Κάτω όλα τα μνημόνια κι όλοι οι παλιοί και νέοι διαχειριστές τους, δεξιοί και ψευτοαριστεροί!
Μαύρο σε όλα τα κόμματα-υπηρέτες του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ ΠΑΛΕΨΕΤΕ, ΣΤΗΡΙΞΤΕ, ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!
ΣΤΙΣ 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΕΚ-ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΚΑΙ ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ!
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ:
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ !
Διαγραφή του χρέους, Εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας , εργατικός έλεγχος κι αυτοδιεύθυνση!
Αναδιοργάνωση της οικονομίας σύμφωνα με τις ανάγκες του λαού κι όχι το κέρδος των λίγων, σε νέες, σοσιαλιστικές βάσεις, έξω από το χρεοκοπημένο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της πείνας, της ανεργίας, του εξευτελισμού, με την παραγωγή και όλη την εξουσία στα χέρια των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων!
Για μια Ελλάδα ελεύθερη κι όχι αποικία χρέους, σοσιαλιστική, μέσα σε μια Ευρώπη σοσιαλιστική, που θα χτιστεί από τους καταπιεσμένους, από τα κάτω , πάνω στα ερείπια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, της φυλακής των λαών, της απάνθρωπης Ευρώπης- Φρούριο, του νεκροταφείου των προσφύγων!
Για τον πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό, χωρίς αφεντικά κι εκμεταλλευτές, χωρίς στρατοκράτες, πολέμους και δικτάτορες, χωρίς γραφειοκράτες κι εξουσιαστές!
Γιατί έπεσε η κυβέρνηση Τσίπρα;
Η ομάδα Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας το ίδιο το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και τα όργανά του, προκήρυξε εκλογές-εξπρές, λέγοντας ότι η “πρώτη φορά Αριστερά στην κυβέρνηση” έπεσε “από τα μέσα”, από την Αριστερή Πλατφόρμα κι όσους, έστω καθυστερημένα, αρνήθηκαν να ψηφίσουν το επαίσχυντο τρίτο μνημόνιο, όπως έκανε η ομάδα του Μαξίμου μαζί με εκείνους που κατέστρεψαν την χώρα και τον λαό της, την Δεξιά, το ΠΑΣΟΚ, και τον παραπόταμό τους. Ψέματα. Η αποστασία ξεκίνησε από το Μέγαρο Μαξίμου. Ήταν η ομάδα Τσίπρα που έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια την λαϊκή εντολή της 25ης του Γενάρη να μπει τέλος στην λιτότητα και μετάτρεψε το βροντερό ΟΧΙ του λαού στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου στο ΝΑΙ της υποταγής στην Γερμανία του Σόιμπλε, στην ΕΕ, το ΔΝΤ, τους διεθνείς τοκογλύφους, τους ξένους και ντόπιους κεφαλαιοκράτες. Η κυβέρνηση Τσίπρα έπεσε από την οργή του προδομένου λαού, την λαϊκή κραυγή και κατακραυγή για το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο της συνθηκολόγησης με τον ταξικό εχθρό, την τρόικα εξωτερικού και εσωτερικού.
Στις προηγούμενες εκλογές οι Σαμαροβενιζέλοι και ο παραπόταμός τους πρόβαλαν το σκιάχτρο του φόβου ενώ η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για την Ελπίδα που έρχεται. Σίγουρα η Ελπίδα νίκησε τον φόβο αλλά αμέσως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ την έβαλε στο αδιέξοδο παζάρι με τους Έμπορους των Λαών και την πούλησε τσάμπα με λεφτά που θα μείνουν στην τσέπη των τοκογλύφων, για ένα τρίτο πακέτο μέτρων κοινωνικού κανιβαλισμού. Η Ελπίδα προδόθηκε και τώρα θα εκδικηθεί! Δεν πέθανε. Η Ελπίδα αναζητά νέους δρόμους- και θα τους βρει!
Γιατί η συνθηκολόγηση;
Αναδιοργάνωση της οικονομίας σύμφωνα με τις ανάγκες του λαού κι όχι το κέρδος των λίγων, σε νέες, σοσιαλιστικές βάσεις, έξω από το χρεοκοπημένο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της πείνας, της ανεργίας, του εξευτελισμού, με την παραγωγή και όλη την εξουσία στα χέρια των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων!
Για μια Ελλάδα ελεύθερη κι όχι αποικία χρέους, σοσιαλιστική, μέσα σε μια Ευρώπη σοσιαλιστική, που θα χτιστεί από τους καταπιεσμένους, από τα κάτω , πάνω στα ερείπια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, της φυλακής των λαών, της απάνθρωπης Ευρώπης- Φρούριο, του νεκροταφείου των προσφύγων!
Για τον πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό, χωρίς αφεντικά κι εκμεταλλευτές, χωρίς στρατοκράτες, πολέμους και δικτάτορες, χωρίς γραφειοκράτες κι εξουσιαστές!
Γιατί έπεσε η κυβέρνηση Τσίπρα;
Η ομάδα Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας το ίδιο το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και τα όργανά του, προκήρυξε εκλογές-εξπρές, λέγοντας ότι η “πρώτη φορά Αριστερά στην κυβέρνηση” έπεσε “από τα μέσα”, από την Αριστερή Πλατφόρμα κι όσους, έστω καθυστερημένα, αρνήθηκαν να ψηφίσουν το επαίσχυντο τρίτο μνημόνιο, όπως έκανε η ομάδα του Μαξίμου μαζί με εκείνους που κατέστρεψαν την χώρα και τον λαό της, την Δεξιά, το ΠΑΣΟΚ, και τον παραπόταμό τους. Ψέματα. Η αποστασία ξεκίνησε από το Μέγαρο Μαξίμου. Ήταν η ομάδα Τσίπρα που έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια την λαϊκή εντολή της 25ης του Γενάρη να μπει τέλος στην λιτότητα και μετάτρεψε το βροντερό ΟΧΙ του λαού στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου στο ΝΑΙ της υποταγής στην Γερμανία του Σόιμπλε, στην ΕΕ, το ΔΝΤ, τους διεθνείς τοκογλύφους, τους ξένους και ντόπιους κεφαλαιοκράτες. Η κυβέρνηση Τσίπρα έπεσε από την οργή του προδομένου λαού, την λαϊκή κραυγή και κατακραυγή για το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο της συνθηκολόγησης με τον ταξικό εχθρό, την τρόικα εξωτερικού και εσωτερικού.
Στις προηγούμενες εκλογές οι Σαμαροβενιζέλοι και ο παραπόταμός τους πρόβαλαν το σκιάχτρο του φόβου ενώ η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για την Ελπίδα που έρχεται. Σίγουρα η Ελπίδα νίκησε τον φόβο αλλά αμέσως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ την έβαλε στο αδιέξοδο παζάρι με τους Έμπορους των Λαών και την πούλησε τσάμπα με λεφτά που θα μείνουν στην τσέπη των τοκογλύφων, για ένα τρίτο πακέτο μέτρων κοινωνικού κανιβαλισμού. Η Ελπίδα προδόθηκε και τώρα θα εκδικηθεί! Δεν πέθανε. Η Ελπίδα αναζητά νέους δρόμους- και θα τους βρει!
Γιατί η συνθηκολόγηση;
Πρόκειται όχι απλώς για την αποτυχία της τακτικής στις διαπραγματεύσεις αλλά προπαντός για χρεοκοπία μιας συγκεκριμένης στρατηγικής. Ενώ η καπιταλιστική τρόικα εξωτερικού και εσωτερικού διεξήγαγαν τον πιο άγριο ταξικό πόλεμο, η λεγόμενη “κυβέρνηση της Α:αριστεράς” πήγε στον πόλεμο υψώνοντας την λευκή σημαία της παράδοσης, ζητώντας ταξική ειρήνη και “έντιμο συμβιβασμό¨των δημίων με τα θύματά τους .
Ρητά προεξόφλησαν εκ των προτέρων ότι δεν θα έρθουν σε ρήξη με ΕΕ, ευρωζώνη, ΔΝΤ κι έτσι πριν πάνε σε Βρυξέλλες και Βερολίνο, ήδη στην Αθήνα, είχαν δώσει κάθε διαβεβαίωση της “συνέχειας του κράτους” στην ελληνική κεφαλαιοκρατία, στους βιομηχάνους του ΣΕΒ και τους εφοπλιστές. Φτιάξανε κυβέρνηση με κομμάτι της εθνικιστικής , θρησκόληπτης, ξενοφοβικής Δεξιάς, τους ΑΝΕΛ. Δώσανε γη και ύδωρ στην καραμανλική Δεξιά βάζοντας στην θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο, που όσο αδρανής έμεινε όταν ο φασίστας Κασιδιάρης μπουγέλωνε την Δούρου κι έδερνε την Κανέλλη, τόσο δραστήριος έγινε, προπαντός στην τελική φάση υπογραφής του νέου μνημονίου, στα παρασκήνια, σε άμεση συνεργασία με τον Στουρνάρα, τον εγκάθετο του Ντράγκι.
Η “εθνική ενότητα” ήταν μια ολέθρια παγίδα, με ευθύνη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία δεν αντιτάχτηκε αποφασιστικά και δημόσια τους κρίσιμους 7 μήνες η Αριστερή Πλατφόρμα. Κι ο ταξικός εχθρός, αδιάλλακτος κι αμείλικτος, αξιοποίησε στο έπακρο την προσφορά ταξικής συνεργασίας που επισημοποιήθηκε ήδη στις 20 Φεβρουαρίου με την συμφωνία υποταγής στα μνημόνια στο Γιούρογκρουπ. Τους επόμενους μήνες ακολούθησε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, ενώ στέρευαν τα αποθέματα της χώρας για να πληρωθούν μέχρι πεντάρας οι “δανειστές”-τοκογλύφοι. Η τραγική κατάληξη στις 12 Ιουλίου ήταν αναμενόμενη. Η άρνηση της ρήξης με κεφάλαιο, ΕΕ και ΔΝΤ, η στρατηγική κάθε ρεφορμισμού, παλιού και νέου, για ταξικό συμβιβασμό σε συνθήκες ταξικού πολέμου δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε ήττα και τα σπασμένα καλούνται να τα πληρώσουν η εργατική τάξη κι ο λαός.
Ταξικός πόλεμος και καπιταλιστική κρίση
Πίσω από την αδιαλλαξία των ιμπεριαλιστικών “θεσμών” της Ευρώπης και της Αμερικής βρίσκεται το αδιέξοδο του συστήματός τους. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, εφτά χρόνια μετά την κατάρρευση της Λήμαν Μπράδερς το 2008, όχι μόνο δεν λύθηκε αλλά μπαίνει σε μια νέα, τρισχειρότερη και πιο επικίνδυνη φάση, όπως δείχνει ο παγκόσμιος σάλος και το κραχ στα διεθνή χρηματιστήρια λόγω της κρίσης στην Κίνα.
Η 3η Ευρω-Μεσογειακή Συνδιάσκεψη, που φιλοξένησε στην Αθήνα το ΕΕΚ στις 18-20 Ιουλίου, σωστά προειδοποίησε ότι η κορύφωση της κρίσης στην Ευρωζώνη με επίκεντρο την Ελλάδα σημαδεύει καμπή στην πορεία της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Έδειξε όχι μόνο την χρεωκοπία της Ελλάδας και της “στρατηγικής” της πιο άγριας και διαιωνιζόμενης λιτότητας, αλλά το στρατηγικό αδιέξοδο της ίδιας της ευρωζώνης και της ΕΕ που έχουν φτάσει σε οριακό σημείο κι αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στην λαίλαπα που επέρχεται τώρα από την Ασία.
Όσοι απαιτούν από τον λαό “κάθε θυσία για το ευρώ” έχουν και σπέρνουν αυταπάτες για την βιωσιμότητα του ίδιου του ευρώ, της ευρωζώνης και του όλου εγχειρήματος της συγκρότησης μιας ιμπεριαλιστικής - καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης . Ο “ευρωπαϊκός γίγας” έχει πήλινα πόδια που αρχίζουν να γκρεμίζονται.
“Ευρώ ή δραχμή;”
Το δίλημμα “ευρώ ή δραχμή;” είναι ψευτοδίλημμα και παγίδα. Η κρίση δεν είναι νομισματική αλλά δομική και συστημική και δεν λύνεται πρωταρχικά απλώς με την κατάλληλη νομισματική πολιτική . Η ρήξη με την ΕΕ και το ευρώ είναι αναπόφευκτη. Έτσι κι αλλιώς το Grexit το ετοιμάζει η πολιτική Σόιμπλε. Η ρήξη πρέπει να γίνει με τους δικούς μας ταξικούς όρους και να αποτελεί επαναστατική Έξοδο των καταπιεσμένων όχι μόνον από την ΕΕ και το ευρώ αλλά από το καταρρέον καπιταλιστικό σύστημα που απειλεί να μας θάψει στα ερείπια του. Η Έξοδος αυτή ή θα είναι διεθνιστική ή δεν θα υπάρξει.
Σε ιστορικές συνθήκες παγκόσμιας κρίσης είναι ολέθρια αυταπάτη η εθνική περιχαράκωση που κηρύσσει ο δεξιός κι “αριστερός” εθνικισμός. Ένας “ευρωσκεπτικισμός” που τρέφει τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, το μίσος στους άλλους λαούς και κυρίως τους μετανάστες και πρόσφυγες, και που δεν βλέπει ότι το παρόν και το μέλλον της εργατικής τάξης και των λαών θα κριθεί στην διεθνή αρένα: στην κοινή διεθνή και διεθνιστική πάλη, στον διεθνή ταξικό πόλεμο για την συντριβή της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και την σοσιαλιστική ενοποίηση της ευρωπαϊκής ηπείρου από την Λισαβόνα ως το Βλαδιβοστόκ.
Τι διακυβεύεται στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη;
Από την μεριά των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και των ΕΠΑ, της άρχουσας τάξης και των κομμάτων που την υπηρετούν, το ζητούμενο στις επερχόμενες εκλογές είναι ο σχηματισμός μιας μνημονιακής κυβέρνησης συνασπισμού ή “εθνικής ενότητας” , με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη Νέα Δημοκρατία, ικανή να αναχαιτίσει τις αναπόφευκτες κοινωνικές αντιστάσεις στο τρίτο μνημόνιο. Ένα μνημόνιο που το γερμανικό περιοδικό Σπήγκελ ονόμασε “λίστα φρικαλεοτήτων” και που τα ίδια τα διεθνή αστικά επιτελεία θεωρούν σαν “οικονομικό, πολιτικά, και κοινωνικά ανεφάρμοστο” αλλά αναγκαίο για να γίνει η οριστική συντριβή του ελληνικού λαού και κάθε ελπίδας το αποτρεπτικό παράδειγμα για όλους τους λαούς που αντιστέκονται.
Αντίθετα, από την μεριά των ταξικών συμφερόντων των εργαζομένων και ανέργων, της νεολαίας, των απόμαχων της βιοπάλης, του λαού που εξαθλιώνεται, το ζητούμενο στις 20 Σεπτέμβρη είναι να δοθεί το πιο ισχυρό πλήγμα σε παλαιομνημονιακούς και νεομνημονιακούς υπηρέτες του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ και να δημιουργηθούν όροι ανατροπής τους και κατάργησης όλων των μνημονίων στον δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Ο στόχος των “από πάνω” είναι εξαρχής υπονομευμένος. Οποιαδήποτε μνημονιακή κυβέρνηση συνασπισμού των δυσφημισμένων συστημικών κομμάτων κι αν προκύψει , είτε με κορμό τον απαξιωμένο ΣΥΡΙΖΑ που εξανεμίζονται οι δυνάμεις του, είτε με κορμό μια διεφθαρμένη Δεξιά, ένοχη για παλιά και νέα μνημόνια και με περικεφαλαία έναν κουτσαβάκη του γλυκού νερού δεν θα έχει συνοχή και αντοχές, θα είναι η πιο αδύναμη μεταπολεμική κοινοβουλευτική κυβέρνηση, έρμαιο στην επιδεινούμενη παγκόσμια κρίση κι αντίπαλη με τον εχθρό λαό. Ακριβώς λόγω της αδυναμίας της θα είναι και η πιο αυταρχική και επικίνδυνη κυβέρνηση ενός αστυνομικού κράτους σε καθεστώς “έκτακτης ανάγκης”. Δεν είναι τυχαίο ότι ο εκλεκτός του Τσίπρα πρώην υπουργός καταστολής Πανούσης ζητάει από τώρα κυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίοι οι εναγκαλισμοί κι η ντε φάκτο νομιμοποίηση των εγκληματιών της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Είναι η εφεδρεία των δολοφόνων και της κρατικής τρομοκρατίας- και πρέπει να τσακιστούν σε κάθε γειτονιά και πόλη.
Αλλά οι εργάτες, οι άνεργοι, η φτωχολογιά των πόλεων και της υπαίθρου, προπαντός η νέα γενιά της ανεργίας, των αντιμνημονιακών αγώνων και του ΟΧΙ δεν είναι καθόλου εύκολος αντίπαλος.
Για μια επαναστατική, διεθνιστική, αντιγραφειοκρατική, κομμουνιστική Αριστερά της Νίκης των καταπιεσμένων!
Ήδη η πολιτική χρεοκοπία του ρεφορμισμού τύπου ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί τις φυγόκεντρες δυνάμεις του μαζικού κινήματος που στράφηκε στα αριστερά στα μνημονιακά χρόνια να σπάζουν την παλιά ρεφορμιστική φόρμα και να ξετυλίγουν το επαναστατικό περιεχόμενό τους σε νέες κατευθύνσεις, αναζητώντας αυτοκριτικά νέους δρόμους.
Το ΕΕΚ-ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ είναι ανοιχτό στον διάλογο και την κοινή δράση, στους νέους αγώνες, πριν και προπαντός μετά τις 20 Σεπτέμβρη, με όλες αυτές της δυνάμεις της κοινωνικής χειραφέτησης. Διατηρούμε πάντα, βέβαια, την πολιτική ανεξαρτησία μας, το πρόγραμμα μας, τον αδογμάτιστο μαρξισμό μας, τον αδιάλλακτο διεθνισμό μας, την κριτική μας στάση απέναντι σε κάθε τάση γραφειοκρατισμού κι εθνικορεφορμισμού. Παρόλο που διακρίνουμε ανησυχητικές τέτοιες τάσεις στην νεοπαγή “Λαϊκή Ενότητα” και γι' αυτό δεν συμπράττουμε μαζί της εκλογικά, αναγνωρίζουμε ότι η ( αργοπορημένη και χωρίς αυτοκριτική) διάσπαση κι ο σχηματισμός της έδωσε χτύπημα από τα αριστερά στους συνθηκολόγους του 3ου Μνημονίου κι είμαστε ανοιχτοί σε διάλογο και δράση με τις διάφορες και διαφορετικές δυνάμεις στο εσωτερικό της , μετά τις εκλογές. Το ίδιο ισχύει και με τις άλλες δυνάμεις, προπαντός της νεολαίας, που η αποτυχία του σχεδίου ΣΥΡΙΖΑ απελευθερώνει, χωρίς να νοσταλγούν ένα ΣΥΡΙΖΑ Νο2 ή την αρτηριοσκληρωτική σταλινική γραφειοκρατία του ΚΚΕ που και πρόσφατα και στις πιο κρίσιμες στιγμές(Δεκέμβρης 2008, πάλη για το ΟΧΙ) έδειξε ξανά τον συντηρητικό του χαρακτήρα.
Βρισκόμαστε σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι, μπροστά σε κρισιμότατες ταξικές μάχες και μέσα στις πιο ραγδαίες ανακατατάξεις στον χώρο της Αριστεράς και του αντι-εξουσιαστικού χώρου από τον καιρό της δικτατορίας και της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου. Θα ήταν θανάσιμο σφάλμα οποιαδήποτε αυτάρεσκη περιχαράκωση και στάση αυτο-επιβεβαίωσης, μακρυά από τις συντελλούμενες εξελίξεις. Γι' αυτό και το ΕΕΚ-ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ, διατηρώντας πάντα την πολιτική του αυτοτέλεια, την διακριτή του παρουσία στα ψηφοδέλτια και παλεύοντας για το διεθνιστικό επαναστατικό του πρόγραμμα, αποφάσισε να δώσει την εκλογική μάχη σε συνεργασία με τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους ανένταχτους αριστερούς αγωνιστές που αρνήθηκαν να ενσωματωθούν σε ένα μέτωπο “λαϊκής ενότητας” στενά “αντιμνημονιακό, δημοκρατικό, πατριωτικό”, με όρους αριστερού εθνικισμού, χωρίς σαφή ταξική αναφορά ή προοπτική ρήξης με το κεφάλαιο και την ΕΕ,και με χαρακτηριστικά γραφειοκρατισμού.
Το αποφασιστικό, ταξικό ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου ήταν σεισμός και τομή. Μας χωρίζει όχι μόνο από τις αστικές δυνάμεις του ΝΑΙ της υποτέλειας και του άγριου καπιταλισμού αλλά και από εκείνους που είτε το πρόδωσαν αμέσως μετά την νίκη, όπως η ομάδα Τσίπρα του Μαξίμου είτε το σαμπόταραν πριν καν τον Δημοψήφισμα με το κάλεσμα σε άκυρο και αποχή, όπως το ΚΚΕ.
Το ΕΕΚ-ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΈΣ πάλεψε με φανατισμό για το ΟΧΙ στην λιτότητα και παλεύει για την συνέχειά του για ένα ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΤΗΝ ΕΕ, ΤΟ ΔΝΤ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ .
Πάνω απ' όλα, εμείς οι Τροτσκιστές του ΕΕΚ παλεύουμε για να οργανωθεί, να προχωρήσει, να συντελεστεί η μετάβαση από το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου στο ΜΕΓΑΛΟ ΝΑΙ στην κοινωνική απελευθέρωση και την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση, την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, την σοσιαλιστική ενοποίηση της περιοχής της Ευρώπης, του κόσμου, για τον πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό.
Ρητά προεξόφλησαν εκ των προτέρων ότι δεν θα έρθουν σε ρήξη με ΕΕ, ευρωζώνη, ΔΝΤ κι έτσι πριν πάνε σε Βρυξέλλες και Βερολίνο, ήδη στην Αθήνα, είχαν δώσει κάθε διαβεβαίωση της “συνέχειας του κράτους” στην ελληνική κεφαλαιοκρατία, στους βιομηχάνους του ΣΕΒ και τους εφοπλιστές. Φτιάξανε κυβέρνηση με κομμάτι της εθνικιστικής , θρησκόληπτης, ξενοφοβικής Δεξιάς, τους ΑΝΕΛ. Δώσανε γη και ύδωρ στην καραμανλική Δεξιά βάζοντας στην θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο, που όσο αδρανής έμεινε όταν ο φασίστας Κασιδιάρης μπουγέλωνε την Δούρου κι έδερνε την Κανέλλη, τόσο δραστήριος έγινε, προπαντός στην τελική φάση υπογραφής του νέου μνημονίου, στα παρασκήνια, σε άμεση συνεργασία με τον Στουρνάρα, τον εγκάθετο του Ντράγκι.
Η “εθνική ενότητα” ήταν μια ολέθρια παγίδα, με ευθύνη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία δεν αντιτάχτηκε αποφασιστικά και δημόσια τους κρίσιμους 7 μήνες η Αριστερή Πλατφόρμα. Κι ο ταξικός εχθρός, αδιάλλακτος κι αμείλικτος, αξιοποίησε στο έπακρο την προσφορά ταξικής συνεργασίας που επισημοποιήθηκε ήδη στις 20 Φεβρουαρίου με την συμφωνία υποταγής στα μνημόνια στο Γιούρογκρουπ. Τους επόμενους μήνες ακολούθησε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, ενώ στέρευαν τα αποθέματα της χώρας για να πληρωθούν μέχρι πεντάρας οι “δανειστές”-τοκογλύφοι. Η τραγική κατάληξη στις 12 Ιουλίου ήταν αναμενόμενη. Η άρνηση της ρήξης με κεφάλαιο, ΕΕ και ΔΝΤ, η στρατηγική κάθε ρεφορμισμού, παλιού και νέου, για ταξικό συμβιβασμό σε συνθήκες ταξικού πολέμου δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε ήττα και τα σπασμένα καλούνται να τα πληρώσουν η εργατική τάξη κι ο λαός.
Ταξικός πόλεμος και καπιταλιστική κρίση
Πίσω από την αδιαλλαξία των ιμπεριαλιστικών “θεσμών” της Ευρώπης και της Αμερικής βρίσκεται το αδιέξοδο του συστήματός τους. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, εφτά χρόνια μετά την κατάρρευση της Λήμαν Μπράδερς το 2008, όχι μόνο δεν λύθηκε αλλά μπαίνει σε μια νέα, τρισχειρότερη και πιο επικίνδυνη φάση, όπως δείχνει ο παγκόσμιος σάλος και το κραχ στα διεθνή χρηματιστήρια λόγω της κρίσης στην Κίνα.
Η 3η Ευρω-Μεσογειακή Συνδιάσκεψη, που φιλοξένησε στην Αθήνα το ΕΕΚ στις 18-20 Ιουλίου, σωστά προειδοποίησε ότι η κορύφωση της κρίσης στην Ευρωζώνη με επίκεντρο την Ελλάδα σημαδεύει καμπή στην πορεία της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Έδειξε όχι μόνο την χρεωκοπία της Ελλάδας και της “στρατηγικής” της πιο άγριας και διαιωνιζόμενης λιτότητας, αλλά το στρατηγικό αδιέξοδο της ίδιας της ευρωζώνης και της ΕΕ που έχουν φτάσει σε οριακό σημείο κι αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στην λαίλαπα που επέρχεται τώρα από την Ασία.
Όσοι απαιτούν από τον λαό “κάθε θυσία για το ευρώ” έχουν και σπέρνουν αυταπάτες για την βιωσιμότητα του ίδιου του ευρώ, της ευρωζώνης και του όλου εγχειρήματος της συγκρότησης μιας ιμπεριαλιστικής - καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης . Ο “ευρωπαϊκός γίγας” έχει πήλινα πόδια που αρχίζουν να γκρεμίζονται.
“Ευρώ ή δραχμή;”
Το δίλημμα “ευρώ ή δραχμή;” είναι ψευτοδίλημμα και παγίδα. Η κρίση δεν είναι νομισματική αλλά δομική και συστημική και δεν λύνεται πρωταρχικά απλώς με την κατάλληλη νομισματική πολιτική . Η ρήξη με την ΕΕ και το ευρώ είναι αναπόφευκτη. Έτσι κι αλλιώς το Grexit το ετοιμάζει η πολιτική Σόιμπλε. Η ρήξη πρέπει να γίνει με τους δικούς μας ταξικούς όρους και να αποτελεί επαναστατική Έξοδο των καταπιεσμένων όχι μόνον από την ΕΕ και το ευρώ αλλά από το καταρρέον καπιταλιστικό σύστημα που απειλεί να μας θάψει στα ερείπια του. Η Έξοδος αυτή ή θα είναι διεθνιστική ή δεν θα υπάρξει.
Σε ιστορικές συνθήκες παγκόσμιας κρίσης είναι ολέθρια αυταπάτη η εθνική περιχαράκωση που κηρύσσει ο δεξιός κι “αριστερός” εθνικισμός. Ένας “ευρωσκεπτικισμός” που τρέφει τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, το μίσος στους άλλους λαούς και κυρίως τους μετανάστες και πρόσφυγες, και που δεν βλέπει ότι το παρόν και το μέλλον της εργατικής τάξης και των λαών θα κριθεί στην διεθνή αρένα: στην κοινή διεθνή και διεθνιστική πάλη, στον διεθνή ταξικό πόλεμο για την συντριβή της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και την σοσιαλιστική ενοποίηση της ευρωπαϊκής ηπείρου από την Λισαβόνα ως το Βλαδιβοστόκ.
Τι διακυβεύεται στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη;
Από την μεριά των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και των ΕΠΑ, της άρχουσας τάξης και των κομμάτων που την υπηρετούν, το ζητούμενο στις επερχόμενες εκλογές είναι ο σχηματισμός μιας μνημονιακής κυβέρνησης συνασπισμού ή “εθνικής ενότητας” , με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη Νέα Δημοκρατία, ικανή να αναχαιτίσει τις αναπόφευκτες κοινωνικές αντιστάσεις στο τρίτο μνημόνιο. Ένα μνημόνιο που το γερμανικό περιοδικό Σπήγκελ ονόμασε “λίστα φρικαλεοτήτων” και που τα ίδια τα διεθνή αστικά επιτελεία θεωρούν σαν “οικονομικό, πολιτικά, και κοινωνικά ανεφάρμοστο” αλλά αναγκαίο για να γίνει η οριστική συντριβή του ελληνικού λαού και κάθε ελπίδας το αποτρεπτικό παράδειγμα για όλους τους λαούς που αντιστέκονται.
Αντίθετα, από την μεριά των ταξικών συμφερόντων των εργαζομένων και ανέργων, της νεολαίας, των απόμαχων της βιοπάλης, του λαού που εξαθλιώνεται, το ζητούμενο στις 20 Σεπτέμβρη είναι να δοθεί το πιο ισχυρό πλήγμα σε παλαιομνημονιακούς και νεομνημονιακούς υπηρέτες του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ και να δημιουργηθούν όροι ανατροπής τους και κατάργησης όλων των μνημονίων στον δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Ο στόχος των “από πάνω” είναι εξαρχής υπονομευμένος. Οποιαδήποτε μνημονιακή κυβέρνηση συνασπισμού των δυσφημισμένων συστημικών κομμάτων κι αν προκύψει , είτε με κορμό τον απαξιωμένο ΣΥΡΙΖΑ που εξανεμίζονται οι δυνάμεις του, είτε με κορμό μια διεφθαρμένη Δεξιά, ένοχη για παλιά και νέα μνημόνια και με περικεφαλαία έναν κουτσαβάκη του γλυκού νερού δεν θα έχει συνοχή και αντοχές, θα είναι η πιο αδύναμη μεταπολεμική κοινοβουλευτική κυβέρνηση, έρμαιο στην επιδεινούμενη παγκόσμια κρίση κι αντίπαλη με τον εχθρό λαό. Ακριβώς λόγω της αδυναμίας της θα είναι και η πιο αυταρχική και επικίνδυνη κυβέρνηση ενός αστυνομικού κράτους σε καθεστώς “έκτακτης ανάγκης”. Δεν είναι τυχαίο ότι ο εκλεκτός του Τσίπρα πρώην υπουργός καταστολής Πανούσης ζητάει από τώρα κυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίοι οι εναγκαλισμοί κι η ντε φάκτο νομιμοποίηση των εγκληματιών της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Είναι η εφεδρεία των δολοφόνων και της κρατικής τρομοκρατίας- και πρέπει να τσακιστούν σε κάθε γειτονιά και πόλη.
Αλλά οι εργάτες, οι άνεργοι, η φτωχολογιά των πόλεων και της υπαίθρου, προπαντός η νέα γενιά της ανεργίας, των αντιμνημονιακών αγώνων και του ΟΧΙ δεν είναι καθόλου εύκολος αντίπαλος.
Για μια επαναστατική, διεθνιστική, αντιγραφειοκρατική, κομμουνιστική Αριστερά της Νίκης των καταπιεσμένων!
Ήδη η πολιτική χρεοκοπία του ρεφορμισμού τύπου ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί τις φυγόκεντρες δυνάμεις του μαζικού κινήματος που στράφηκε στα αριστερά στα μνημονιακά χρόνια να σπάζουν την παλιά ρεφορμιστική φόρμα και να ξετυλίγουν το επαναστατικό περιεχόμενό τους σε νέες κατευθύνσεις, αναζητώντας αυτοκριτικά νέους δρόμους.
Το ΕΕΚ-ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ είναι ανοιχτό στον διάλογο και την κοινή δράση, στους νέους αγώνες, πριν και προπαντός μετά τις 20 Σεπτέμβρη, με όλες αυτές της δυνάμεις της κοινωνικής χειραφέτησης. Διατηρούμε πάντα, βέβαια, την πολιτική ανεξαρτησία μας, το πρόγραμμα μας, τον αδογμάτιστο μαρξισμό μας, τον αδιάλλακτο διεθνισμό μας, την κριτική μας στάση απέναντι σε κάθε τάση γραφειοκρατισμού κι εθνικορεφορμισμού. Παρόλο που διακρίνουμε ανησυχητικές τέτοιες τάσεις στην νεοπαγή “Λαϊκή Ενότητα” και γι' αυτό δεν συμπράττουμε μαζί της εκλογικά, αναγνωρίζουμε ότι η ( αργοπορημένη και χωρίς αυτοκριτική) διάσπαση κι ο σχηματισμός της έδωσε χτύπημα από τα αριστερά στους συνθηκολόγους του 3ου Μνημονίου κι είμαστε ανοιχτοί σε διάλογο και δράση με τις διάφορες και διαφορετικές δυνάμεις στο εσωτερικό της , μετά τις εκλογές. Το ίδιο ισχύει και με τις άλλες δυνάμεις, προπαντός της νεολαίας, που η αποτυχία του σχεδίου ΣΥΡΙΖΑ απελευθερώνει, χωρίς να νοσταλγούν ένα ΣΥΡΙΖΑ Νο2 ή την αρτηριοσκληρωτική σταλινική γραφειοκρατία του ΚΚΕ που και πρόσφατα και στις πιο κρίσιμες στιγμές(Δεκέμβρης 2008, πάλη για το ΟΧΙ) έδειξε ξανά τον συντηρητικό του χαρακτήρα.
Βρισκόμαστε σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι, μπροστά σε κρισιμότατες ταξικές μάχες και μέσα στις πιο ραγδαίες ανακατατάξεις στον χώρο της Αριστεράς και του αντι-εξουσιαστικού χώρου από τον καιρό της δικτατορίας και της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου. Θα ήταν θανάσιμο σφάλμα οποιαδήποτε αυτάρεσκη περιχαράκωση και στάση αυτο-επιβεβαίωσης, μακρυά από τις συντελλούμενες εξελίξεις. Γι' αυτό και το ΕΕΚ-ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ, διατηρώντας πάντα την πολιτική του αυτοτέλεια, την διακριτή του παρουσία στα ψηφοδέλτια και παλεύοντας για το διεθνιστικό επαναστατικό του πρόγραμμα, αποφάσισε να δώσει την εκλογική μάχη σε συνεργασία με τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους ανένταχτους αριστερούς αγωνιστές που αρνήθηκαν να ενσωματωθούν σε ένα μέτωπο “λαϊκής ενότητας” στενά “αντιμνημονιακό, δημοκρατικό, πατριωτικό”, με όρους αριστερού εθνικισμού, χωρίς σαφή ταξική αναφορά ή προοπτική ρήξης με το κεφάλαιο και την ΕΕ,και με χαρακτηριστικά γραφειοκρατισμού.
Το αποφασιστικό, ταξικό ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου ήταν σεισμός και τομή. Μας χωρίζει όχι μόνο από τις αστικές δυνάμεις του ΝΑΙ της υποτέλειας και του άγριου καπιταλισμού αλλά και από εκείνους που είτε το πρόδωσαν αμέσως μετά την νίκη, όπως η ομάδα Τσίπρα του Μαξίμου είτε το σαμπόταραν πριν καν τον Δημοψήφισμα με το κάλεσμα σε άκυρο και αποχή, όπως το ΚΚΕ.
Το ΕΕΚ-ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΈΣ πάλεψε με φανατισμό για το ΟΧΙ στην λιτότητα και παλεύει για την συνέχειά του για ένα ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΤΗΝ ΕΕ, ΤΟ ΔΝΤ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ .
Πάνω απ' όλα, εμείς οι Τροτσκιστές του ΕΕΚ παλεύουμε για να οργανωθεί, να προχωρήσει, να συντελεστεί η μετάβαση από το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου στο ΜΕΓΑΛΟ ΝΑΙ στην κοινωνική απελευθέρωση και την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση, την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, την σοσιαλιστική ενοποίηση της περιοχής της Ευρώπης, του κόσμου, για τον πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό.
Η ΚΕ του ΕΕΚ, Σεπτέβριος 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου