 |
| Σάββας Μιχαήλ |
Συνέντευξη στην Ελβίρα Κρίθαρη
Μια κάπως ατίθαση κώμη από τραγούδι τραγουδημένο με την παλιά βεβαιότητα του Πάνου Τζαβέλλα, δεν ανήκει σε ουραγό της αριστερής πρωτοπορίας. Ο Σάββας Μιχαήλ (ή ο Σαμπεθάι Μάτσας) διατηρεί το προνόμιο της πολιτικής στράτευσης στους χώρους που αρχικά βρήκε τις ρίζες του, αποφεύγοντας να εξαργυρώσει το πνευματικό του αποτύπωμα εγχώρια και διεθνώς, σε κόμματα εξουσίας.
Πολυσχιδής, βαθιά μορφωμένος και συχνά χειμαρρώδης, ο κ. Σάββας Μιχαήλ, μίλησε στο inagreece και με την άλλη του ιδιότητα, αυτή του υποψηφίου στην Α’ Αθήνας με το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ), για την κρίση, την επαναστατική αριστερά και μερικά ακόμη.
Πριν λίγες μέρες, είχατε πει σε μια κουβέντα με αφορμή το χτύπημα στο Charlie Hebdo, πως μετά από πένθος οι άνθρωποι σηκώνουν κεφάλι και γίνονται σφοδρότεροι από πριν. Ή περίπου έτσι το αποτύπωσα. Πιστεύετε πως ό,τι έχουμε ονομάσει «κρίση» είναι μια τέτοια περίοδος πένθους και πως έχει σαν αποτέλεσμα την ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου;
Σάββας Μιχαήλ Το πένθος είναι διαδικασία αποχωρισμού από τον αγαπημένο πρόσωπο που χάθηκε. Δεν πενθούμε για τα μνημόνια της τρόικας και την συστημική καταστροφή του καπιταλισμού αλλά για τα θύματά τους, τις χαμένες ζωές, τις χιλιάδες αυτοκτονίες, τους ανέργους, τους άστεγους, τους νεόπτωχους. Δεν πενθούμε για την χρεωκοπία του καπιταλισμού, για τις κερδοσκοπικές φούσκες του που έσκασαν ή για τους αστούς πολιτικάντηδες που υπηρέτησαν και υπηρετούν το σύστημα και πριν και μετά την κρίση ούτε για τις αυταπάτες που διαψεύστηκαν οικτρά. Πενθούμε για την ζωή που μας κλέψανε και μας κλέβουν, οργιζόμαστε και διεκδικούμε, έστω και με μεγάλη σύγχυση, την ζωή, μια Νέα Ζωή σε ένα Νέο Κόσμο πάνω στα ερείπια του παλιού. Πένθος για την χαμένη ζωή, οργή για τους απαλλοτριωτές της ζωής μας, κινητοποίηση ενάντιά τους, αγώνας, είναι στιγμές της ριζοσπαστικοποίησης, καθώς η κρίση γκρεμίζει την κοινωνική ρουτίνα.
Θα είναι η ψήφος στις επερχόμενες εκλογές, έκφραση αυτής της ριζοσπαστικοποίησης; Γενικά, μπορεί η ψήφος να εκφράσει με ακρίβεια την πολιτική συνείδηση μιας κοινωνίας; Μπορεί να λειτουργήσει ως μέτρο της;
Σ.Μ Η ριζοσπαστικοποίηση θα εκφραστεί και στις εκλογές που αποτελούν, όμως, ένα παραμορφωτικό καθρέφτη που απεικονίζει μόνον μια στιγμή, όχι όλη την δυναμική της κοινωνίας και τις αντιφάσεις της. Δεν είναι το μέτρο, μόνον μια ένδειξη σημαντική σίγουρα αλλά μεταβατική, όχι τελεσίδικη.
Γιατί το ΕΕΚ δεν συνεργάστηκε με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΑΡΣ;
Θα είναι η ψήφος στις επερχόμενες εκλογές, έκφραση αυτής της ριζοσπαστικοποίησης; Γενικά, μπορεί η ψήφος να εκφράσει με ακρίβεια την πολιτική συνείδηση μιας κοινωνίας; Μπορεί να λειτουργήσει ως μέτρο της;
Σ.Μ Η ριζοσπαστικοποίηση θα εκφραστεί και στις εκλογές που αποτελούν, όμως, ένα παραμορφωτικό καθρέφτη που απεικονίζει μόνον μια στιγμή, όχι όλη την δυναμική της κοινωνίας και τις αντιφάσεις της. Δεν είναι το μέτρο, μόνον μια ένδειξη σημαντική σίγουρα αλλά μεταβατική, όχι τελεσίδικη.
Γιατί το ΕΕΚ δεν συνεργάστηκε με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΑΡΣ;
Σ.Μ Το ΕΕΚ κάλεσε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε δημόσια εκδήλωση-συζήτηση στις 15 Δεκεμβρίου στη Νομική Αθήνας και είχε και ιδιαίτερη συνάντηση-συζήτηση με αντιπροσωπεία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 18 Δεκεμβρίου. Επιμείναμε σε δύο καίρια προγραμματικά σημεία. Πρώτον, ότι απέναντι στην κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που αφήνει άθικτη την “συνέχεια” του (καπιταλιστικού ) κράτους πρέπει να αντιπροβάλλει η επαναστατική αριστερά την πάλη για εργατική εξουσία και, δεύτερον, ότι απέναντι στην υποταγή στην ΕΕ πρέπει να υπάρξει εναλλακτική διεθνιστική πρόταση: η πάλη για την σοσιαλιστική ενοποίηση από τα κάτω κι αριστερά στην περιοχή, την Ευρώπη και τον κόσμο. Τονίστηκε ιδιαίτερα ότι το ΕΕΚ δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τον οικονομικό εθνικισμό έστω και με αριστερό πρόσημο, όπως αυτόν που προβάλλει το Σχέδιο Β του Αλέκου Αλαβάνου και οι σύμμαχοί του στην Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση. Κορυφαία στελέχη του Σχεδίου Β προτείνανε την συγκρότηση “πατριωτικού δημοκρατικού πόλου” με τους εθνικιστές του ΕΠΑΜ του Καζάκη -στις εκλογές του Ιουνίου 2012 συνεργάστηκε με τον… Παπαθεμελή και τώρα στηρίζει Καμμένο! Ακόμα και με την “Δραχμή” του απερίγραπτου Κατσανέβα. Την στιγμή που φουντώνουν όλοι οι εθνικισμοί στην Ευρώπη θα ήταν καταισχύνη και αυτοκτονία στην επαναστατική Αριστερά ένας συμβιβασμός, για εκλογικούς μάλιστα καιροσκοπικούς λόγους, με τον “αριστερό” εθνικισμό του Αλαβάνου και της ΜΑΡΣ. Η πλειοψηφία, όμως, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δυστυχώς διάλεξε , τον δρόμο του δεξιού καιροσκοπισμού και της συμμαχίας με τον “αριστερό βενιζελισμό” που παλαιόθεν πρέσβευε ο Αλέκος Αλαβάνος. Το ΕΕΚ δεν μπορούσε, βέβαια, να δώσει αριστερό άλλοθι σε μια τέτοια δεξιά στροφή.
Είναι αυτή μια εποχή που έχει ακόμα σημασία η επιμονή στην ιδεολογική καθαρότητα, που όμως μπορεί να διασπά και να κατακερματίζει, ή είναι μια εποχή που οι ιδεολογίες (πρέπει να) αμβλύνονται για να δημιουργηθούν σχηματισμοί ικανοί να διαμορφώσουν πολιτικούς συσχετισμούς προς όφελος των λαών;
Σ.Μ Το ΕΕΚ δεν επιδεικνύει καμιά δογματική ιδεολογική καθαρότητα ούτε χαρακτηρίζεται από πολιτική αυτοαναφορικότητα. Πιστεύουμε και κάνουμε πράξη την ενότητα στην δράση των δυνάμεων του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς. Το ζητούμενο στην συγκρότηση Ενιαίου Μετώπου δεν είναι η άμβλυνση ή η όξυνση των ιδεολογικών διαφορών. Εάν η ιδεολογική συμφωνία χαρακτηρίζει ένα κόμμα δεν είναι προϋπόθεση για ένα Μέτωπο ή μια επιμέρους συμμαχία. Μέτωπα απαιτούνται γιατί, ακριβώς, υπάρχουν ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές μεταξύ αριστερών εργατικών και λαϊκών οργανώσεων αλλά ταυτόχρονα κι επειδή η συγκυρία απαιτεί να υπάρξει συσπείρωση δυνάμεων και συγκεκριμένη συμφωνία για συγκεκριμένα ταξικά ζητήματα απέναντι στον κοινό ταξικό εχθρό.
Γιατί με το ΕΕΚ;
Σ.Μ Γιατί η κρισιμότητα αυτών των εκλογών και της επόμενης μέρας απαιτούν ενίσχυση μιας ανεξάρτητης επαναστατικής φωνής και οργάνωσης, έστω και μειοψηφικής, που θα παλέψει ασυμβίβαστα για εργατική εξουσία, διαγραφή του χρέους, κατάργηση των μνημονίων της λιτότητας, ενάντια σε κάθε τάση συνθηκολόγησης από την καθεστωτική Αριστερά. Για μια επαναστατική Αριστερά που ενάντια στην υποταγή στην ιμπεριαλιστική ΕΕ δεν θα αντιπαραθέσει τον εθνικισμό και την εθνική απομόνωση αλλά την διεθνιστική προοπτική της πάλης για μια σοσιαλιστική Ευρώπη από την Λισαβώνα ως το Βλαδιβοστόκ.
Πιστεύετε ότι οι επερχόμενες εκλογές θα είναι σημείο αναφοράς για την μελλοντική ιστορία του τόπου; Πιστεύετε ότι μια αποτυχία ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιήσει τα προαναγγελθέντα, (εφόσον εκλεγεί) θα καταδικάσει την αριστερά στην Ευρώπη;
Σ.Μ Σίγουρα θα είναι μια κρίσιμη καμπή που δεν θα λύσει αλλά θα θέσει καίρια ζητήματα. Η αντίδραση θα θέλει να υποτάξει κάθε αντίσταση ή να μετατρέψει την όλη κυβερνητική αλλαγή σε “αριστερή παρένθεση” που θα συντριβεί για να δοθεί το μήνυμα και στην Ισπανία και την Πορτογαλία που έχουν εκλογές το 2015. Οι κίνδυνοι μιας νέας Βάρκιζας ή και μιας τραγωδίας τύπου Χιλής δεν αποκλείονται. Ίσα-ίσα πρέπει να σημάνουν συναγερμό για λαϊκή αυτοοργάνωση, μαχητική διεκδίκηση, συντριβή της αντίδρασης, επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, διεθνώς.
Τι είναι αυτό που θα σας φοβίσει περισσότερο την 26η Ιανουαρίου;
Σ.Μ Δεν μας φοβίζει η κινδυνολογία του κάθε Σαμαρά ούτε οι απειλές των δυνάμεων της καπιταλιστικής αντίδρασης και του φασισμού. Η κατάσταση θα θυμίζει πιθανόν την περίοδο της κυβέρνησης Κερένσκυ. Το πρόβλημα που πρέπει να ξεπεραστεί είναι ο παραλυτικός δισταγμός, η έλλειψη αποφασιστικότητας. Μας λένε να κάνουμε , “όχι ό,τι θέλουμε αλλά ό,τι μπορούμε”. Εμείς στο ΕΕΚ, λέμε ότι ναι, μπορούμε! Το θέμα είναι εάν όντως θέλουμε να κάνουμε σαν κίνημα και λαός αυτό που πραγματικά μπορούμε: να αλλάξουμε τον κόσμο και την ζωή μας.
Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;
Σ.Μ Την «Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης» του Λέων Τρότσκυ (ξανά), την «Ανάδυση της Μνήμης-Συζητώντας με τον W.G. Sebald», το Σεμινάριο για τον Παρμενίδη του Alain Badiou, τα ποιήματα του Βύρωνα Λεοντάρη (ξανά) και την επανέκδοση του «Μικρού Ήρωα».
Είναι αυτή μια εποχή που έχει ακόμα σημασία η επιμονή στην ιδεολογική καθαρότητα, που όμως μπορεί να διασπά και να κατακερματίζει, ή είναι μια εποχή που οι ιδεολογίες (πρέπει να) αμβλύνονται για να δημιουργηθούν σχηματισμοί ικανοί να διαμορφώσουν πολιτικούς συσχετισμούς προς όφελος των λαών;
Σ.Μ Το ΕΕΚ δεν επιδεικνύει καμιά δογματική ιδεολογική καθαρότητα ούτε χαρακτηρίζεται από πολιτική αυτοαναφορικότητα. Πιστεύουμε και κάνουμε πράξη την ενότητα στην δράση των δυνάμεων του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς. Το ζητούμενο στην συγκρότηση Ενιαίου Μετώπου δεν είναι η άμβλυνση ή η όξυνση των ιδεολογικών διαφορών. Εάν η ιδεολογική συμφωνία χαρακτηρίζει ένα κόμμα δεν είναι προϋπόθεση για ένα Μέτωπο ή μια επιμέρους συμμαχία. Μέτωπα απαιτούνται γιατί, ακριβώς, υπάρχουν ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές μεταξύ αριστερών εργατικών και λαϊκών οργανώσεων αλλά ταυτόχρονα κι επειδή η συγκυρία απαιτεί να υπάρξει συσπείρωση δυνάμεων και συγκεκριμένη συμφωνία για συγκεκριμένα ταξικά ζητήματα απέναντι στον κοινό ταξικό εχθρό.
Γιατί με το ΕΕΚ;
Σ.Μ Γιατί η κρισιμότητα αυτών των εκλογών και της επόμενης μέρας απαιτούν ενίσχυση μιας ανεξάρτητης επαναστατικής φωνής και οργάνωσης, έστω και μειοψηφικής, που θα παλέψει ασυμβίβαστα για εργατική εξουσία, διαγραφή του χρέους, κατάργηση των μνημονίων της λιτότητας, ενάντια σε κάθε τάση συνθηκολόγησης από την καθεστωτική Αριστερά. Για μια επαναστατική Αριστερά που ενάντια στην υποταγή στην ιμπεριαλιστική ΕΕ δεν θα αντιπαραθέσει τον εθνικισμό και την εθνική απομόνωση αλλά την διεθνιστική προοπτική της πάλης για μια σοσιαλιστική Ευρώπη από την Λισαβώνα ως το Βλαδιβοστόκ.
Πιστεύετε ότι οι επερχόμενες εκλογές θα είναι σημείο αναφοράς για την μελλοντική ιστορία του τόπου; Πιστεύετε ότι μια αποτυχία ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιήσει τα προαναγγελθέντα, (εφόσον εκλεγεί) θα καταδικάσει την αριστερά στην Ευρώπη;
Σ.Μ Σίγουρα θα είναι μια κρίσιμη καμπή που δεν θα λύσει αλλά θα θέσει καίρια ζητήματα. Η αντίδραση θα θέλει να υποτάξει κάθε αντίσταση ή να μετατρέψει την όλη κυβερνητική αλλαγή σε “αριστερή παρένθεση” που θα συντριβεί για να δοθεί το μήνυμα και στην Ισπανία και την Πορτογαλία που έχουν εκλογές το 2015. Οι κίνδυνοι μιας νέας Βάρκιζας ή και μιας τραγωδίας τύπου Χιλής δεν αποκλείονται. Ίσα-ίσα πρέπει να σημάνουν συναγερμό για λαϊκή αυτοοργάνωση, μαχητική διεκδίκηση, συντριβή της αντίδρασης, επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, διεθνώς.
Τι είναι αυτό που θα σας φοβίσει περισσότερο την 26η Ιανουαρίου;
Σ.Μ Δεν μας φοβίζει η κινδυνολογία του κάθε Σαμαρά ούτε οι απειλές των δυνάμεων της καπιταλιστικής αντίδρασης και του φασισμού. Η κατάσταση θα θυμίζει πιθανόν την περίοδο της κυβέρνησης Κερένσκυ. Το πρόβλημα που πρέπει να ξεπεραστεί είναι ο παραλυτικός δισταγμός, η έλλειψη αποφασιστικότητας. Μας λένε να κάνουμε , “όχι ό,τι θέλουμε αλλά ό,τι μπορούμε”. Εμείς στο ΕΕΚ, λέμε ότι ναι, μπορούμε! Το θέμα είναι εάν όντως θέλουμε να κάνουμε σαν κίνημα και λαός αυτό που πραγματικά μπορούμε: να αλλάξουμε τον κόσμο και την ζωή μας.
Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;
Σ.Μ Την «Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης» του Λέων Τρότσκυ (ξανά), την «Ανάδυση της Μνήμης-Συζητώντας με τον W.G. Sebald», το Σεμινάριο για τον Παρμενίδη του Alain Badiou, τα ποιήματα του Βύρωνα Λεοντάρη (ξανά) και την επανέκδοση του «Μικρού Ήρωα».
Πηγή : inagreece
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου