Η επίθεση του ντόπιου - ξένου κεφαλαίου και κράτους συνεχίζεται με μεγαλύτερη όξυνση προς την πλειοψηφία της κοινωνίας. Τα νέα μέτρα που ετοιμάζονται από κυβέρνηση, κεφάλαιο, τρόικα είναι η συνέχεια του σοκ που έχουν προκαλέσει στις καρδιές της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Δεν έχει τελειωμό η αστική επίθεση, ο αστικός κόσμος με "νύχια και με δόντια" προσπαθεί υπερασπίσει τα συμφέροντα του για να σώσει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Ένα σύστημα βαθιά χωμένο στην καπιταλιστική κρίση (κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και υπερπαραγωγής) που δείχνει καθημερινά τα δόντια του, την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Κατακτήσεις και εργατικά – δημοκρατικά δικαιώματα έχουν παρθεί πίσω, που με αίμα είχε κατακτήσει η κοινωνική κινητοποίηση των μαζών, ο συσχετισμός δυνάμεων όλο και γέρνει προς την πλευρά του αστικού κόσμου.
Ο ανταγωνισμός των καπιταλιστών κρατών, οδηγούν την ανθρωπότητα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στον εθνικισμό, στον θρησκευτικό φανατισμό, στην δυστυχία και στην φτώχεια. Το καπιταλιστικό σύστημα περνάει την μεγαλύτερη κρίση του, κρίση που πληρώνει η πλειονότητα της κοινωνίας αλλά δεν υπάρχει η ελπίδα, το εναλλακτικό όραμα μιας άλλης κοινωνίας (για αυτό έχει ευθύνες το επαναστατικό κίνημα…) που θα μαγέψει το προλεταριάτο και όλες τις κοινωνικές δυνάμεις που δεν θα υπερασπίζεται μόνο τα «βασικά» (που και αυτά έχουν χαθεί..) αλλά θα ανοίγουν το δρόμο στις μάζες να χτίσουν την κομμουνιστική/ απελευθερωτική / χειραφετημένη κοινωνία. Το κεφάλαιο και το κράτος δεν μπορεί να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση ακόμα και με σοσιαλδημοκρατικά μέτρα, η αστική επίθεση, ο ολοκληρωτισμός, ο εκφασισμός της κοινωνίας είναι τα μόνινα και νόμιμα μέσα που χρησιμοποιεί και θα χρησιμοποιεί για να τσακίσει κάθε τάση αντίστασης και αγώνα για να υπερασπίσει το σάπιο κόσμο του καπιταλισμού. Παρόλα τον δυσμενή συσχετισμών δυνάμεων σε διεθνή επίπεδο έχουμε αγώνες, αντιστάσεις και εξεγέρσεις των λαών, ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο.
ΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Στα πλαίσια που κινείται η πολιτική και κοινωνική συγκυρία εκδηλώνονται κυρίως 3 τάσεις στην ελληνική κοινωνία.
Α) Τάση «αναμονής» και «εκδίκησης».
Οι μεγάλοι αγώνες που έγιναν τα 2 πρώτα χρόνια της κρίσης (γενικές απεργίες, πορείες, αγανακτισμένοι…) παρόλο την μαζικότητα και την μαχητικότητα τους δεν είχαν πολιτικό πρόταγμα, σχέδιο, κοινωνική προοπτική…οδήγησαν αναπόφευκτα στην «ήττα», την απογοήτευση. Τα μερικά αποτελέσματα (μικρές νίκες σε κλάδους, πτώση κυβέρνησης Παπανδρέου…) δεν κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα μέτωπο και κίνημα ανατροπής όμως άφησαν πίσω τους μια νέα μαγιά αγωνιστών. Τώρα που 2 χρόνια κυριαρχεί η «σιωπή» η μεγάλη πλειοψηφία που έδωσαν την μάχη βρίσκουν την διέξοδο στο ΣΥΡΙΖΑ, σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Στο ΣΥΡΙΖΑ που κάθε μέρα οδηγείται πιο δεξιά, που δίνει τα διαπιστευτήρια του στην αστική τάξη και στην τρόικα για «υπεύθυνη και ομαλή διακυβέρνηση». Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει αλλά κυρίως δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, μπορεί (;) να πάρει μερικά ανακουφιστικά μέτρα αλλά τον κατήφορο της εργαζόμενης και άνεργης μάζας δεν θα σταματήσει. Όμως αυτή η κυρίαρχη τάση του κόσμου ελπίζει και θέλει να εκδικηθεί την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, την τρόκια….δεν βλέπει άλλη διέξοδο στην οικονομική και κοινωνική ασφυξία που τον έχουν οδηγήσει. Έναν ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση πρέπει να τον δεχτεί ένα κίνημα στο δρόμο…επειδή θα σπείρει την απογοητεύση και θα καταρρεύσει. Δεν πιστεύουμε στη «αναμονή» γιατί είναι χρόνος χαμένος αλλά στην «εκδίκηση» πιστεύουμε…Στην «εκδίκηση» που θα έρθει από τους αντικαπιταλιστικούς – ανατρεπτικούς – εργατικούς αγώνες…
Β) Τάση «ενσωμάτωσης» και «υποταγής»
Στο αστικό μπλοκ (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΧΑ) συσπειρώνεται μια τάση (παρόλο την μείωση της…), ο εθνικός κορμός που ήταν και είναι με την εκμεταλλευτική και καταπιεστική καπιταλιστική κοινωνία. Που πιστεύει στις κυρίαρχες αξίες (ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, κέρδος, τιμή, ατομικισμός, ανταγωνισμός, αγορά, πατρίδα…) και μάλιστα οδηγείται (ένα κομμάτι του) και στον φασισμό. Παρόλο τα πλήγματα που έχει υποστεί αυτή η τάση δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε την «καρδιά» της (τους μηχανισμούς του κράτους…), το παρακράτος, τα ΜΜΕ, την ηλιθιότητα, τον εκφασισμό της καθημερινότητας. Ο αστικός κόσμος που έχει να προσφέρει μόνο δυστυχία και φτώχεια διασπείρει και τον φόβο…φόβο που αγκαλιάζει μικροαστικά και καθυστερημένα κομμάτια…με τον αστικό κόσμο και τα κομμάτια που παρασέρνει στις επιλογές του είμαστε ΑΠΕΝΑΝΤΙ .Είναι ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ…
Γ) Τάση «χειραφέτησης» και «ανατροπής»
Ένα "φαντασματάκι" ανάμεσα στις 2 προηγούμενες τάσεις. Οι δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς, ο αντιεξουσιαστικός χώρος…αλλά κυρίως η νέα μαγιά αγωνιστών που «ξεπήδησε» από τους αγώνες και τις συγκρούσεις με την αστική πολιτική, που δραστηριοποιείται στα σωματεία, στις γειτονιές, στον αντιφασισμό, σε δομές αλληλεγγύης, σε στέκια, σε συλλογικότητες και συνελεύσεις….είναι ο κόσμος, η τάση που ελπίζουμε. Ένας κόσμος που δεν «περιμένει» δεν «υποτάσσεται» στις επιταγές του κεφαλαίου και του κράτους. Μέσα στα αδιέξοδα και τις ελλείψεις του είναι το μόνο κομμάτι που μπορεί και θέλει για να πάει η κατάσταση διαφορετικά. Η συμμετοχή αυτής της τάσης σε όλες τις ανταγωνιστικές διαθέσεις (καθαρίστριες, εμπόριο…) είναι η μόνη ελπίδα απέναντι στον καπιταλιστικό κόσμο.
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
Ως ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΦΡΑΞΙΑ καλούμε το προλεταριάτο, τους ανέργους, την πλατιά κοινωνική πλειοψηφία που πλήττεται από την καπιταλιστική επίθεση να αντισταθεί, να συσπειρωθεί να ανατρέψει τον κόσμο του κεφαλαίου και τις κρατικές επιλογές.
Είμαστε δίπλα στον κοινωνικό/ ανταγωνιστικό κίνημα που παλεύει για τα άμεσα συμφέροντα της τάξης μας (ενάντια σε απολύσεις, μείωση μισθών, ελαστικές σχέσεις εργασίας, κρατική καταστολή, φασισμό).
Με τον χώρο της επαναστατικής αριστεράς και τον αντιεξουσιαστικό χώρο «ανιχνεύουμε» το πέρασμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στον νέο κόσμο, τον κομμουνισμό, στην κοινωνία των εργατικών συμβουλίων.
Εμπιστοσύνη στο προλεταριάτο, στο «ένστικτο» του, στη «καρδιά» των ανθρώπων…
Αγωνιζόμαστε και κινούμαστε σε ένα ΜΕΤΩΠΟ υπεράσπισης των εργατικών – δημοκρατικών δικαιωμάτων της τάξης μας αλλά κυρίως παλεύουμε για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα καπιταλιστικά δεσμά.
12/11/2014ΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Στα πλαίσια που κινείται η πολιτική και κοινωνική συγκυρία εκδηλώνονται κυρίως 3 τάσεις στην ελληνική κοινωνία.
Α) Τάση «αναμονής» και «εκδίκησης».
Οι μεγάλοι αγώνες που έγιναν τα 2 πρώτα χρόνια της κρίσης (γενικές απεργίες, πορείες, αγανακτισμένοι…) παρόλο την μαζικότητα και την μαχητικότητα τους δεν είχαν πολιτικό πρόταγμα, σχέδιο, κοινωνική προοπτική…οδήγησαν αναπόφευκτα στην «ήττα», την απογοήτευση. Τα μερικά αποτελέσματα (μικρές νίκες σε κλάδους, πτώση κυβέρνησης Παπανδρέου…) δεν κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα μέτωπο και κίνημα ανατροπής όμως άφησαν πίσω τους μια νέα μαγιά αγωνιστών. Τώρα που 2 χρόνια κυριαρχεί η «σιωπή» η μεγάλη πλειοψηφία που έδωσαν την μάχη βρίσκουν την διέξοδο στο ΣΥΡΙΖΑ, σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Στο ΣΥΡΙΖΑ που κάθε μέρα οδηγείται πιο δεξιά, που δίνει τα διαπιστευτήρια του στην αστική τάξη και στην τρόικα για «υπεύθυνη και ομαλή διακυβέρνηση». Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει αλλά κυρίως δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, μπορεί (;) να πάρει μερικά ανακουφιστικά μέτρα αλλά τον κατήφορο της εργαζόμενης και άνεργης μάζας δεν θα σταματήσει. Όμως αυτή η κυρίαρχη τάση του κόσμου ελπίζει και θέλει να εκδικηθεί την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, την τρόκια….δεν βλέπει άλλη διέξοδο στην οικονομική και κοινωνική ασφυξία που τον έχουν οδηγήσει. Έναν ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση πρέπει να τον δεχτεί ένα κίνημα στο δρόμο…επειδή θα σπείρει την απογοητεύση και θα καταρρεύσει. Δεν πιστεύουμε στη «αναμονή» γιατί είναι χρόνος χαμένος αλλά στην «εκδίκηση» πιστεύουμε…Στην «εκδίκηση» που θα έρθει από τους αντικαπιταλιστικούς – ανατρεπτικούς – εργατικούς αγώνες…
Β) Τάση «ενσωμάτωσης» και «υποταγής»
Στο αστικό μπλοκ (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΧΑ) συσπειρώνεται μια τάση (παρόλο την μείωση της…), ο εθνικός κορμός που ήταν και είναι με την εκμεταλλευτική και καταπιεστική καπιταλιστική κοινωνία. Που πιστεύει στις κυρίαρχες αξίες (ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, κέρδος, τιμή, ατομικισμός, ανταγωνισμός, αγορά, πατρίδα…) και μάλιστα οδηγείται (ένα κομμάτι του) και στον φασισμό. Παρόλο τα πλήγματα που έχει υποστεί αυτή η τάση δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε την «καρδιά» της (τους μηχανισμούς του κράτους…), το παρακράτος, τα ΜΜΕ, την ηλιθιότητα, τον εκφασισμό της καθημερινότητας. Ο αστικός κόσμος που έχει να προσφέρει μόνο δυστυχία και φτώχεια διασπείρει και τον φόβο…φόβο που αγκαλιάζει μικροαστικά και καθυστερημένα κομμάτια…με τον αστικό κόσμο και τα κομμάτια που παρασέρνει στις επιλογές του είμαστε ΑΠΕΝΑΝΤΙ .Είναι ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ…
Γ) Τάση «χειραφέτησης» και «ανατροπής»
Ένα "φαντασματάκι" ανάμεσα στις 2 προηγούμενες τάσεις. Οι δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς, ο αντιεξουσιαστικός χώρος…αλλά κυρίως η νέα μαγιά αγωνιστών που «ξεπήδησε» από τους αγώνες και τις συγκρούσεις με την αστική πολιτική, που δραστηριοποιείται στα σωματεία, στις γειτονιές, στον αντιφασισμό, σε δομές αλληλεγγύης, σε στέκια, σε συλλογικότητες και συνελεύσεις….είναι ο κόσμος, η τάση που ελπίζουμε. Ένας κόσμος που δεν «περιμένει» δεν «υποτάσσεται» στις επιταγές του κεφαλαίου και του κράτους. Μέσα στα αδιέξοδα και τις ελλείψεις του είναι το μόνο κομμάτι που μπορεί και θέλει για να πάει η κατάσταση διαφορετικά. Η συμμετοχή αυτής της τάσης σε όλες τις ανταγωνιστικές διαθέσεις (καθαρίστριες, εμπόριο…) είναι η μόνη ελπίδα απέναντι στον καπιταλιστικό κόσμο.
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
Ως ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΦΡΑΞΙΑ καλούμε το προλεταριάτο, τους ανέργους, την πλατιά κοινωνική πλειοψηφία που πλήττεται από την καπιταλιστική επίθεση να αντισταθεί, να συσπειρωθεί να ανατρέψει τον κόσμο του κεφαλαίου και τις κρατικές επιλογές.
Είμαστε δίπλα στον κοινωνικό/ ανταγωνιστικό κίνημα που παλεύει για τα άμεσα συμφέροντα της τάξης μας (ενάντια σε απολύσεις, μείωση μισθών, ελαστικές σχέσεις εργασίας, κρατική καταστολή, φασισμό).
Με τον χώρο της επαναστατικής αριστεράς και τον αντιεξουσιαστικό χώρο «ανιχνεύουμε» το πέρασμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στον νέο κόσμο, τον κομμουνισμό, στην κοινωνία των εργατικών συμβουλίων.
Εμπιστοσύνη στο προλεταριάτο, στο «ένστικτο» του, στη «καρδιά» των ανθρώπων…
Αγωνιζόμαστε και κινούμαστε σε ένα ΜΕΤΩΠΟ υπεράσπισης των εργατικών – δημοκρατικών δικαιωμάτων της τάξης μας αλλά κυρίως παλεύουμε για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα καπιταλιστικά δεσμά.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ.
ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΦΡΑΞΙΑ
http://eleytheriakifraxia.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου