Συνέντευξη στον Μάκη Γεωργιάδη
– Τα ΜΜΕ και πολλά γκάλοπ εμφανίζουν εικόνα ντέρμπι για το ποιος θα είναι πρώτος. ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ; Πως απαντάτε στον κόσμο που λέει πως θα είναι καλύτερα τα πράγματα με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, σε σχέση με μια επικράτηση της ΝΔ;
– Είναι αυτό που λέμε ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία… Ακόμη υπάρχει κόσμος που θέλει να ελπίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καλύτερος διαχειριστής ή ότι θα μπορέσει να κρατήσει ένα επίπεδο λ.χ. σε θέματα δικαιωμάτων. Η πικρή αλήθεια είναι ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΑΝΕΛ – Ποτάμι είναι ένα και μοναδικό και είναι καταγεγραμμένο αναλυτικά στο Μνημόνιο που ψηφίστηκε στις 14 Αυγούστου.
Εκεί αναγράφεται μέρα μέρα και μήνα μήνα το τι θα πράξει η όποια κυβέρνηση, είτε έχει κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ είτε τη ΝΔ. Επίσης, η πικρή αλήθεια είναι ότι το Μνημόνιο είναι μια «καθολική σχέση», που δεν αφήνει περιθώρια άσκησης καμιάς πολιτικής. Όλα ορίζονται: από το επίπεδο του ΦΠΑ μέχρι το επίπεδο του πώς θα λειτουργεί η ανάπηρη πλέον «δημοκρατία». Ακόμη και το επίπεδο της διαφθοράς, κι αυτό κανονίζεται μέσα από τις μοιρασιές των ιδιωτικοποιήσεων. Όπως έγινε στην Ανατολική Γερμανία μετά την πτώση του τείχους. Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για τα δικαιώματα, ούτε για εναλλακτικές πολιτικές «αστικού εκσυγχρονισμού», κι όποιος ή όποια ακόμη πιστεύει σε αυτά, θα διαψευστεί –για δεύτερη φορά- οικτρά.
– ΕΕ, ΣΕΒ και γενικότερα οι δυνάμεις του συστήματος έχουν θέσει στόχο να βγει η κατάλληλη κυβέρνηση για την προώθηση του μνημονίου. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τι στόχο έχει στην εκλογική μάχη;
– Στόχος σε αυτές τις εκλογές είναι να μην ψηφιστεί η μνημονιακή συγκυβέρνηση, αλλά η πιο μαχητική εργατική αριστερή αντιπολίτευση. Όταν συμμετέχεις στις βουλευτικές εκλογές, συμμετέχεις για να προβάλεις και να παλέψεις το πρόγραμμά σου, αλλά και για να βγάλεις βουλευτές, άρα να ξεπεράσεις το αντιδημοκρατικό φράγμα του 3%. Στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μας ενδιαφέρει γενικώς να εκπροσωπούμαστε εντός Βουλής για τις «καρέκλες» ή για την κρατική χρηματοδότηση –την οποία έτσι κι αλλιώς θα αρνούμασταν-, μας ενδιαφέρει να ακούγεται ο λόγος των κινημάτων και της αριστεράς της ρήξης διά του βήματος της Βουλής -άρα να ακούγεται σε πιο πλατιά ακροατήρια και στον δημόσιο διάλογο.
Παρόλα αυτά τίθεται το ερώτημα γιατί κάποιος να ψηφίσει ένα κόμμα που το πιο πιθανό είναι να μην μπει στη βουλή. Δεν πάει χαμένη η ψήφος; Πως απαντάτε;
Η ψήφος στην αριστερά των αγώνων και της ρήξης δεν είναι χαμένη ψήφος! Χαμένη ήταν η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, που το Γενάρη κυκλοφορούσε τα παραμύθια για τη «χαμένη ψήφο» -κι αυτό το ξέρουν όλοι όσοι τότε ψήφισαν με μισή καρδιά τον ΣΥΡΙΖΑ για να καταλήξουν γρήγορα γρήγορα να αισθανθούν βαθιά προδομένοι. Ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω, όμως τώρα ξέρουν ότι έχει σημασία να ενισχυθεί αυτή η αριστερά, που ποτέ δεν έλειψε από τον αγώνα, τη σύγκρουση, την αγωνία του εργαζόμενου λαού. Που ποτέ δεν είπε μισόλογα ή ψέματα. Είτε μπει είτε δεν μπει στη Βουλή, το ποσοστό της θα παίξει σημαντικό ρόλο την επόμενη μέρα, που είναι και η πιο κρίσιμη.
– Πολύς κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ είναι απογοητευμένος και σκέφτεται να απέχει. Αισθάνεται πως απέτυχε συνολικά η Αριστερά. Τι θα λέγατε σε αυτό τον κόσμο;
– Την απογοήτευση την καταλαβαίνω, όμως όποιος θέλει να απέχει λόγω απογοήτευσης καλό θα ήταν πρώτα να θυμηθεί ότι απογοητεύτηκε όχι γιατί πίστεψε στην Αριστερά, αλλά γιατί πίστεψε στον εύκολο δρόμο: ότι με μια ψήφο τον Γενάρη θα λύνονταν τα προβλήματά του. Τα προβλήματα που δεν του έλυσε μια ψήφος τον Γενάρη, δεν θα του τα λύσει μια αποχή τον Σεπτέμβρη. Ίσα ίσα που η αποχή θα ευνοήσει -ποσοστιαία- τη μνημονιακή πλειοψηφία. Η πιο αντισυστημική ψήφος δεν είναι η αποχή, είναι η ψήφος στην Αριστερά που είναι έξω από το σύστημα, δηλαδή η ψήφος στην εκλογική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΕΚ και ανένταχτων αγωνιστών-στριών.
– Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν συνεργάστηκε με την Λαϊκή Ενότητα. Ποιοι είναι οι λόγοι; Πως σχολιάζετε τα πρώτα δείγματα της παρέμβασης του νεότευκτου σχήματος;
Το μέτωπο μιας αριστεράς που θα ανταποκρινόταν στις ανάγκες και τις αγωνίες του εργαζόμενου λαού, με τις εμπειρίες που έχουμε πια σήμερα, δεν χτίζεται με μισόλογα, ούτε ξεκινάει από την κατοχύρωση της «ηγεσίας». Στη δικιά μου οπτική, ξεκινάει πρώτα με αυτοκριτική για τα λάθη. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης, γιατί δεν έβαλε ενεργά τους όρους για ένα τέτοιο μέτωπο, προσεγγίζοντας τον κόσμο που έφευγε μαζικά από τον ΣΥΡΙΖΑ ήδη από τον Ιούλιο, και προτείνοντας από τότε ένα μέτωπο. Όμως, το κύριο μερίδιο ευθύνης το έχει η ηγετική ομάδα της ΛΑΕ, που προτιμούσε να διασπάσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ειδικά όταν εγκαίρως κατάλαβε πως κάτι τέτοιο ήταν εφικτό), παρά να συνεργαστεί με ισότιμο τρόπο. Αυτό βέβαια δεν έγινε μόνο με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με πρόσχημα τη βιασύνη λόγω εκλογών, έβαλε στην άκρη τη δημοκρατία, επιβάλλοντας τους δικούς της όρους στο πρόγραμμα, στη φυσιογνωμία ενός παραδοσιακού προεδροκεντρικού κόμματος κοινοβουλευτικού τύπου. Ο κόσμος που συσπειρώνεται στις γραμμές της ΛΑΕ, όμως, έχει πολύ περισσότερες ανησυχίες, εμπλοκή με κινήματα και διάθεση ρήξεων. Η πορεία της ΛΑΕ την επόμενη μέρα είναι ένα διακύβευμα. Η αντικαπιταλιστική αριστερά χρειάζεται να συμβάλλει σε αυτό: με συνεργασίες, με στήσιμο νέων σχημάτων σε χώρους δουλειάς, νεολαίας, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στις λαϊκές συνελεύσεις του «Όχι» να μπορέσει να αλληλοτροφοδοτηθεί με τον κόσμο που συσπειρώνεται στην ΛΑΕ, να διδάξει και να μάθει από αυτόν.
Αναγκαίο ένα κοινωνικοπολιτικό μέτωπο ανατροπής – Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι το άθροισμα των οργανώσεών της
– Το ΚΚΕ όμως σας καταγγέλλει για οπορτουνισμό…
– Ειλικρινά δεν ξέρω πόσο νόημα έχουν τέτοιες καταγγελίες, είτε να γίνονται είτε να απαντιούνται. Βλέπω τους συμβούλους του ΚΚΕ στην περιφέρεια Αττικής κάθε βδομάδα, προσπαθώ να ψηφίζουμε μαζί, έχουμε καλή σχέση. Κι όμως, από πέρσι τον Σεπτέμβρη ως τώρα κάθε βδομάδα τους ακούω να προφητεύουν -με χρονική σειρά- ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάει στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά ότι θα μπει στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μετά ότι θα πάρει υπουργεία στον ανασχηματισμό, μετά ότι θα πάει στον ΣΥΡΙΖΑ 2. Κάθε φορά τους ρωτάω: «ρε συντρόφια, δε βαρεθήκατε;»
– Παρόλα αυτά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε απώλειες. Η ΑΡΑΝ και η ΑΡΑΣ αποχώρησαν για να ενταχθούν στην ΛΑΕ. Είναι σημαντικό πλήγμα. Παραμένει αξιόμαχη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν και είναι κάτι πολύ περισσότερο από το άθροισμα των οργανώσεών της. Απόδειξη αυτού είναι ότι πολλοί σύντροφοι από την ΑΡΑΝ διαφοροποιήθηκαν δημόσια και στηρίζουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως ότι και κόσμος που έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει με τα ψηφοδέλτιά της. Σημαντικό είναι και πως η συζήτηση και οι απόψεις διαπερνούν πλέον οριζόντια όλες τις οργανώσεις: δείγμα του ότι αν η δημοκρατία στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε βαθύνει πολύ περισσότερο, αυτό θα μας έβγαζε συνολικά πιο δυνατούς κι όχι πιο αδύναμους, γιατί θα έδινε βήμα στο πιο πρωτοπόρο δυναμικό και στους ανένταχτους που πολλές φορές αισθάνονται σε συμπληγάδες μεταξύ οργανώσεων. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παραμένει αξιόμαχη, αλλά από δω και πέρα δεν είναι πια η ίδια και δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια σε αυτό που συνέβη. Η συζήτηση για τη φυσιογνωμία, τη στρατηγική, οι πρωτοβουλίες που θα πάρει για να φτιαχτεί όντως το αναγκαίο κοινωνικοπολιτικό μέτωπο, η αυτοκριτική για τα λάθη και το βάθεμα της δημοκρατίας της, θα κρίνουν την πορεία από δω και πέρα. Κι αυτές οι συζητήσεις οφείλουν να ξεκινήσουν όχι από το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά από την πραγματική αναμέτρησή μας με την αλήθεια ότι -όπως έχει δείξει η πράξη- καμιά εκδοχή της αριστεράς δεν αποτελεί σήμερα από μόνη της επαρκή απάντηση στο βαθύ κοινωνικό και ταξικό ρήγμα που άνοιξε το «Όχι» της 5ης Ιούλη και στην ανάγκη μετασχηματισμού της κοινωνίας.
– Τι πρωτοβουλίες βλέπετε να παίρνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μετά τις εκλογές;
– Αμέσως μετά τις εκλογές, ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να πρωτοστατήσει στο να στηθούν παντού ζωντανές λαϊκές επιτροπές του «Όχι μέχρι τέλους», να στηθούν μικρά και μεγάλα κινήματα που να ακυρώνουν έμπρακτα τις μνημονιακές πολιτικές. Να πρωτοστατήσει στο να αναζωογονηθούν τα σχήματα ή να στηθούν νέα με τον κόσμο που εγκατέλειψε τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να στηθεί ένα πλατύ κοινωνικό μέτωπο με πολιτική εκπροσώπηση, όπου η αντικαπιταλιστική αριστερά θα παρεμβαίνει και θα δρα. Εν όψει της Συνδιάσκεψης, αυτή είναι μια πρόταση που θα πρέπει να συζητηθεί πλατιά και να απευθυνθεί σε όλους τους αγωνιστές και τους σχηματισμούς της αριστεράς.
Παρόλα αυτά τίθεται το ερώτημα γιατί κάποιος να ψηφίσει ένα κόμμα που το πιο πιθανό είναι να μην μπει στη βουλή. Δεν πάει χαμένη η ψήφος; Πως απαντάτε;
Η ψήφος στην αριστερά των αγώνων και της ρήξης δεν είναι χαμένη ψήφος! Χαμένη ήταν η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, που το Γενάρη κυκλοφορούσε τα παραμύθια για τη «χαμένη ψήφο» -κι αυτό το ξέρουν όλοι όσοι τότε ψήφισαν με μισή καρδιά τον ΣΥΡΙΖΑ για να καταλήξουν γρήγορα γρήγορα να αισθανθούν βαθιά προδομένοι. Ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω, όμως τώρα ξέρουν ότι έχει σημασία να ενισχυθεί αυτή η αριστερά, που ποτέ δεν έλειψε από τον αγώνα, τη σύγκρουση, την αγωνία του εργαζόμενου λαού. Που ποτέ δεν είπε μισόλογα ή ψέματα. Είτε μπει είτε δεν μπει στη Βουλή, το ποσοστό της θα παίξει σημαντικό ρόλο την επόμενη μέρα, που είναι και η πιο κρίσιμη.
– Πολύς κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ είναι απογοητευμένος και σκέφτεται να απέχει. Αισθάνεται πως απέτυχε συνολικά η Αριστερά. Τι θα λέγατε σε αυτό τον κόσμο;
– Την απογοήτευση την καταλαβαίνω, όμως όποιος θέλει να απέχει λόγω απογοήτευσης καλό θα ήταν πρώτα να θυμηθεί ότι απογοητεύτηκε όχι γιατί πίστεψε στην Αριστερά, αλλά γιατί πίστεψε στον εύκολο δρόμο: ότι με μια ψήφο τον Γενάρη θα λύνονταν τα προβλήματά του. Τα προβλήματα που δεν του έλυσε μια ψήφος τον Γενάρη, δεν θα του τα λύσει μια αποχή τον Σεπτέμβρη. Ίσα ίσα που η αποχή θα ευνοήσει -ποσοστιαία- τη μνημονιακή πλειοψηφία. Η πιο αντισυστημική ψήφος δεν είναι η αποχή, είναι η ψήφος στην Αριστερά που είναι έξω από το σύστημα, δηλαδή η ψήφος στην εκλογική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΕΚ και ανένταχτων αγωνιστών-στριών.
– Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν συνεργάστηκε με την Λαϊκή Ενότητα. Ποιοι είναι οι λόγοι; Πως σχολιάζετε τα πρώτα δείγματα της παρέμβασης του νεότευκτου σχήματος;
Το μέτωπο μιας αριστεράς που θα ανταποκρινόταν στις ανάγκες και τις αγωνίες του εργαζόμενου λαού, με τις εμπειρίες που έχουμε πια σήμερα, δεν χτίζεται με μισόλογα, ούτε ξεκινάει από την κατοχύρωση της «ηγεσίας». Στη δικιά μου οπτική, ξεκινάει πρώτα με αυτοκριτική για τα λάθη. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης, γιατί δεν έβαλε ενεργά τους όρους για ένα τέτοιο μέτωπο, προσεγγίζοντας τον κόσμο που έφευγε μαζικά από τον ΣΥΡΙΖΑ ήδη από τον Ιούλιο, και προτείνοντας από τότε ένα μέτωπο. Όμως, το κύριο μερίδιο ευθύνης το έχει η ηγετική ομάδα της ΛΑΕ, που προτιμούσε να διασπάσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ειδικά όταν εγκαίρως κατάλαβε πως κάτι τέτοιο ήταν εφικτό), παρά να συνεργαστεί με ισότιμο τρόπο. Αυτό βέβαια δεν έγινε μόνο με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με πρόσχημα τη βιασύνη λόγω εκλογών, έβαλε στην άκρη τη δημοκρατία, επιβάλλοντας τους δικούς της όρους στο πρόγραμμα, στη φυσιογνωμία ενός παραδοσιακού προεδροκεντρικού κόμματος κοινοβουλευτικού τύπου. Ο κόσμος που συσπειρώνεται στις γραμμές της ΛΑΕ, όμως, έχει πολύ περισσότερες ανησυχίες, εμπλοκή με κινήματα και διάθεση ρήξεων. Η πορεία της ΛΑΕ την επόμενη μέρα είναι ένα διακύβευμα. Η αντικαπιταλιστική αριστερά χρειάζεται να συμβάλλει σε αυτό: με συνεργασίες, με στήσιμο νέων σχημάτων σε χώρους δουλειάς, νεολαίας, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στις λαϊκές συνελεύσεις του «Όχι» να μπορέσει να αλληλοτροφοδοτηθεί με τον κόσμο που συσπειρώνεται στην ΛΑΕ, να διδάξει και να μάθει από αυτόν.
Αναγκαίο ένα κοινωνικοπολιτικό μέτωπο ανατροπής – Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι το άθροισμα των οργανώσεών της
– Το ΚΚΕ όμως σας καταγγέλλει για οπορτουνισμό…
– Ειλικρινά δεν ξέρω πόσο νόημα έχουν τέτοιες καταγγελίες, είτε να γίνονται είτε να απαντιούνται. Βλέπω τους συμβούλους του ΚΚΕ στην περιφέρεια Αττικής κάθε βδομάδα, προσπαθώ να ψηφίζουμε μαζί, έχουμε καλή σχέση. Κι όμως, από πέρσι τον Σεπτέμβρη ως τώρα κάθε βδομάδα τους ακούω να προφητεύουν -με χρονική σειρά- ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάει στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά ότι θα μπει στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μετά ότι θα πάρει υπουργεία στον ανασχηματισμό, μετά ότι θα πάει στον ΣΥΡΙΖΑ 2. Κάθε φορά τους ρωτάω: «ρε συντρόφια, δε βαρεθήκατε;»
– Παρόλα αυτά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε απώλειες. Η ΑΡΑΝ και η ΑΡΑΣ αποχώρησαν για να ενταχθούν στην ΛΑΕ. Είναι σημαντικό πλήγμα. Παραμένει αξιόμαχη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν και είναι κάτι πολύ περισσότερο από το άθροισμα των οργανώσεών της. Απόδειξη αυτού είναι ότι πολλοί σύντροφοι από την ΑΡΑΝ διαφοροποιήθηκαν δημόσια και στηρίζουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως ότι και κόσμος που έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει με τα ψηφοδέλτιά της. Σημαντικό είναι και πως η συζήτηση και οι απόψεις διαπερνούν πλέον οριζόντια όλες τις οργανώσεις: δείγμα του ότι αν η δημοκρατία στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε βαθύνει πολύ περισσότερο, αυτό θα μας έβγαζε συνολικά πιο δυνατούς κι όχι πιο αδύναμους, γιατί θα έδινε βήμα στο πιο πρωτοπόρο δυναμικό και στους ανένταχτους που πολλές φορές αισθάνονται σε συμπληγάδες μεταξύ οργανώσεων. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παραμένει αξιόμαχη, αλλά από δω και πέρα δεν είναι πια η ίδια και δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια σε αυτό που συνέβη. Η συζήτηση για τη φυσιογνωμία, τη στρατηγική, οι πρωτοβουλίες που θα πάρει για να φτιαχτεί όντως το αναγκαίο κοινωνικοπολιτικό μέτωπο, η αυτοκριτική για τα λάθη και το βάθεμα της δημοκρατίας της, θα κρίνουν την πορεία από δω και πέρα. Κι αυτές οι συζητήσεις οφείλουν να ξεκινήσουν όχι από το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά από την πραγματική αναμέτρησή μας με την αλήθεια ότι -όπως έχει δείξει η πράξη- καμιά εκδοχή της αριστεράς δεν αποτελεί σήμερα από μόνη της επαρκή απάντηση στο βαθύ κοινωνικό και ταξικό ρήγμα που άνοιξε το «Όχι» της 5ης Ιούλη και στην ανάγκη μετασχηματισμού της κοινωνίας.
– Τι πρωτοβουλίες βλέπετε να παίρνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μετά τις εκλογές;
– Αμέσως μετά τις εκλογές, ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να πρωτοστατήσει στο να στηθούν παντού ζωντανές λαϊκές επιτροπές του «Όχι μέχρι τέλους», να στηθούν μικρά και μεγάλα κινήματα που να ακυρώνουν έμπρακτα τις μνημονιακές πολιτικές. Να πρωτοστατήσει στο να αναζωογονηθούν τα σχήματα ή να στηθούν νέα με τον κόσμο που εγκατέλειψε τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να στηθεί ένα πλατύ κοινωνικό μέτωπο με πολιτική εκπροσώπηση, όπου η αντικαπιταλιστική αριστερά θα παρεμβαίνει και θα δρα. Εν όψει της Συνδιάσκεψης, αυτή είναι μια πρόταση που θα πρέπει να συζητηθεί πλατιά και να απευθυνθεί σε όλους τους αγωνιστές και τους σχηματισμούς της αριστεράς.
Πηγή : prin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου