Κ.Μαραγκός για το Avantgarde
Μπορεί ο πρωθυπουργός και τα μεγαλοστελέχη της κυβέρνησης να παρουσιάζουν τη συμφωνία στο Eurogroup σαν μια μεγάλη επιτυχία που ακυρώνει στην πράξη τη λιτότητα και ανοίγει το δρόμο σε μια συνολικότερη διαπραγμάτευση, όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για την πλήρη αποδοχή των όρων που έβαζαν εξαρχής οι δανειστές της ιεράς συμμαχίας και από δίπλα οι έλληνες καπιταλιστές που με τα απανωτά μνημόνια έχουν επιβάλει συνθήκες δουλοπαροικίας και άγριας εκμετάλλευσης στις υποτελείς τάξεις. Το επιχείρημα ότι έτσι «κερδίζουμε χρόνο» δεν προδίδει τίποτα περισσότερο πέρα από τα γνωστά που μέχρι τώρα μας έχει συνηθίσει ο Σύριζα και η υπάρχουσα αριστερά.
Όταν φτάνει η ώρα της σύγκρουσης, ανακαλύπτουμε ότι δεν υπάρχουν οι όροι και ας την αναβάλουμε μέχρι να διαμορφωθεί ένας καλύτερος συσχετισμός. Το είδαμε στις τεράστιες συγκεντρώσεις της περιόδου 2012-2012 που ποτέ δεν μας έφταναν οι 200000 στο δρόμο αλλά ψάχναμε το 1 εκατομμύριο. Το είδαμε στην απεργία των καθηγητών που οι συνδικαλιστές του Σύριζα με τις πλάτες του ΚΚΕ και των παρεμβάσεων την κρέμασαν πάλι γιατί δεν υπήρχε ο κατάλληλος συσχετισμός. Είδαμε ότι αυτός ο δήθεν ευνοϊκότερος συσχετισμός ποτέ δεν ερχόταν γιατί πολύ απλά είχε χαθεί την ώρα που τον είχαμε. Η κυβέρνηση απέκτησε μια τεράστια υποστήριξη όταν έδειχνε ότι πάει προς τη ρήξη. Τώρα η ευκαιρία αυτή χάθηκε. Και σίγουρα το καλοκαίρι με τα 7 δις σε ομόλογα που λήγουν δεν θα υπάρχει κανένας «συσχετισμός» και πολύ περισσότερο με τον κόσμο να έχει ξενερώσει εντελώς με τις πιρουέτες και το συμβιβαστικό πνεύμα της κυβέρνησης.
Το σκηνικό γίνεται εντελώς γελοίο αν δίπλα στα καραγκιοζιλίκια του Μαξίμου προσέξει κανείς τους πανηγυρισμούς της ντόπιας και διεθνούς αστικής αντεπανάστασης που ορθά κοφτά εξηγούν χωρίς πολλά λόγια ότι «εφ ‘όσον το πρόγραμμα δεν ολοκληρωθεί με επιτυχία, δεν θα υπάρχει χρηματοδότηση» [1]. Είναι προφανές ότι όσοι δεν βαριούνται να διαβάσουν το ανακοινωθέν του Eurogroup [2] το οποίο είναι μισή σελίδα Α4 και δεν αρκούνται στις μεταφράσεις των ορφανών του Μπερλίγκουερ του Κύρκου και του Φλωράκη, μπορούν να αντιληφθούν χωρίς καμία μα καμία αμφιβολία περί τίνος πρόκειται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και 3 χρόνια προσπαθούσε με το πλέον αυτιστικό τρόπο να αποδείξει ότι άλλο πράγμα το μνημόνιο και άλλο οι δανειακές συμβάσεις. Πράγματι πρόκειται για δύο διαφορετικά κείμενα. Τα μνημόνια είναι τα συγκεκριμένα μέτρα (μειώσεις μισθών, συντάξεων, νέο εργασιακό, ασφαλιστικό κοκ), ενώ οι δανειακές συμβάσεις αφορούν το ύψος της δανειοδότησης, τους όρους εκταμίευσης και αποπληρωμής, καθώς επίσης και τις κυρώσεις σε περίπτωση που παραβιάσουν οι όροι αυτοί. Κάθε μνημόνιο που πέρναγε από τη Βουλή και τις περισσότερες με ΠΝΠ συνοδευόταν ύστερα από 2-3 μέρες με έναν νόμο που αφορούσε τους όρους της δανειακής σύμβασης. ‘Όποιος δεν είναι εγκάθετος, παπαγαλάκι ή ανόητος μπορεί να καταλάβει ότι το εκάστοτε (αρχικό και έκτοτε επικαιροποιημένο) μνημόνιο είναι βασική προϋπόθεση για την ύπαρξη της δανειακής σύμβασης. Είναι όρος, προαπαιτούμενο για την εκταμίευση των δόσεων, ύστερα φυσικά από την αξιολόγηση των εντεταλμένων των δανειστών, άσχετα αν αυτοί λέγονται τρόικα, θεσμοί, εταίροι, κοκ. Για οποιονδήποτε πονηρίδη που αμφιβάλει περί αυτού ή αδυνατεί λόγω υπερβολικής προσήλωσης στους θεσμούς και την αστική νομιμότητα να κατανοήσει, μπορεί να διαβάσει τους όρους των δανειακών συμβάσεων στους οποίους θα βρει όχι μια αλλά πολλές φορές τον όρο αυτό. Ότι προϋπόθεση εκτέλεσης της δανειακής σύμβασης είναι η εκπλήρωση των όρων του Μνημονίου. Μπορεί κανείς να πιστεύει ότι αν το διαπραγματευτεί να αλλάξει αυτούς τους όρους, αλλά να αρνείται την ύπαρξή τους, είναι από ανόητο μέχρι εκ του πονηρού.
Το σκηνικό γίνεται εντελώς γελοίο αν δίπλα στα καραγκιοζιλίκια του Μαξίμου προσέξει κανείς τους πανηγυρισμούς της ντόπιας και διεθνούς αστικής αντεπανάστασης που ορθά κοφτά εξηγούν χωρίς πολλά λόγια ότι «εφ ‘όσον το πρόγραμμα δεν ολοκληρωθεί με επιτυχία, δεν θα υπάρχει χρηματοδότηση» [1]. Είναι προφανές ότι όσοι δεν βαριούνται να διαβάσουν το ανακοινωθέν του Eurogroup [2] το οποίο είναι μισή σελίδα Α4 και δεν αρκούνται στις μεταφράσεις των ορφανών του Μπερλίγκουερ του Κύρκου και του Φλωράκη, μπορούν να αντιληφθούν χωρίς καμία μα καμία αμφιβολία περί τίνος πρόκειται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και 3 χρόνια προσπαθούσε με το πλέον αυτιστικό τρόπο να αποδείξει ότι άλλο πράγμα το μνημόνιο και άλλο οι δανειακές συμβάσεις. Πράγματι πρόκειται για δύο διαφορετικά κείμενα. Τα μνημόνια είναι τα συγκεκριμένα μέτρα (μειώσεις μισθών, συντάξεων, νέο εργασιακό, ασφαλιστικό κοκ), ενώ οι δανειακές συμβάσεις αφορούν το ύψος της δανειοδότησης, τους όρους εκταμίευσης και αποπληρωμής, καθώς επίσης και τις κυρώσεις σε περίπτωση που παραβιάσουν οι όροι αυτοί. Κάθε μνημόνιο που πέρναγε από τη Βουλή και τις περισσότερες με ΠΝΠ συνοδευόταν ύστερα από 2-3 μέρες με έναν νόμο που αφορούσε τους όρους της δανειακής σύμβασης. ‘Όποιος δεν είναι εγκάθετος, παπαγαλάκι ή ανόητος μπορεί να καταλάβει ότι το εκάστοτε (αρχικό και έκτοτε επικαιροποιημένο) μνημόνιο είναι βασική προϋπόθεση για την ύπαρξη της δανειακής σύμβασης. Είναι όρος, προαπαιτούμενο για την εκταμίευση των δόσεων, ύστερα φυσικά από την αξιολόγηση των εντεταλμένων των δανειστών, άσχετα αν αυτοί λέγονται τρόικα, θεσμοί, εταίροι, κοκ. Για οποιονδήποτε πονηρίδη που αμφιβάλει περί αυτού ή αδυνατεί λόγω υπερβολικής προσήλωσης στους θεσμούς και την αστική νομιμότητα να κατανοήσει, μπορεί να διαβάσει τους όρους των δανειακών συμβάσεων στους οποίους θα βρει όχι μια αλλά πολλές φορές τον όρο αυτό. Ότι προϋπόθεση εκτέλεσης της δανειακής σύμβασης είναι η εκπλήρωση των όρων του Μνημονίου. Μπορεί κανείς να πιστεύει ότι αν το διαπραγματευτεί να αλλάξει αυτούς τους όρους, αλλά να αρνείται την ύπαρξή τους, είναι από ανόητο μέχρι εκ του πονηρού.
Μνημόνιο προϋπόθεση της Δανειακής Σύμβασης
Αν και επ’ αυτού έχουν ήδη ειπωθεί πολλά υπενθυμίζουμε ότι το πρώτο μνημόνιο ψηφίστηκε στη βουλή στις 6 Μαίου 2010 (Ν. 3845, Αρ. Φύλλου ΦΕΚ 65) [3] και η πρώτη δανειακή σύμβαση υπό τον τίτλο «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης» («Loan Facility Agreement») [4] στις 8 Μαΐου.
Έκτοτε η επικαιροποίηση των δανειακών συμβάσεων γίνεται στη βάση της πρώτης Σύμβασης, στο προοίμιο της οποίας ήταν ξεκάθαρο ότι «η διαθεσιμότητα των δανείων εξαρτάται από την υπογραφή του Μνημονίου Συνεννόησης…και από τη θετική απόφαση των κρατών μελών της ευρωζώνης πλην Ελλάδας, της ΕΚΤ με βάση τα πορίσματα της επαλήθευσης από την Επιτροπή ότι η εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής του Δανειολήπτη συμφωνεί με το πρόγραμμα προσαρμογής ή όποιους άλλους όρους προβλέπονται στις αποφάσεις του ΣΛΕΕ και του Μνημονίου Συνεννόησης». Λίγο παρακάτω στα περί «Δανειακής Διευκόλυνσης» ξεκαθαρίζεται στο (3) ότι «Ο Δανειολήπτης χρησιμοποιεί τα ποσά που δανείζεται σύμφωνα με τη Δανειακή Διευκόλυνση τηρώντας τις υποχρεώσεις του που απορρέουν από το Μνημόνιο Συνεννόησης«. (σελ 4). Στους λόγους δε καταγγελίας (σελ.17) προβλέπεται ρητά ότι οι δανειστές μπορούν ακυρώσουν τη δανειακή Σύμβαση εκτός των άλλων και στην περίπτωση (παρ. β) που ο «Δανειολήπτης αθετεί οποιαδήποτε υποχρέωση δυνάμει της παρούσας Σύμβασης (συμπεριλαμβανομένης της υποχρέωσης σε εφαρμογή των Δανείων σύμφωνα με τους όρους του Μνημονίου Συνεννόησης)» και στις «Υποχρεώσεις πληροφόρησης» ο δανειολήπτης παρέχει στην Επιτροπή τακτική έκθεση για την πρόοδο που σημειώνεται στην εκπλήρωση των όρων του μνημονίου Συνεννόησης. (σελ.19) και αμέσως μετά «οι δανειστές έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν την τήρηση από τον Δανειολήπτη των υποχρεώσεων που απορρέουν από την παρούσα Σύμβαση καθώς και από το Μνημόνιο Συνεννόησης».
Από την πρώτη μάλιστα Δανειακή Σύμβαση κάθε διαφορά τυχόν προκύψει «διέπεται και ερμηνεύεται με το αγγλικό δίκαιο», ενώ «οι συμβαλλόμενοι υποχρεώνονται να υποβάλλουν οποιαδήποτε διένεξη στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης» του οποίου «οι αποφάσεις είναι πλήρως δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενα μέρη». Το σημειώνουμε αυτό γιατί πολλοί νομίζουν (προφανώς τότε έγινε ευρέως γνωστό) ότi το ελληνικό χρέος υπάχθηκε στο αγγλικό δίκαιο το 2011 με τη διαδικασία του PSΙ. Από την επόμενη Δανειακή Σύμβαση της 22ηςΜαρτίου 2012 αρμόδιο δικαστήριο για κάθε πιθανή διένεξη ορίστηκε αυτό του Λουξεμβούργου.
Στη Συμφωνία μεταξύ πιστωτών (Βέλγιο, Γερμανία, Ισρλανδία, Ισπανία, Φιλανδία, Ιταλία, Ολλανδία, Πορτογαλία κλπ) ορίζεται για ακόμα μια φορά ότι η «παρεχόμενη προς την Ελλάδα στήριξη συναρτάται από τη συμμόρφωση της Ελλάδας… μεταξύ άλλων μέτρα που προβλέπονται σε ένα Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής, Μνημόνιο Συνεννόησης στις συγκεκριμένες προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής» (σελ 38) Στη σελ. 40 οι πιστωτές εξουσιοδοτούν την Επιτροπή να διαπραγματεύεται τη Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης, το Μνημόνιο Συνεννόησης… ακόμα μια απόδειξη ότι όλα αυτά είναι ένα αλληλοεξαρτόμενο πακέτο του ποίου το περιεχόμενο και οι όροι ορίζονται ταυτοχρόνως και όχι σε διαφορετικές διαδικασίες.
Και για να μην υπάρχει καμία παρερμηνεία ότι πρόκειται περί ενός πακέτου το μνημόνιο παρατίθεται ολόκληρο ως παράρτημα της Δανειακής Σύμβασης με την εξής σειρά «Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής» (ΜΟΧΠ), (σελ 64 της σύμβασης και σελ 1335 στο Ν.3845), «Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής» (ΣΠΟΠ), (σελ 82 της σύμβασης και σελ 1356 στο Ν.3845) και «Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης» (ΤΜΣ) (σελ 111 της σύμβασης).
Η αίτηση της σημερινής κυβέρνησης για παράταση της Δανειακής Σύμβασης για ένα τετράμηνο επιπλέον, αφορά πολύ συγκεκριμένα την παράταση που ζήτησε και πήρε μέχρι της 28 Φλεβάρη η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου και πρόκειται για την τροποποίηση της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.) που πέρασε με ΠΝΠ στις 10/12/2012 (ΦτΚ Φύλλου 240, 12-12-2012), και με τον αγγλικό τίτλο MASTER FINANCIAL ASSISTANCE FACILITY AGREEMENT. Η Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης είχε περάσει επίσης με ΠΝΠ στις 14 Μάρτη 2012 και με νόμο 6 μέρες αργότερα. (Ν. 4060, ΦΕΚ 65/22.3.2012)[5]
Να υπενθυμίσουμε στους έχοντες ασθενή μνήμη ή νομίζουν ότι έχουν οι ακροατές τους, ότι η τελευταία αυτή Σύμβαση αφορούσε το δεύτερο Μνημόνιο το οποίο και ψηφίστηκε τις πρωινές ώρες της 13ης Φλεβάρη αφού λίγες ώρες πριν στις 12 Φλεβάρη είχε κυριολεκτικά καεί η Αθήνα από μια τεράστια διαδήλωση 200000 ανθρώπων που συγκρούονταν με τις ώρες με τις δυνάμεις καταστολής. Το δανειακό αυτό πακέτο συνόδευε το περιβόητο PSI (“κούρεμα” κατά 50% του ελληνικού χρέους και πρόσθετο δανείων ύψους 130 δις €) και προϋπόθεση γι’ αυτό ήταν το 2ο μνημόνιο που περιελάμβανε μεταξύ άλλων μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού σε όλα τα κλιμάκια του βασικού μισθού (από 751€ σε 586€) και 32% στους νεοεισερχόμενους μέχρι 25 ετών, Κατάργηση 150.000 θέσεων εργασίας από το δημόσιο τομέα έως το 2015, εκ των οποίων 15.000 μέσα στο 2012, ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας αντί για τις κλαδικές, άρση μονιμότητας σε ΔΕΚΟ και υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες, περικοπές συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας, κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας, αύξηση αντικειμενικών αξιών και ενοποίηση φόρων στα ακίνητα, αύξηση των εισιτηρίων στις Αστικές Συγκοινωνίες και στον ΟΣΕ κατά 25%, κατάργηση φοροαπαλλαγών και χαμηλού ΦΠΑ στα νησιά. Το μνημόνιο αυτό έγινε νόμος του κράτους με το Ν. 4046, ΦΕΚ Α’ 28/14-02-2012) Να υπενθυμίσουμε επίσης ότι αυτός ήταν και ο λόγος που ανατράπηκε ο Παπανδρέου όταν του πέρασε προς στιγμήν η ιδέα να θέσει το όλο σχέδιο σε δημοψήφισμα επιχειρώντας έτσι να μοιράσει την ευθύνη με τον Σαμαρά και την εσωτερική του αντιπολίτευση. Τελικά με ένα μίνι πραξικόπημα στη θέση του βρέθηκε ο Λουκάς Παπαδήμος με την υποστήριξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Λαος και αυτό το σχήμα έφερε σε πέρας το βάρος των νέων αυτών μέτρων για να οδηγηθεί η χώρα στη συνέχεια στις διπλές εκλογές Μαίου Ιουνίου 2012.
Είναι προφανές λοιπόν ότι ζητώντας η κυβέρνηση την παράταση της Δανειακής Σύμβασης τηρώντας ταυτόχρονα τις μνημονιακές δεσμεύσεις, θα πρέπει να ξεχάσει εξ ολοκλήρου τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Για παράδειγμα η επαναφορά του βασικού στα 751 σημαίνει κατάργηση του 2ου μνημονίου, το ίδιο και όσα αφορούν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τις απολύσεις στο δημόσιο κοκ για να μην γινόμαστε κουραστικοί επ’ αυτού.
Όσον αφορά τώρα την τροποποίησης της δανειακής Σύμβασης της 12ης Δεκέμβρη 2012 (την οποία η τωρινή κυβέρνηση Τσίπρα ζητάει την 4μηνη παράτασή της) συνδέεται με την επικαιροποίηση του 2ου μνημονίου με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 [Ν. 4093/ΦΕΚ 222/Α/12.11.2012]. Το πολυνομοσχέδιο κατατέθηκε στη βουλή στις 5 Νοεμβρίου, σε ένα άρθρο 216 σελίδων, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και ψηφίστηκε στις 7 Νοεμβρίου. Προέβλεπε μέτρα ύψους 18,9 δις Ευρώ, από τα οποία τα 9,4 δις αφορούν το έτος 2013 όπως: Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 2 έτη, από 1-1-2013, μείωση στις συντάξεις από 5 έως και 15%, από τα 1.000 ευρώ και άνω, μειώσεις στο εφάπαξ έως 83%, κατάργηση της καθολικότητας της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, κατάργηση των Δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, όπως και των επιδομάτων αδείας για τους δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους, μείωση χρόνου προειδοποίησης για απολύσεις σε 4 αντί 6 μήνες, περικοπές στα ειδικά μισθολόγια, ένταξη στο ενιαίο μισθολόγιο των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, εφαρμογή διαθεσιμότητας ενός έτους, με μειωμένο μισθό σε μόνιμους υπαλλήλους του δημοσίου οι θέσεις των οποίων καταργούνται, κατάργηση των πολυάριθμων οικογενειακών επιδομάτων και αντικατάστασής τους από το ενιαίο επίδομα στήριξης τέκνων, αύξηση φόρου στο υγραέριο κίνησης κατά 23 λεπτά, αντίτιμο 25 ευρώ για εισαγωγή και 5 ευρω για επίσκεψη σε νοσοκομείο, καθώς και 1 ευρώ σε κάθε συνταγή του ΕΟΠΠΥ. Για όποιον αντέχει στις λεπτομέρειες ιδού ο Ν. 4093/ΦΕΚ 222/Α/12.11.2012 υπό τον πλήρη τίτλο Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 – Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του ν. 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016.[6]
Ανακεφαλαιώνουμε: 5 Μαίου 2010 ψηφίζεται το 1ο Μνημόνιο και στις 8 Μαίου η πρώτη Δανειακή σύμβαση. 13 Φλεβάρη 2012 ψηφίζεται το 2ο μνημόνιο (έχει προηγηθεί το Μεσοπρόθεσμο 2012-15 που πέρασε με ΜΑΤ και δακρυγόνα στις 29 Ιούνη 2011 επί Αγανακτισμένων). Στις 22 Μαρτίου ψηφίζεται η Δανειακή Σύμβαση που αφορούσε το 2ομνημόνιο με ένα μήνα διαφορά.. Στις 7/11/2012 η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου ψηφίζει το 2ο Μεσοπρόθεσμο βάσει του οποίου επικαιροποιείται η Δανειακή Σύμβαση ένα μήνα αργότερα στις 12/12/2012. Μάλλον και εδώ θα πρόκειται για σύμπτωση. Είπαμε άλλο Δανειακή Σύμβαση άλλο μνημόνιο. Μόνο που στην ανακοίνωση του Eurogroup τα πράγματα αποσαφηνίζονται πλήρως.
Έκτοτε η επικαιροποίηση των δανειακών συμβάσεων γίνεται στη βάση της πρώτης Σύμβασης, στο προοίμιο της οποίας ήταν ξεκάθαρο ότι «η διαθεσιμότητα των δανείων εξαρτάται από την υπογραφή του Μνημονίου Συνεννόησης…και από τη θετική απόφαση των κρατών μελών της ευρωζώνης πλην Ελλάδας, της ΕΚΤ με βάση τα πορίσματα της επαλήθευσης από την Επιτροπή ότι η εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής του Δανειολήπτη συμφωνεί με το πρόγραμμα προσαρμογής ή όποιους άλλους όρους προβλέπονται στις αποφάσεις του ΣΛΕΕ και του Μνημονίου Συνεννόησης». Λίγο παρακάτω στα περί «Δανειακής Διευκόλυνσης» ξεκαθαρίζεται στο (3) ότι «Ο Δανειολήπτης χρησιμοποιεί τα ποσά που δανείζεται σύμφωνα με τη Δανειακή Διευκόλυνση τηρώντας τις υποχρεώσεις του που απορρέουν από το Μνημόνιο Συνεννόησης«. (σελ 4). Στους λόγους δε καταγγελίας (σελ.17) προβλέπεται ρητά ότι οι δανειστές μπορούν ακυρώσουν τη δανειακή Σύμβαση εκτός των άλλων και στην περίπτωση (παρ. β) που ο «Δανειολήπτης αθετεί οποιαδήποτε υποχρέωση δυνάμει της παρούσας Σύμβασης (συμπεριλαμβανομένης της υποχρέωσης σε εφαρμογή των Δανείων σύμφωνα με τους όρους του Μνημονίου Συνεννόησης)» και στις «Υποχρεώσεις πληροφόρησης» ο δανειολήπτης παρέχει στην Επιτροπή τακτική έκθεση για την πρόοδο που σημειώνεται στην εκπλήρωση των όρων του μνημονίου Συνεννόησης. (σελ.19) και αμέσως μετά «οι δανειστές έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν την τήρηση από τον Δανειολήπτη των υποχρεώσεων που απορρέουν από την παρούσα Σύμβαση καθώς και από το Μνημόνιο Συνεννόησης».
Από την πρώτη μάλιστα Δανειακή Σύμβαση κάθε διαφορά τυχόν προκύψει «διέπεται και ερμηνεύεται με το αγγλικό δίκαιο», ενώ «οι συμβαλλόμενοι υποχρεώνονται να υποβάλλουν οποιαδήποτε διένεξη στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης» του οποίου «οι αποφάσεις είναι πλήρως δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενα μέρη». Το σημειώνουμε αυτό γιατί πολλοί νομίζουν (προφανώς τότε έγινε ευρέως γνωστό) ότi το ελληνικό χρέος υπάχθηκε στο αγγλικό δίκαιο το 2011 με τη διαδικασία του PSΙ. Από την επόμενη Δανειακή Σύμβαση της 22ηςΜαρτίου 2012 αρμόδιο δικαστήριο για κάθε πιθανή διένεξη ορίστηκε αυτό του Λουξεμβούργου.
Στη Συμφωνία μεταξύ πιστωτών (Βέλγιο, Γερμανία, Ισρλανδία, Ισπανία, Φιλανδία, Ιταλία, Ολλανδία, Πορτογαλία κλπ) ορίζεται για ακόμα μια φορά ότι η «παρεχόμενη προς την Ελλάδα στήριξη συναρτάται από τη συμμόρφωση της Ελλάδας… μεταξύ άλλων μέτρα που προβλέπονται σε ένα Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής, Μνημόνιο Συνεννόησης στις συγκεκριμένες προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής» (σελ 38) Στη σελ. 40 οι πιστωτές εξουσιοδοτούν την Επιτροπή να διαπραγματεύεται τη Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης, το Μνημόνιο Συνεννόησης… ακόμα μια απόδειξη ότι όλα αυτά είναι ένα αλληλοεξαρτόμενο πακέτο του ποίου το περιεχόμενο και οι όροι ορίζονται ταυτοχρόνως και όχι σε διαφορετικές διαδικασίες.
Και για να μην υπάρχει καμία παρερμηνεία ότι πρόκειται περί ενός πακέτου το μνημόνιο παρατίθεται ολόκληρο ως παράρτημα της Δανειακής Σύμβασης με την εξής σειρά «Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής» (ΜΟΧΠ), (σελ 64 της σύμβασης και σελ 1335 στο Ν.3845), «Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής» (ΣΠΟΠ), (σελ 82 της σύμβασης και σελ 1356 στο Ν.3845) και «Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης» (ΤΜΣ) (σελ 111 της σύμβασης).
Η αίτηση της σημερινής κυβέρνησης για παράταση της Δανειακής Σύμβασης για ένα τετράμηνο επιπλέον, αφορά πολύ συγκεκριμένα την παράταση που ζήτησε και πήρε μέχρι της 28 Φλεβάρη η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου και πρόκειται για την τροποποίηση της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.) που πέρασε με ΠΝΠ στις 10/12/2012 (ΦτΚ Φύλλου 240, 12-12-2012), και με τον αγγλικό τίτλο MASTER FINANCIAL ASSISTANCE FACILITY AGREEMENT. Η Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης είχε περάσει επίσης με ΠΝΠ στις 14 Μάρτη 2012 και με νόμο 6 μέρες αργότερα. (Ν. 4060, ΦΕΚ 65/22.3.2012)[5]
Να υπενθυμίσουμε στους έχοντες ασθενή μνήμη ή νομίζουν ότι έχουν οι ακροατές τους, ότι η τελευταία αυτή Σύμβαση αφορούσε το δεύτερο Μνημόνιο το οποίο και ψηφίστηκε τις πρωινές ώρες της 13ης Φλεβάρη αφού λίγες ώρες πριν στις 12 Φλεβάρη είχε κυριολεκτικά καεί η Αθήνα από μια τεράστια διαδήλωση 200000 ανθρώπων που συγκρούονταν με τις ώρες με τις δυνάμεις καταστολής. Το δανειακό αυτό πακέτο συνόδευε το περιβόητο PSI (“κούρεμα” κατά 50% του ελληνικού χρέους και πρόσθετο δανείων ύψους 130 δις €) και προϋπόθεση γι’ αυτό ήταν το 2ο μνημόνιο που περιελάμβανε μεταξύ άλλων μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού σε όλα τα κλιμάκια του βασικού μισθού (από 751€ σε 586€) και 32% στους νεοεισερχόμενους μέχρι 25 ετών, Κατάργηση 150.000 θέσεων εργασίας από το δημόσιο τομέα έως το 2015, εκ των οποίων 15.000 μέσα στο 2012, ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας αντί για τις κλαδικές, άρση μονιμότητας σε ΔΕΚΟ και υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες, περικοπές συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας, κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας, αύξηση αντικειμενικών αξιών και ενοποίηση φόρων στα ακίνητα, αύξηση των εισιτηρίων στις Αστικές Συγκοινωνίες και στον ΟΣΕ κατά 25%, κατάργηση φοροαπαλλαγών και χαμηλού ΦΠΑ στα νησιά. Το μνημόνιο αυτό έγινε νόμος του κράτους με το Ν. 4046, ΦΕΚ Α’ 28/14-02-2012) Να υπενθυμίσουμε επίσης ότι αυτός ήταν και ο λόγος που ανατράπηκε ο Παπανδρέου όταν του πέρασε προς στιγμήν η ιδέα να θέσει το όλο σχέδιο σε δημοψήφισμα επιχειρώντας έτσι να μοιράσει την ευθύνη με τον Σαμαρά και την εσωτερική του αντιπολίτευση. Τελικά με ένα μίνι πραξικόπημα στη θέση του βρέθηκε ο Λουκάς Παπαδήμος με την υποστήριξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Λαος και αυτό το σχήμα έφερε σε πέρας το βάρος των νέων αυτών μέτρων για να οδηγηθεί η χώρα στη συνέχεια στις διπλές εκλογές Μαίου Ιουνίου 2012.
Είναι προφανές λοιπόν ότι ζητώντας η κυβέρνηση την παράταση της Δανειακής Σύμβασης τηρώντας ταυτόχρονα τις μνημονιακές δεσμεύσεις, θα πρέπει να ξεχάσει εξ ολοκλήρου τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Για παράδειγμα η επαναφορά του βασικού στα 751 σημαίνει κατάργηση του 2ου μνημονίου, το ίδιο και όσα αφορούν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τις απολύσεις στο δημόσιο κοκ για να μην γινόμαστε κουραστικοί επ’ αυτού.
Όσον αφορά τώρα την τροποποίησης της δανειακής Σύμβασης της 12ης Δεκέμβρη 2012 (την οποία η τωρινή κυβέρνηση Τσίπρα ζητάει την 4μηνη παράτασή της) συνδέεται με την επικαιροποίηση του 2ου μνημονίου με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 [Ν. 4093/ΦΕΚ 222/Α/12.11.2012]. Το πολυνομοσχέδιο κατατέθηκε στη βουλή στις 5 Νοεμβρίου, σε ένα άρθρο 216 σελίδων, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και ψηφίστηκε στις 7 Νοεμβρίου. Προέβλεπε μέτρα ύψους 18,9 δις Ευρώ, από τα οποία τα 9,4 δις αφορούν το έτος 2013 όπως: Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 2 έτη, από 1-1-2013, μείωση στις συντάξεις από 5 έως και 15%, από τα 1.000 ευρώ και άνω, μειώσεις στο εφάπαξ έως 83%, κατάργηση της καθολικότητας της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, κατάργηση των Δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, όπως και των επιδομάτων αδείας για τους δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους, μείωση χρόνου προειδοποίησης για απολύσεις σε 4 αντί 6 μήνες, περικοπές στα ειδικά μισθολόγια, ένταξη στο ενιαίο μισθολόγιο των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, εφαρμογή διαθεσιμότητας ενός έτους, με μειωμένο μισθό σε μόνιμους υπαλλήλους του δημοσίου οι θέσεις των οποίων καταργούνται, κατάργηση των πολυάριθμων οικογενειακών επιδομάτων και αντικατάστασής τους από το ενιαίο επίδομα στήριξης τέκνων, αύξηση φόρου στο υγραέριο κίνησης κατά 23 λεπτά, αντίτιμο 25 ευρώ για εισαγωγή και 5 ευρω για επίσκεψη σε νοσοκομείο, καθώς και 1 ευρώ σε κάθε συνταγή του ΕΟΠΠΥ. Για όποιον αντέχει στις λεπτομέρειες ιδού ο Ν. 4093/ΦΕΚ 222/Α/12.11.2012 υπό τον πλήρη τίτλο Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 – Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του ν. 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016.[6]
Ανακεφαλαιώνουμε: 5 Μαίου 2010 ψηφίζεται το 1ο Μνημόνιο και στις 8 Μαίου η πρώτη Δανειακή σύμβαση. 13 Φλεβάρη 2012 ψηφίζεται το 2ο μνημόνιο (έχει προηγηθεί το Μεσοπρόθεσμο 2012-15 που πέρασε με ΜΑΤ και δακρυγόνα στις 29 Ιούνη 2011 επί Αγανακτισμένων). Στις 22 Μαρτίου ψηφίζεται η Δανειακή Σύμβαση που αφορούσε το 2ομνημόνιο με ένα μήνα διαφορά.. Στις 7/11/2012 η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου ψηφίζει το 2ο Μεσοπρόθεσμο βάσει του οποίου επικαιροποιείται η Δανειακή Σύμβαση ένα μήνα αργότερα στις 12/12/2012. Μάλλον και εδώ θα πρόκειται για σύμπτωση. Είπαμε άλλο Δανειακή Σύμβαση άλλο μνημόνιο. Μόνο που στην ανακοίνωση του Eurogroup τα πράγματα αποσαφηνίζονται πλήρως.
Η ακτινογραφία της ανακοίνωσης του Eurogroup
Η συγκεκριμένη ανακοίνωση δεν περιέχει καμία ασάφεια ούτε είναι κάποιο «αίνιγμα», πολύ περισσότερο δεν είναι μια νίκη κατά της λιτότητας. Στην πραγματικότητα είναι μια ξεκάθαρη ήττα της στρατηγικής του win-win. Είναι μια ξεκάθαρη απόδειξη ότι η ιερά συμμαχία της ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, ούτε μπορεί να είναι τίποτα άλλο πέρα από το στρατηγείο της αστικής αντεπανάστασης μέσα στην Ευρώπη. Επίσης είναι μια ήττα των φαντασιακών μετώπων του νότου ενάντια στους κακούς γερμανούς, μιας εντελώς γελοίας τακτικής που όπως ήταν επόμενο δεν βρήκε καμία ανταπόκριση από το Ραχόι τον Ρέντζι και τη πορτογαλική κυβέρνηση. Κανένα ρήγμα δεν εμφανίστηκε στην ΕΕ από αυτά που περίμενε ο Συριζα, γιατί η αστική αντεπανάσταση δεν είναι ένα σχέδιο του Σόιμπλε, αλλά σύσσωμης της άρχουσας τάξης της Ευρώπης για να φορτώσει την καπιταλιστική κρίση (και η κρίση των χρεών είναι μέρος της) στις πλάτες της εργατικής και των άλλων υποτελών τάξεων. Σε αυτό το σχέδιο συμφωνούν απόλυτα παρά τις φαντασιώσεις των αγανακτισμένων και του Σύριζα και οι αστικές τάξεις των νοτίων χωρών. Όχι για λόγους υποτέλειας προς τη Γερμανία αλλά γιατί και χωρίς αυτήν τα ίδια μέτρα θα έπαιρναν για να υπερασπιστούν την ταξική τους κυριαρχία και να εξασφαλίσουν την αναπαραγωγή του συστήματος.
Ανεξάρτητα από τις προθέσεις ή τις αυταπάτες (αυτό ελέγχεται) των κυβερνητικών στελεχών, αυτό που στο τέλος έχει σημασία είναι ότι υπέγραψαν μια ανακοίνωση στην οποία αποδέχονται τις «αξιοσημείωτες προσπάθειες προσαρμογής που έχουν γίνει από την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό«. Τι άλλο σημαίνουν οι «προσπάθειες προσαρμογής» πέρα από την αποδοχή των στόχων των μνημονίων; Και όχι μόνο αυτό, αλλά και αποδοχή της αποτελεσματικότητάς τους με τον επιθετικό προσδιορισμό «αξιοσημείωτες» και όχι «αποτυχημένες» όπως τουλάχιστον μέχρι πρότινος χαρακτήριζε ο Σύριζα τα αποτελέσματα των μνημονικών πολιτικών. Η Κυβέρνηση και οι απολογητές της χρωστάνε μια μεγάλη υποσημείωση σε αυτό το αισχρό συνονθύλευμα λέξεων που ξεπλένει τις πολιτικές των τελευταίων 5 ετών. Πως θα ζητήσουν τώρα τα ρέστα από αυτούς που ψήφισαν τα μνημόνια όταν έχουν γίνει «αξιοσημείωτες προσπάθειες προσαρμογής«;
Και ενώ συνεχίζουν ακόμα και τώρα να μας λένε ότι τα μνημόνια τελείωσαν στην ανακοίνωση διαβάζουμε ότι «Το Eurogroup σημειώνει, στο πλαίσιο της υπάρχουσας διευθέτησης, το αίτημα της Ελλάδας για παράταση της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, η οποία διέπεται από μία σειρά δεσμεύσεων«. Τώρα ξέρούμε ότι έχει κιόλας εγκριθεί. Και ο λόγος φυσικά δεν είναι η λίστα Βαρουφάκη με τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση, αλλά ότι αποδέχεται ότι η «Χρηματοδοτική Διευκόλυνση διέπεται από μια σειρά δεσμεύσεων στο πλαίσιο της υπάρχουσας διευθέτησης». Και αυτές οι δεσμεύσεις λέγονται ΜΝΗΜΟΝΙΑ. Η «καλύτερη δυνατή χρήση της υπάρχουσας ευελιξίας« η οποία παρουσιάζεται ως μια τεράστια επιτυχία είναι μια μπαρούφα και μισή. Ευελιξία υπήρχε πάντα στα πλαίσια της «υπάρχουσας διευθέτησης». Ο Σόιμπλε το είπε ξεκάθαρα. “Το βασικό για μας ήταν η αναγνώριση του τρέχοντος προγράμματος. Από την στιγμή που η Αθήνα προχώρησε σε αυτό, δεν είχαμε κανένα λόγο πλέον να φαινόμαστε σκληροί”. (lifo.gr)[7] Άλλωστε «ο σκοπός της επέκτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της υπάρχουσας διευθέτησης (συμφωνίας), και με την καλύτερη δυνατή χρήση της υπάρχουσας ευελιξίας που θα επιθεωρηθεί από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς«. Για να τα διαβάζουμε όλα κι όχι μόνο αυτά που αρέσουν σε μερικούς ταχυδακτυλουργούς.
Όσο για την περιβόητη λίστα (που θα ασχοληθούμε άμεσα) θα «διευκρινισθεί περαιτέρω και μετά θα συμφωνηθεί με τους θεσμούς στα τέλη Απριλίου και μόνο με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης αυτής της παρατεινόμενης συμφωνίας από τους θεσμούς θα επιτραπεί την εκταμίευση της δόσης που απομένει από το ΕΤΧΣ (EFSF) και τη μεταφορά των κερδών του 2014 από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατούν οι κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης (SMP)«. Και τα δύο χρειάζονται εκ νέου έγκριση από το Eurogroup. Τι σημαίνει αυτό; Ότι στα τέλη του Απρίλη θα εμφανιστεί ξανά τοemail Χαρδούβελη όταν οι αξιολογητές θα αποφανθούν ότι υπάρχει ένα τεράστιο δημοσιονομικό κενό (ήδη ακούγεται το ποσό των 30 δις!!!) που πρέπει κάπως να καλυφθεί, ακόμα και αν συμφωνήσουν ότι το πρωτογενές πλεόνασμα δεν θα είναι 3 αλλά 2%. Μέχρι τότε «τα κεφάλαια που είναι διαθέσιμα ως απόθεμα του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (HFSF) θα πρέπει να παραμείνουν δεσμευμένα από τον EFSF και θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών…«και «μόνο με αίτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας«. Υπενθυμίζουμε ότι αυτά αφορούν τα 11 δις του ΤΧΣ από τα οποία ο Σύριζα προεκλογικά μας έλεγε ότι θα χρησιμοποιήσει τα 3 δις για τη χρηματοδότηση κάποιου Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης. Επιπλέον πάει περίπατο και η αναγγελία για τα κόκκινα δάνεια, δεδομένου ότι κάθε διαγραφή δανείων καταγράφεται ως ζημιά και επομένως η ανακεφαλαιοποίηση καθίσταται υποχρεωτική. Πώς θα γίνουν όμως όλα αυτά όταν δεν υπάρχει ευρώ στο ΤΧΣ; Μόνο με τη συμφωνία των «θεσμών» η διευθέτηση των κόκκινων δανείων, δηλαδή ποτέ.
Η συγκεκριμένη ανακοίνωση δεν περιέχει καμία ασάφεια ούτε είναι κάποιο «αίνιγμα», πολύ περισσότερο δεν είναι μια νίκη κατά της λιτότητας. Στην πραγματικότητα είναι μια ξεκάθαρη ήττα της στρατηγικής του win-win. Είναι μια ξεκάθαρη απόδειξη ότι η ιερά συμμαχία της ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, ούτε μπορεί να είναι τίποτα άλλο πέρα από το στρατηγείο της αστικής αντεπανάστασης μέσα στην Ευρώπη. Επίσης είναι μια ήττα των φαντασιακών μετώπων του νότου ενάντια στους κακούς γερμανούς, μιας εντελώς γελοίας τακτικής που όπως ήταν επόμενο δεν βρήκε καμία ανταπόκριση από το Ραχόι τον Ρέντζι και τη πορτογαλική κυβέρνηση. Κανένα ρήγμα δεν εμφανίστηκε στην ΕΕ από αυτά που περίμενε ο Συριζα, γιατί η αστική αντεπανάσταση δεν είναι ένα σχέδιο του Σόιμπλε, αλλά σύσσωμης της άρχουσας τάξης της Ευρώπης για να φορτώσει την καπιταλιστική κρίση (και η κρίση των χρεών είναι μέρος της) στις πλάτες της εργατικής και των άλλων υποτελών τάξεων. Σε αυτό το σχέδιο συμφωνούν απόλυτα παρά τις φαντασιώσεις των αγανακτισμένων και του Σύριζα και οι αστικές τάξεις των νοτίων χωρών. Όχι για λόγους υποτέλειας προς τη Γερμανία αλλά γιατί και χωρίς αυτήν τα ίδια μέτρα θα έπαιρναν για να υπερασπιστούν την ταξική τους κυριαρχία και να εξασφαλίσουν την αναπαραγωγή του συστήματος.
Ανεξάρτητα από τις προθέσεις ή τις αυταπάτες (αυτό ελέγχεται) των κυβερνητικών στελεχών, αυτό που στο τέλος έχει σημασία είναι ότι υπέγραψαν μια ανακοίνωση στην οποία αποδέχονται τις «αξιοσημείωτες προσπάθειες προσαρμογής που έχουν γίνει από την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό«. Τι άλλο σημαίνουν οι «προσπάθειες προσαρμογής» πέρα από την αποδοχή των στόχων των μνημονίων; Και όχι μόνο αυτό, αλλά και αποδοχή της αποτελεσματικότητάς τους με τον επιθετικό προσδιορισμό «αξιοσημείωτες» και όχι «αποτυχημένες» όπως τουλάχιστον μέχρι πρότινος χαρακτήριζε ο Σύριζα τα αποτελέσματα των μνημονικών πολιτικών. Η Κυβέρνηση και οι απολογητές της χρωστάνε μια μεγάλη υποσημείωση σε αυτό το αισχρό συνονθύλευμα λέξεων που ξεπλένει τις πολιτικές των τελευταίων 5 ετών. Πως θα ζητήσουν τώρα τα ρέστα από αυτούς που ψήφισαν τα μνημόνια όταν έχουν γίνει «αξιοσημείωτες προσπάθειες προσαρμογής«;
Και ενώ συνεχίζουν ακόμα και τώρα να μας λένε ότι τα μνημόνια τελείωσαν στην ανακοίνωση διαβάζουμε ότι «Το Eurogroup σημειώνει, στο πλαίσιο της υπάρχουσας διευθέτησης, το αίτημα της Ελλάδας για παράταση της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, η οποία διέπεται από μία σειρά δεσμεύσεων«. Τώρα ξέρούμε ότι έχει κιόλας εγκριθεί. Και ο λόγος φυσικά δεν είναι η λίστα Βαρουφάκη με τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση, αλλά ότι αποδέχεται ότι η «Χρηματοδοτική Διευκόλυνση διέπεται από μια σειρά δεσμεύσεων στο πλαίσιο της υπάρχουσας διευθέτησης». Και αυτές οι δεσμεύσεις λέγονται ΜΝΗΜΟΝΙΑ. Η «καλύτερη δυνατή χρήση της υπάρχουσας ευελιξίας« η οποία παρουσιάζεται ως μια τεράστια επιτυχία είναι μια μπαρούφα και μισή. Ευελιξία υπήρχε πάντα στα πλαίσια της «υπάρχουσας διευθέτησης». Ο Σόιμπλε το είπε ξεκάθαρα. “Το βασικό για μας ήταν η αναγνώριση του τρέχοντος προγράμματος. Από την στιγμή που η Αθήνα προχώρησε σε αυτό, δεν είχαμε κανένα λόγο πλέον να φαινόμαστε σκληροί”. (lifo.gr)[7] Άλλωστε «ο σκοπός της επέκτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της υπάρχουσας διευθέτησης (συμφωνίας), και με την καλύτερη δυνατή χρήση της υπάρχουσας ευελιξίας που θα επιθεωρηθεί από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς«. Για να τα διαβάζουμε όλα κι όχι μόνο αυτά που αρέσουν σε μερικούς ταχυδακτυλουργούς.
Όσο για την περιβόητη λίστα (που θα ασχοληθούμε άμεσα) θα «διευκρινισθεί περαιτέρω και μετά θα συμφωνηθεί με τους θεσμούς στα τέλη Απριλίου και μόνο με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης αυτής της παρατεινόμενης συμφωνίας από τους θεσμούς θα επιτραπεί την εκταμίευση της δόσης που απομένει από το ΕΤΧΣ (EFSF) και τη μεταφορά των κερδών του 2014 από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατούν οι κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης (SMP)«. Και τα δύο χρειάζονται εκ νέου έγκριση από το Eurogroup. Τι σημαίνει αυτό; Ότι στα τέλη του Απρίλη θα εμφανιστεί ξανά τοemail Χαρδούβελη όταν οι αξιολογητές θα αποφανθούν ότι υπάρχει ένα τεράστιο δημοσιονομικό κενό (ήδη ακούγεται το ποσό των 30 δις!!!) που πρέπει κάπως να καλυφθεί, ακόμα και αν συμφωνήσουν ότι το πρωτογενές πλεόνασμα δεν θα είναι 3 αλλά 2%. Μέχρι τότε «τα κεφάλαια που είναι διαθέσιμα ως απόθεμα του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (HFSF) θα πρέπει να παραμείνουν δεσμευμένα από τον EFSF και θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών…«και «μόνο με αίτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας«. Υπενθυμίζουμε ότι αυτά αφορούν τα 11 δις του ΤΧΣ από τα οποία ο Σύριζα προεκλογικά μας έλεγε ότι θα χρησιμοποιήσει τα 3 δις για τη χρηματοδότηση κάποιου Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης. Επιπλέον πάει περίπατο και η αναγγελία για τα κόκκινα δάνεια, δεδομένου ότι κάθε διαγραφή δανείων καταγράφεται ως ζημιά και επομένως η ανακεφαλαιοποίηση καθίσταται υποχρεωτική. Πώς θα γίνουν όμως όλα αυτά όταν δεν υπάρχει ευρώ στο ΤΧΣ; Μόνο με τη συμφωνία των «θεσμών» η διευθέτηση των κόκκινων δανείων, δηλαδή ποτέ.
Γη και ύδωρ
Και σε τι δεσμεύονται οι νέες ελληνικές αρχές έναντι των «θεσμών»; Ιδού λοιπόν:
«Οι ελληνικές αρχές εξέφρασαν την ισχυρή δέσμευσή τους να διευρύνουν και να εμβαθύνουν τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που στοχεύουν στη βελτίωση της ανάπτυξης και των προοπτικών απασχόλησης, διασφαλίζοντας σταθερότητα και ανθεκτικότητα του δημοσιονομικού τομέα και ενισχύοντας τη κοινωνική δικαιοσύνη…. υπόσχονται να χρησιμοποιήσουν με το βέλτιστο τρόπο τη συνεχιζόμενη διάθεση τεχνικής βοήθειας«. Και ποιες είναι αυτές οι «διορθωτικές μεταρρυθμίσεις» για την ανάπτυξη και την απασχόληση; Οι νέες εργασιακές σχέσεις, τα μισθολόγια της πείνας, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων; Ή μήπως έγιναν κάποιες άλλες «αξιοσημείωτες» μεταρρυθμίσεις τα τελευταία πέντε χρόνια που πρέπει να διευρυνθούν και δεν τις ξέρουμε; Μπορούν επ’ αυτού να μας ενημερώσουν οι παρατρεχάμενοι των νέων ελληνικών αρχών; Ξέρουν κάτι και δεν μας το λένε; Άιντε γιατί κι η υπομονή έχει τα όριά της. Εμείς ξέρουμε πάντως ότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές οδήγησαν την ανεργία στο 27% και το 1/3 των εργαζομένων να δουλεύουν και να μην πληρώνονται. Αυτό σκέφτεται να «εμβαθύνει» το Μαξίμου; Και επειδή ξέρουμε να διαβάζουμε δεν μιλάμε εδώ για κάποιες «ρηξικέλευθες» ιδέες του Βαρουφάκη για την ανάπτυξη και την απασχόληση, αλλά για δεσμεύσεις επί των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που ήδη τρέχουν. Και δεν χανόμαστε καθόλου στη μετάφραση και αντιλαμβανόμαστε πλήρως τι εννοεί ο ποιητής.
Όσο γι’ αυτό εδώ τι να πει κανείς: «Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτηση δέσμευσή τους να τηρήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές, πλήρως και έγκαιρα«. Μήπως υπάρχει κανείς στο Σύριζα που μπορεί να μας πει αν σημαίνει κάτι διαφορετικό πέρα από αυτό που διαβάζουμε. Υπογράφοντας κανείς αυτή την πρόταση σε ένα τετράμηνο θα ζητάει κάποια διευθέτηση του χρέους; Επιπλέον εδώ το χρέος ξαφνικά γίνεται βιώσιμο, γιατί πως αλλιώς μπορεί να δεσμεύεται κανείς ότι θα το πληρώσει «πλήρως και εγκαίρως»; Προσέξτε! Εδώ υπογράφετε εσείς, όχι ο Χαρδούβελης, ούτε ο Στουρνάρας. Εδώ έχετε βάλει τις υπογραφές σας και δεσμεύεστε με αυτές. Τα υπόλοιπα να τα πουλήσετε σε όσους φτιάχνονται με τα παραμυθάκια. Αλλά κι αυτοί όπου να ναι θα σας πάρουν χαμπάρι μην ανησυχείτε καθόλου γι αυτό.
Και πάμε παρακάτω. «Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται επιπλέον να διασφαλίσουν τα πρέποντα πρωτογενή πλεονάσματα ή τα οικονομικά έσοδα που απαιτούνται για τη βιωσιμότητα του χρέους, σύμφωνα με την απόφαση του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012. Οι θεσμοί θα λάβουν υπόψιν τις οικονομικές συνθήκες του 2015 για τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2015«. Μάλιστα. Εδώ κι αν έχουμε ένα «αίνιγμα». Θα μπορούσε με αυτή την πρόταση το ίδρυμα Νίκος Πουλαντζάς να οργανώσει ένα συνέδριο σύσσωμης της ευρωκομμουνιστικής ομογένειας και να μας πούνε τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Διδακτορικά ολόκληρα θα μπορούσαν να γραφτούν εδώ με την εποπτεία του φιλόσοφου Μπαλτά Α ναι ξεχάσαμε το πρωτογενές πλεόνασμα θα λάβει υπόψη τις οικονομικές συνθήκες. Φοβερή επιτυχία των διαπραγματευτών της κυβέρνησης. Εδώ έχουμε την υπογραφή και τη δέσμευση στα πλεονάσματα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο από αυτή την πρόταση και μάλιστα βάσει της απόφασης του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012. Η απόφαση αυτή πάντως προβλέπει για το 2015 3% και το 2016 4,5 % πρωτογενές πλεόνασμα. Ακόμα μια υπογραφή. Τελικά ή δεν ξέρετε τι υπογράφετε ή είσαστε στο κόλπο.
Και δεν είναι μόνο ότι δεσμεύονται στις προηγούμενες συμφωνίες, αλλά για να είναι σίγουρο ότι δεν θα υπάρχει η παραμικρή παρερμηνεία ιδού και μια ακόμα δέσμευση:«Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από κάθε ανατροπή μέτρων ή μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές αυτές και στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα είχαν αρνητικές συνέπειες στους δημοσιονομικούς στόχους, στην οικονομική ανάκαμψη ή τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, όπως αξιολογούνται από τους θεσμούς«. Λοιπόν, καμία ανατροπή μέτρων ή μονομερείς αλλαγές που θα έβαζαν σε δοκιμασία τους προαναφερόμενους στόχους και μάλιστα αυτό θα το αποφασίζουν οι «θεσμοί» και όχι οι εξαφανισμένοι Δραγασάκηδες και Σταθάκηδες που θα μας έφερναν την παραγωγική ανασυγκρότηση και άλλα συναφή. Μήπως και εδώ χρειάζονται διευκρινήσεις σύντροφοι του Σύριζα;
Και ο επίλογος: «Παραμένουμε δεσμευμένοι να παράσχουμε επαρκή υποστήριξη στην Ελλάδα, εωσότου κατακτήσει πλήρη πρόσβαση στην αγορά και εφόσον τιμήσει τις δεσμεύσεις της εντός του συμπεφωνημένου πλαισίου«.Επαναλαμβάνουμε για όσους δεν κατάλαβαν, «εφόσον τιμήσει τις δεσμεύσεις της εντός του συμπεφωνημένου πλαισίου«. Έτσι λέγεται το Μνημόνιο.
Στη βάση αυτή «κυβέρνηση και εταίροι συμφώνησαν τετράμηνο μορατόριουμ, κάτι που επιβεβαιώθηκε και στο Eurogroup της Τρίτης που είχε ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Βαρουφάκης με τους Ευρωπαίους ομόλογούς του, μετά την υποβολή της λίστας με τις μεταρρυθμίσεις που υπέβαλε η ελληνική πλευρά και έτσι “παγώνουν” όλες οι εξαγγελίες της κυβέρνησης που είχαν να κάνουν με το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ τα κόκκινα δάνεια κ.ά». Και συνεχίζουμε: «Παράλληλα, ανοίγει η κουβέντα για το χρηματοδοτικό κενό, με κύκλους του υπουργείου Οικονομικών να αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο για τις δεσμεύσεις που θα κληθεί να αναλάβει το ελληνικό ΥΠΟΙΚ σε αυτές τις συζητήσεις. Μείζον πρόβλημα είναι οι πληρωμές προς το ΔΝΤ που τον Μάρτιο φτάνουν to 1,4 δισ. ευρώ. Εάν στον ποσό προστεθούν και οι τόκοι 800 εκατ. ευρώ, ο λογαριασμός φτάνει τα 2,2 δισ. ευρώ. Μεγάλος “κάβος” είναι οι πληρωμές του καλοκαιριού, καθώς εκείνη την περίοδο ωριμάζουν τίτλοι 7 δισ. ευρώ. Οι ίδιοι κύκλοι απέφυγαν να εξειδικεύσουν τα μέτρα της λίστας Βαρουφάκη που εστάλη στον Γερούν Ντάισελμπλουμ, τα οποία θα κωδικοποιηθούν 1 προς 1, με το μεσοπρόθεσμο που θα υποβάλει η Αθήνα, τον Απρίλιο στις Βρυξέλλες. Εκείνη την περίοδο θα ξεκινήσουν και οι συζητήσεις για την αντικατάσταση του ΕΝΦΙΑ από τον φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, με όσο το δυνατόν μικρότερες δημοσιονομικές απώλειες, σε σχέση με τα έσοδα των 2,65 δισ. ευρώ που προβλέπει ο υφιστάμενος ενιαίος φόρος. Σε κάθε περίπτωση, οι ίδιοι αξιωματούχοι άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο για εξειδικευμένες παρεμβάσεις στην οικονομία μετά την 1η Ιουνίου». (Εφ.Συν. 24/2)
Άρα όχι μόνο παγώνουν όλες οι εξαγγελίες, που μέχρι και μέσα στο Σαββατοκύριακο μας έλεγαν ότι είναι στο δρόμο για τη Βουλή γιατί δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος, αλλά ετοιμάζονται και για νέο Μεσοπρόθεσμο. Για να είμαστε ακριβείς. Το προηγούμενο μεσοπρόθεσμο έχει βάθος μέχρι το 2016, και πάνω σε αυτή τη βάση θα υπάρξει μια εκ νέου επικαιροποίησή του. Και προφανώς κανείς πλέον δεν μπορεί να αποκλείσει ότι τον Ιούνη δεν θα συζητάμε τα μέτρα του περιβόητου email Χαρδούβελη. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με τη λίστα Βαρουφάκη[8] τουλάχιστον θα μείνει τουλάχιστον πιστή στο ανθρωπιστικό της πρόγραμμα. Πράγματι κάτι διαβάζουμε στο τέλος της λίστας για παροχή κουπονιών σίτισης. Πάντως τα περί δωρεάν ρεύματος δεν αναφέρονται πουθενά ενώ κάτι μισόλογα γράφονται για αξιολόγηση του προγράμματος για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα με στόχο την επέκτασή του σε πανελλαδική βάση. Ξέρουμε από τώρα την τύχη αυτού του προγράμματος από την απόφαση που θα λάβουν γι’ αυτό οι «θεσμοί». Είπαμε συναποφασίζουμε ή καλύτερα αποφασίζουν μόνοι τους οι θεσμοί για να μπορεί ο Σύριζα να κλαίγεται που δεν τον αφήνουν οι κακοί θεσμοί να πάρει ανθρωπιστικά μέτρα. Η υπόλοιπη λίστα πέρα από τις 5 γραμμές με «ανθρωπιστικά ψίχουλα» είναι ένα ελεεινό κείμενο που χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Με μια πρώτη ματιά αποδέχεται πλήρως όχι μόνοι τις υπάρχουσες ιδιωτικοποιήσεις αλλά και τις μελλοντικές, το ΤΑΙΠΕΔ όχι μόνο δεν καταργείται αλλά διευρύνεται, στο συνταξιοδοτικό υπάρχει πλήρης ταύτιση με τις πολιτικές της αύξησης των ορίων προκειμένου να γίνει βιώσιμο το σύστημα. Και μπόλικες δεσμεύσεις για φορολογικό σαφάρι κατά πάντων, ενώ για τον ΕΝΦΙΑ ότι πρέπει να διατηρηθεί ο στόχος των 2,7 δις..
Και σε τι δεσμεύονται οι νέες ελληνικές αρχές έναντι των «θεσμών»; Ιδού λοιπόν:
«Οι ελληνικές αρχές εξέφρασαν την ισχυρή δέσμευσή τους να διευρύνουν και να εμβαθύνουν τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που στοχεύουν στη βελτίωση της ανάπτυξης και των προοπτικών απασχόλησης, διασφαλίζοντας σταθερότητα και ανθεκτικότητα του δημοσιονομικού τομέα και ενισχύοντας τη κοινωνική δικαιοσύνη…. υπόσχονται να χρησιμοποιήσουν με το βέλτιστο τρόπο τη συνεχιζόμενη διάθεση τεχνικής βοήθειας«. Και ποιες είναι αυτές οι «διορθωτικές μεταρρυθμίσεις» για την ανάπτυξη και την απασχόληση; Οι νέες εργασιακές σχέσεις, τα μισθολόγια της πείνας, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων; Ή μήπως έγιναν κάποιες άλλες «αξιοσημείωτες» μεταρρυθμίσεις τα τελευταία πέντε χρόνια που πρέπει να διευρυνθούν και δεν τις ξέρουμε; Μπορούν επ’ αυτού να μας ενημερώσουν οι παρατρεχάμενοι των νέων ελληνικών αρχών; Ξέρουν κάτι και δεν μας το λένε; Άιντε γιατί κι η υπομονή έχει τα όριά της. Εμείς ξέρουμε πάντως ότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές οδήγησαν την ανεργία στο 27% και το 1/3 των εργαζομένων να δουλεύουν και να μην πληρώνονται. Αυτό σκέφτεται να «εμβαθύνει» το Μαξίμου; Και επειδή ξέρουμε να διαβάζουμε δεν μιλάμε εδώ για κάποιες «ρηξικέλευθες» ιδέες του Βαρουφάκη για την ανάπτυξη και την απασχόληση, αλλά για δεσμεύσεις επί των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που ήδη τρέχουν. Και δεν χανόμαστε καθόλου στη μετάφραση και αντιλαμβανόμαστε πλήρως τι εννοεί ο ποιητής.
Όσο γι’ αυτό εδώ τι να πει κανείς: «Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτηση δέσμευσή τους να τηρήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές, πλήρως και έγκαιρα«. Μήπως υπάρχει κανείς στο Σύριζα που μπορεί να μας πει αν σημαίνει κάτι διαφορετικό πέρα από αυτό που διαβάζουμε. Υπογράφοντας κανείς αυτή την πρόταση σε ένα τετράμηνο θα ζητάει κάποια διευθέτηση του χρέους; Επιπλέον εδώ το χρέος ξαφνικά γίνεται βιώσιμο, γιατί πως αλλιώς μπορεί να δεσμεύεται κανείς ότι θα το πληρώσει «πλήρως και εγκαίρως»; Προσέξτε! Εδώ υπογράφετε εσείς, όχι ο Χαρδούβελης, ούτε ο Στουρνάρας. Εδώ έχετε βάλει τις υπογραφές σας και δεσμεύεστε με αυτές. Τα υπόλοιπα να τα πουλήσετε σε όσους φτιάχνονται με τα παραμυθάκια. Αλλά κι αυτοί όπου να ναι θα σας πάρουν χαμπάρι μην ανησυχείτε καθόλου γι αυτό.
Και πάμε παρακάτω. «Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται επιπλέον να διασφαλίσουν τα πρέποντα πρωτογενή πλεονάσματα ή τα οικονομικά έσοδα που απαιτούνται για τη βιωσιμότητα του χρέους, σύμφωνα με την απόφαση του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012. Οι θεσμοί θα λάβουν υπόψιν τις οικονομικές συνθήκες του 2015 για τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2015«. Μάλιστα. Εδώ κι αν έχουμε ένα «αίνιγμα». Θα μπορούσε με αυτή την πρόταση το ίδρυμα Νίκος Πουλαντζάς να οργανώσει ένα συνέδριο σύσσωμης της ευρωκομμουνιστικής ομογένειας και να μας πούνε τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Διδακτορικά ολόκληρα θα μπορούσαν να γραφτούν εδώ με την εποπτεία του φιλόσοφου Μπαλτά Α ναι ξεχάσαμε το πρωτογενές πλεόνασμα θα λάβει υπόψη τις οικονομικές συνθήκες. Φοβερή επιτυχία των διαπραγματευτών της κυβέρνησης. Εδώ έχουμε την υπογραφή και τη δέσμευση στα πλεονάσματα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο από αυτή την πρόταση και μάλιστα βάσει της απόφασης του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012. Η απόφαση αυτή πάντως προβλέπει για το 2015 3% και το 2016 4,5 % πρωτογενές πλεόνασμα. Ακόμα μια υπογραφή. Τελικά ή δεν ξέρετε τι υπογράφετε ή είσαστε στο κόλπο.
Και δεν είναι μόνο ότι δεσμεύονται στις προηγούμενες συμφωνίες, αλλά για να είναι σίγουρο ότι δεν θα υπάρχει η παραμικρή παρερμηνεία ιδού και μια ακόμα δέσμευση:«Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από κάθε ανατροπή μέτρων ή μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές αυτές και στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα είχαν αρνητικές συνέπειες στους δημοσιονομικούς στόχους, στην οικονομική ανάκαμψη ή τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, όπως αξιολογούνται από τους θεσμούς«. Λοιπόν, καμία ανατροπή μέτρων ή μονομερείς αλλαγές που θα έβαζαν σε δοκιμασία τους προαναφερόμενους στόχους και μάλιστα αυτό θα το αποφασίζουν οι «θεσμοί» και όχι οι εξαφανισμένοι Δραγασάκηδες και Σταθάκηδες που θα μας έφερναν την παραγωγική ανασυγκρότηση και άλλα συναφή. Μήπως και εδώ χρειάζονται διευκρινήσεις σύντροφοι του Σύριζα;
Και ο επίλογος: «Παραμένουμε δεσμευμένοι να παράσχουμε επαρκή υποστήριξη στην Ελλάδα, εωσότου κατακτήσει πλήρη πρόσβαση στην αγορά και εφόσον τιμήσει τις δεσμεύσεις της εντός του συμπεφωνημένου πλαισίου«.Επαναλαμβάνουμε για όσους δεν κατάλαβαν, «εφόσον τιμήσει τις δεσμεύσεις της εντός του συμπεφωνημένου πλαισίου«. Έτσι λέγεται το Μνημόνιο.
Στη βάση αυτή «κυβέρνηση και εταίροι συμφώνησαν τετράμηνο μορατόριουμ, κάτι που επιβεβαιώθηκε και στο Eurogroup της Τρίτης που είχε ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Βαρουφάκης με τους Ευρωπαίους ομόλογούς του, μετά την υποβολή της λίστας με τις μεταρρυθμίσεις που υπέβαλε η ελληνική πλευρά και έτσι “παγώνουν” όλες οι εξαγγελίες της κυβέρνησης που είχαν να κάνουν με το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ τα κόκκινα δάνεια κ.ά». Και συνεχίζουμε: «Παράλληλα, ανοίγει η κουβέντα για το χρηματοδοτικό κενό, με κύκλους του υπουργείου Οικονομικών να αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο για τις δεσμεύσεις που θα κληθεί να αναλάβει το ελληνικό ΥΠΟΙΚ σε αυτές τις συζητήσεις. Μείζον πρόβλημα είναι οι πληρωμές προς το ΔΝΤ που τον Μάρτιο φτάνουν to 1,4 δισ. ευρώ. Εάν στον ποσό προστεθούν και οι τόκοι 800 εκατ. ευρώ, ο λογαριασμός φτάνει τα 2,2 δισ. ευρώ. Μεγάλος “κάβος” είναι οι πληρωμές του καλοκαιριού, καθώς εκείνη την περίοδο ωριμάζουν τίτλοι 7 δισ. ευρώ. Οι ίδιοι κύκλοι απέφυγαν να εξειδικεύσουν τα μέτρα της λίστας Βαρουφάκη που εστάλη στον Γερούν Ντάισελμπλουμ, τα οποία θα κωδικοποιηθούν 1 προς 1, με το μεσοπρόθεσμο που θα υποβάλει η Αθήνα, τον Απρίλιο στις Βρυξέλλες. Εκείνη την περίοδο θα ξεκινήσουν και οι συζητήσεις για την αντικατάσταση του ΕΝΦΙΑ από τον φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, με όσο το δυνατόν μικρότερες δημοσιονομικές απώλειες, σε σχέση με τα έσοδα των 2,65 δισ. ευρώ που προβλέπει ο υφιστάμενος ενιαίος φόρος. Σε κάθε περίπτωση, οι ίδιοι αξιωματούχοι άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο για εξειδικευμένες παρεμβάσεις στην οικονομία μετά την 1η Ιουνίου». (Εφ.Συν. 24/2)
Άρα όχι μόνο παγώνουν όλες οι εξαγγελίες, που μέχρι και μέσα στο Σαββατοκύριακο μας έλεγαν ότι είναι στο δρόμο για τη Βουλή γιατί δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος, αλλά ετοιμάζονται και για νέο Μεσοπρόθεσμο. Για να είμαστε ακριβείς. Το προηγούμενο μεσοπρόθεσμο έχει βάθος μέχρι το 2016, και πάνω σε αυτή τη βάση θα υπάρξει μια εκ νέου επικαιροποίησή του. Και προφανώς κανείς πλέον δεν μπορεί να αποκλείσει ότι τον Ιούνη δεν θα συζητάμε τα μέτρα του περιβόητου email Χαρδούβελη. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με τη λίστα Βαρουφάκη[8] τουλάχιστον θα μείνει τουλάχιστον πιστή στο ανθρωπιστικό της πρόγραμμα. Πράγματι κάτι διαβάζουμε στο τέλος της λίστας για παροχή κουπονιών σίτισης. Πάντως τα περί δωρεάν ρεύματος δεν αναφέρονται πουθενά ενώ κάτι μισόλογα γράφονται για αξιολόγηση του προγράμματος για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα με στόχο την επέκτασή του σε πανελλαδική βάση. Ξέρουμε από τώρα την τύχη αυτού του προγράμματος από την απόφαση που θα λάβουν γι’ αυτό οι «θεσμοί». Είπαμε συναποφασίζουμε ή καλύτερα αποφασίζουν μόνοι τους οι θεσμοί για να μπορεί ο Σύριζα να κλαίγεται που δεν τον αφήνουν οι κακοί θεσμοί να πάρει ανθρωπιστικά μέτρα. Η υπόλοιπη λίστα πέρα από τις 5 γραμμές με «ανθρωπιστικά ψίχουλα» είναι ένα ελεεινό κείμενο που χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Με μια πρώτη ματιά αποδέχεται πλήρως όχι μόνοι τις υπάρχουσες ιδιωτικοποιήσεις αλλά και τις μελλοντικές, το ΤΑΙΠΕΔ όχι μόνο δεν καταργείται αλλά διευρύνεται, στο συνταξιοδοτικό υπάρχει πλήρης ταύτιση με τις πολιτικές της αύξησης των ορίων προκειμένου να γίνει βιώσιμο το σύστημα. Και μπόλικες δεσμεύσεις για φορολογικό σαφάρι κατά πάντων, ενώ για τον ΕΝΦΙΑ ότι πρέπει να διατηρηθεί ο στόχος των 2,7 δις..
Επιστροφή στην πραγματικότητα
Όπως και να χει η δήθεν διαπραγμάτευση της κυβέρνηση γίνεται στο πλαίσιο των μνημονιακών συμφωνιών και της αποδοχής της βιωσιμότητας και της αποπληρωμής του χρέους. Η κυβέρνηση από την Παρασκευή μετατρέπεται σε ακόμα μια μνημονιακή κυβέρνηση. Αυτό που μένει να δούμε είναι αν θα δείξει και το απαραίτητο ζήλο για την εφαρμογή αυτών των πολιτικών. Μπορεί να λεει ότι απέτρεψε οι μειώσεις των συντάξεων, του ΕΚΑΣ ή των επικουρικών. Αυτό όμως καλύτερα ας περιμένει να το πει τον Απρίλη όταν τα ζητήματα αυτά θα τεθούν στο τραπέζι από τους «θεσμούς» και τότε να δούμε τι πεντοζάλι θα μας χορέψει η ηγετική ομάδα Τσίπρα. Όμως μέχρι τότε ας κόψουν τα παραμύθια περί νίκης. Και ας αναρωτηθούν γιατί πανηγυρίζει μαζί με αυτούς σύσσωμη η καπιταλιστική Ευρώπη μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Κάθε νοήμων αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί. Απλώς τα στελέχη του Συριζα και της κυβέρνησης αντί να παραδεχτούν ότι προτίμησαν να συμβιβαστούν αντί να προχωρήσουν στη ρήξη που είχαν υποσχεθεί, το έχουν ρίξει στα ψέματα. Και αυτό είναι μια διαφορετική ποιότητα από πριν. Άλλο να λες δεν τα κατάφερα, κι άλλο να μας κοροϊδεύεις μέσα στα μούτρα μας. Από δω και πέρα η κυβέρνηση αυτή διαλέγει ξεκάθαρα στρατόπεδο. Το παραμύθι της εθνικής ενότητας έστω και με αριστερόστροφο πρόσημο κατέρρευσε με πάταγο. Αν υπάρχουν δυνάμεις μέσα στο Σύριζα που σκέφτονται ότι πρέπει να ανακοπεί αυτός ο διασυρμός, πρέπει να το κάνουν εδώ και τώρα, από οποιαδήποτε θέση κι αν βρίσκονται και με οποιοδήποτε κόστος. Όσο η κυβέρνηση έδειχνε ότι δεν ανέχεται τους μνημονιακούς τσαμπουκάδες η επιρροή της είχε εκτιναχθεί στα ύψη. Μετά τον Παυλόπουλο, και τις τελευταίες υπογραφές οι πάντες έχουν παγώσει. Ο κόσμος ψήφισε Σύριζα για να τελειώνει με τα μνημόνια και όχι να παρακαλάει για την παράτασή τους. Αυτό το μήνυμα πρέπει να δοθεί τις επόμενες μέρες.
Κανένα μορατόριουμ με την κυβέρνηση που τα βρίσκει με την ιερά συμμαχία, τη ΝΔ και τους καπιταλιστές. Καμία υποστήριξη σε μια κυβέρνηση που ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα γίνει το χρέος βιώσιμο, πως θα πληρωθούν οι επόμενες δόσεις και πως θα σωθούν οι τράπεζες που συνεχίζουν ακόμα και τώρα να είναι υπό τον έλεγχο των τραπεζιτών. Αν η κυβέρνηση θέλει να γίνει μια μαριονέτα της τρόικα, ας γίνει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα μείνει και στο απυρόβλητο.
Σημειώσεις
[1]http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=64144130
[2] http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19623:ainigma-eurogroup&catid=81:kivernisi&Itemid=198
[3]http://www.ktpae.gr/pdf/D_7_N_3845_2010.pdf
[4] http://www.mousaios.gr/web_assets/daneiaki.pdf
[5]http://www.karagilanis.gr/images/site/1010/8333_nomos_4060.pdf
[6] http://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomothesia/N4093_12.htm
[7] «Γελάσαμε που οι Έλληνες παρουσίασαν την ήττα τους ως νίκη, αλλά δεν δώσαμε συνέχεια» Πηγή: http://www.lifo.gr
[8] http://left.gr/news/i-epistoli-g-varoyfaki-pros-eurogroup
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Κάθε νοήμων αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί. Απλώς τα στελέχη του Συριζα και της κυβέρνησης αντί να παραδεχτούν ότι προτίμησαν να συμβιβαστούν αντί να προχωρήσουν στη ρήξη που είχαν υποσχεθεί, το έχουν ρίξει στα ψέματα. Και αυτό είναι μια διαφορετική ποιότητα από πριν. Άλλο να λες δεν τα κατάφερα, κι άλλο να μας κοροϊδεύεις μέσα στα μούτρα μας. Από δω και πέρα η κυβέρνηση αυτή διαλέγει ξεκάθαρα στρατόπεδο. Το παραμύθι της εθνικής ενότητας έστω και με αριστερόστροφο πρόσημο κατέρρευσε με πάταγο. Αν υπάρχουν δυνάμεις μέσα στο Σύριζα που σκέφτονται ότι πρέπει να ανακοπεί αυτός ο διασυρμός, πρέπει να το κάνουν εδώ και τώρα, από οποιαδήποτε θέση κι αν βρίσκονται και με οποιοδήποτε κόστος. Όσο η κυβέρνηση έδειχνε ότι δεν ανέχεται τους μνημονιακούς τσαμπουκάδες η επιρροή της είχε εκτιναχθεί στα ύψη. Μετά τον Παυλόπουλο, και τις τελευταίες υπογραφές οι πάντες έχουν παγώσει. Ο κόσμος ψήφισε Σύριζα για να τελειώνει με τα μνημόνια και όχι να παρακαλάει για την παράτασή τους. Αυτό το μήνυμα πρέπει να δοθεί τις επόμενες μέρες.
Κανένα μορατόριουμ με την κυβέρνηση που τα βρίσκει με την ιερά συμμαχία, τη ΝΔ και τους καπιταλιστές. Καμία υποστήριξη σε μια κυβέρνηση που ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα γίνει το χρέος βιώσιμο, πως θα πληρωθούν οι επόμενες δόσεις και πως θα σωθούν οι τράπεζες που συνεχίζουν ακόμα και τώρα να είναι υπό τον έλεγχο των τραπεζιτών. Αν η κυβέρνηση θέλει να γίνει μια μαριονέτα της τρόικα, ας γίνει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα μείνει και στο απυρόβλητο.
Σημειώσεις
[1]http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=64144130
[2] http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19623:ainigma-eurogroup&catid=81:kivernisi&Itemid=198
[3]http://www.ktpae.gr/pdf/D_7_N_3845_2010.pdf
[4] http://www.mousaios.gr/web_assets/daneiaki.pdf
[5]http://www.karagilanis.gr/images/site/1010/8333_nomos_4060.pdf
[6] http://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomothesia/N4093_12.htm
[7] «Γελάσαμε που οι Έλληνες παρουσίασαν την ήττα τους ως νίκη, αλλά δεν δώσαμε συνέχεια» Πηγή: http://www.lifo.gr
[8] http://left.gr/news/i-epistoli-g-varoyfaki-pros-eurogroup
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου