχουν μετατραπεί σε φρούρια, περιφρουρούμενα από τη γνωστή πλέον πολιτοφυλακή περιφρούρησης και 20.000 μπάτσους και ασφαλίτες. Στην πορεία δεν έγιναν επεισόδια. Μετά το τέλος της πορείας τα ΜΑΤ εμπόδισαν την ουρά να φτάσει στο Πολυτεχνείο.
1997.
Την επιβολή της τάξης έχει αναλάβει να διασφαλίσει το ΚΚΕ. Δύο φορές σύντροφοι θα συγκρουστούν με τα ΚΝΑΤ στην Πατησίων και κοντά στην κεντρική πύλη.
1998.
Δεν συγκροτείται αναρχικό μπλοκ. Το μπλοκ που συγκροτείται αυθόρμητα κατά τη διάρκεια της πορείας εγκλωβίζεται ανάμεσα σε κομματικές(ΚΚΕ) και κρατικές ομάδες καταστολής και δέχεται άγρια και συντονισμένη επίθεση και από τις δύο αυτές ομάδες ταυτόχρονα. Πολλοί τραυματίες και συλληφθέντες.
1999-2001.
Ενώ το 1999 και εν μέρει το 2000 δε συγκροτείται αναρχικό μπλοκ και οι κάθε είδους περιφρουρητές της καθεστωτικής νομιμότητας πανηγυρίζουν, το 2001 τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Από τις 15/11 υπάρχει έντονη πολιτική παρουσία αναρχικών στο Πολυτεχνείο και το βράδυ έγινε επίθεση στους τραμπούκους του ΚΚΕ. Η παρουσία του αναρχικού μπλοκ στην πορεία δύο μέρες μετά είναι μικρή και συγκροτείται εκτός της περιοχής του Πολυτεχνείου. Τα αποτελέσματα της καταστολής της «περιφρούρησης» είναι πλέον ορατά.
2002-2004.
Σε κλίμα καταστολής, στις 17/11/02 το μπλοκ συγκροτείται κατά τη διάρκεια της πορείας ενώ έχουν προηγηθεί δύο μέρες πριν και πάλι συγκρούσεις με ΚΝΑΤ και ΜΑΤ. Δεν φτάνει ενιαίο στην αμερικανική πρεσβεία μετά από συγκρούσεις στο μέσο της διαδρομής. Το 2003 και πάλι γίνονται αψιμαχίες με την περιφρούρηση, ενώ το 2004 το κατειλημμένο Πολυτεχνείο λειτουργεί ως ένας αυτοοργανωμένος χώρος, ως εστία αντιπληροφόρησης και αδιαμεσολάβητης αντίστασης στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων. Η πορεία θα γίνει υπό τον ασφυκτικό κλοιό μεγάλων δυνάμεων της αστυνομίας.
2005.
To βράδυ της 10/5/2005, αναρχικοί κι αντιεξουσιαστές που συγκεντρώνονταν στο πολυτεχνείο για συζήτηση μετά την πορεία της Πρωτομαγιάς αντιλήφθηκαν δύο ένοπλους αστυνομικούς-φρουρούς βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι συμμετείχαν σε εκδήλωση στο κτίριο Γκίνη. Κατά την απώθηση των μπάτσων έγινε συμπλοκή και ο ένας από αυτούς άρχισε να πυροβολεί, άλλοτε στον αέρα κι άλλοτε σημαδεύοντας, τραυματίζοντας ένα σύντροφο στο πόδι. Σχεδόν αμέσως εμφανίστηκαν δυνάμεις των ΜΑΤ κι ακολούθησε σύγκρουση με συντρόφους στην οδό Στουρνάρη. Το πολυτεχνείο καταλήφθηκε και στο χώρο εγκλωβίστηκαν τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι συνοδοί τους και άλλοι πολιτευτές που κρατήθηκαν για ώρες στα χέρια των καταληψιών οι οποίοι τα χαράματα αποχώρησαν συντεταγμένα με πορεία προς τα Εξάρχεια. Το βράδυ της 17/9/2005 στη διασταύρωση της Πατησίων με τη Στουρνάρη, αναρχικοί έκοψαν τα λουκέτα στις πόρτες του πολυτεχνείου και χρησιμοποίησαν το χώρο ως ορμητήριο στην επίθεσή τους με μολότοφ, πέτρες και καδρόνια εναντίον των αστυνομικών δυνάμεων που είχαν αναπτυχθεί προστατεύοντας τη συγκέντρωση 150 νεοναζιστών στην οδό Σολωμού.
2006.
Τα ΜΑΤ προκάλεσαν επεισόδια και ματοκύλισαν την πορεία του Πολυτεχνείου. Στο τέλος μάλιστα, το αστυνομικό κράτος έδρασε παρέα με τους πρασινοφρουρούς λακέδες του και όλοι μαζί, συνεργάστηκαν άψογα στις επιχειρήσεις εξολόθρευσης αναρχικών και αριστεριστών. Εκτός των άλλων στις 17/11 είχαμε και πολύωρη παραβίαση του ασύλου-η οποία όμως πέρασε στα ψιλά- από ένστολους που είχαν στρατοπεδεύσει στα Προπύλαια.
2007.
Επιβάλλεται στρατιωτικός νόμος και απαγόρευση κυκλοφορίας. Αποκλείεται το κέντρο της Αθήνας και πολιορκείται ο χώρος του Πολυτεχνείου. «Προφυλάσσεται» για αποφυγή… κατάληψης από τους 300 προβοκάτορες. Γύρω του είναι παρατεταγμένα τα ΜΑΤ και μέσα η γνωστή περιφρούρηση. Το αναρχικό μπλοκ υπό ασφυκτικό κλοιό μόλις που καταφέρνει να φτάσει στην πρεσβεία. Είναι φανερό ότι όσο αυτή η πολιτοφυλακή δρα ανενόχλητη θα συνεχίζει να καπηλεύεται και να οικειοποιείται την μνήμη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, και να επιβάλλει την καθεστωτική τάξη, μέχρι να λάβει την απάντηση που της αξίζει.
2008.
Στις 6/12 δύο μπάτσοι, φρουροί των ειδικών δυνάμεων θα δολοφονήσουν τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο σε έναν πεζόδρομο των Εξαρχείων. Η κινητοποίηση του κόσμου θα γίνει σε απίστευτη ταχύτητα. Λίγη ώρα αργότερα στο Πολυτεχνείο και στους γύρω δρόμους θα ξεσπάσει η οργή του κόσμου που θα μαζευτεί κατά χιλιάδες στο κέντρο της Αθήνας. Οι συγκρούσεις θα έχουν τρομερή σφοδρότητα και θα διαρκέσουν σχεδόν όλο το βράδυ. Το άλλο μεσημέρι από το διπλανό Μουσείο θα ξεκινήσει μία από τις πιο δυναμικές πορείες του κινήματος. Όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα θα γίνονται συγκρούσεις με την αστυνομία. Είναι η αρχή της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Το Πολυτεχνείο θα καταληφθεί από οργισμένους νέους .Μακριά από κομματικές περιφρουρήσεις και καπηλείες θα δράσει και πάλι ως χώρος αυτοοργάνωσης και θα αποτελέσει ορμητήριο στις διαδηλώσεις και στις συγκρούσεις με την αστυνομία και τις δυνάμεις της Κυριαρχίας. Αντί για επίλογο ένα μικρό απόσπασμα από μία ανακοίνωση της κατάληψης εκείνον τον πολύ κοντινό Δεκέμβρη: «Στα οδοφράγματα, στις καταλήψεις των σχολών, στις πορείες και τις συνελεύσεις κρατάμε ζωντανή τη μνήμη του Αλέξανδρου, αλλά και του Μιχάλη Καλτεζά και όλων των συντρόφων που δολοφονήθηκαν από την Εξουσία, οξύνοντας τον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και δούλους, χωρίς αστυνομίες, στρατούς, φυλακές και σύνορα».
http://athens.indymedia.org
http://squathost.com/a_deltio/gr/delpol_p.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου