Στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε μετά τη σαρωτική νίκη του ΟΧΙ και την υπογραφή της κυβέρνησης Τσίπρα στη ντροπιαστική συμφωνία που ακολούθησε, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει να παίξει διπλό ρόλο.
Καταρχήν, να πρωτοστατήσει στη μάχη για να συνεχιστεί η δυναμική του ΟΧΙ με απεργίες και κινητοποιήσεις για να μην περάσει και να μην εφαρμοστεί το νέο Μνημόνιο. Αυτό δεν γίνεται με γενικόλογες αναφορές για την ανάγκη να ξανάρθουν οι αγώνες στο προσκήνιο, αντίθετα γίνεται μέσα από συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που μπορεί να πάρει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με στόχο να συσπειρώσει όλον τον κόσμο που αντιδρά στα βάρβαρα μέτρα και θέλει να παλέψει για να μην πουληθεί το λιμάνι, για να μην περάσουν οι ιδιωτικοποιήσεις στα αεροδρόμια και τη ΔΕΗ, για να μην κοπούν οι συντάξεις, για να μην παγώσουν οι προσλήψεις, να μην καταργηθεί η κυριακάτικη αργία κλπ.
Με μια τέτοια κατεύθυνση κινήθηκε το προηγούμενο διάστημα ο Συντονισμός ενάντια στα κλεισίματα και τις διαθεσιμότητες, στο πλευρό των εργαζόμενων της ΕΡΤ, των καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων και πολλών άλλων κομματιών που βγήκαν σε αγώνες. Σήμερα πρέπει να κινηθεί αντίστοιχα και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απλώνοντας τέτοιες πρωτοβουλίες σε μια σειρά μέτωπα. Διαθέτει σημαντικές δυνάμεις σε εργατικούς χώρους και γειτονιές που μπορούν να μπουν μπροστά και να συσπειρώσουν πλήθος μαχητικών κομματιών και αγωνιστών της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ που συμφωνούν με την κοινή αγωνιστική δράση για να σαρώσουμε παλιά και νέα μνημόνια.
Ο δεύτερος στόχος για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να είναι η προβολή του αντικαπιταλιστικού της προγράμματος ως της μόνης γνήσιας εναλλακτικής απέναντι στα αδιέξοδα της ρεφορμιστικής στρατηγικής. Το ζήτημα του ποιά τάξη έχει τον έλεγχο στις τράπεζες, στα ΜΜΕ, στα σούπερ μάρκετ, συνολικά μέσα στην κοινωνία, αναδεικνύεται κεντρικό ενάντια στους εκβιασμούς και τις επιθέσεις της κυρίαρχης τάξης. Ο εργατικός έλεγχος, η ρήξη με την ΕΕ, η διαγραφή του χρέους είναι στόχοι πάλης άρρηκτα συνδεδεμένοι με τους αγώνες για να ακυρωθούν τα μνημόνια και η λιτότητα. Η εκτίμηση που τρέφουν χιλιάδες και χιλιάδες αγωνιστές του κινήματος και της Αριστεράς για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ιδιαίτερα μετά τη μάχη του ΟΧΙ, μεγαλώνει και εκδηλώνεται με πάρα πολλούς τρόπους. Τώρα είναι η στιγμή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να βγει τολμηρά προς τα έξω, να οργανώσει γύρο εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα, να επικοινωνήσει και να κερδίσει στις γραμμές της όλους αυτούς τους πρωτοπόρους αγωνιστές.
Οι παραπάνω ανάγκες δεν καλύπτονται, δυστυχώς, από κείμενα υπογραφών που κυκλοφορούν και καλούν σε δημιουργία επιτροπών του «Όχι μέχρι τέλους». Ένα τέτοιο κείμενο κυκλοφορεί με πρωτοβουλία οργανώσεων της ΜΑΡΣ (ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – Παρέμβαση) και του Σχεδίου Β΄. Είναι σαφές εδώ και καιρό ότι οι σ. των ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ έχουν υποβαθμίσει, αν όχι μηδενίσει, τη συμμετοχή τους στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναζητώντας τη δημιουργία άλλου, μη αντικαπιταλιστικού, μετώπου. Μέχρι τώρα ήταν το «μέτωπο» ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ, τώρα πια γίνεται το μέτωπο του «ΟΧΙ μέχρι τέλους», που μπορεί να «χωράει» από τον Αλαβάνο (και το ΕΠΑΜ) μέχρι κομμάτια της Αριστερής Πλατφόρμας του Λαφαζάνη. Με ένα πρόγραμμα που εγκαταλείπει ανοιχτά το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μιλάει για παύση πληρωμών αλλά όχι διαγραφή του χρέους, ανάκτηση εθνικού νομίσματος αλλά όχι ρήξη με ευρώ-ΕΕ, εθνικοποίηση των τραπεζών και παραγωγική ανασυγκρότηση αλλά όχι εργατικό έλεγχο! Κυκλοφορεί, επιπλέον, δεύτερο κείμενο υπογραφών, που εμφανίζεται σαν απόφαση της ΚΣΕ και προωθείται κυρίως από τους σ. του ΝΑΡ. Παρόλο που προβάλλει ένα διαφορετικό πολιτικό πλαίσιο από αυτό των ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ, στην ουσία κινείται στην «ουρά» τους, στην κατεύθυνση δηλαδή δημιουργίας μιας «κοινωνικοπολιτικής πρωτοβουλίας για το ΟΧΙ μέχρι τέλους», χωρίς καμία αναφορά σε κανένα συγκεκριμένο μέτωπο πάλης!
Χρειαζόμαστε μαζικές πρωτοβουλίες κοινής δράσης πάνω σε συγκεκριμένα μέτωπα και στόχους πάλης και μέσα σ’ αυτήν την κοινή δράση άνοιγμα της συντροφικής συζήτησης και κέρδισμα των πιο πρωτοπόρων κομματιών στην αντικαπιταλιστική εναλλακτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε μια τέτοια κατεύθυνση καλούμε να συσπειρωθούν όλες οι συντρόφισσες και όλοι οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ο δεύτερος στόχος για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να είναι η προβολή του αντικαπιταλιστικού της προγράμματος ως της μόνης γνήσιας εναλλακτικής απέναντι στα αδιέξοδα της ρεφορμιστικής στρατηγικής. Το ζήτημα του ποιά τάξη έχει τον έλεγχο στις τράπεζες, στα ΜΜΕ, στα σούπερ μάρκετ, συνολικά μέσα στην κοινωνία, αναδεικνύεται κεντρικό ενάντια στους εκβιασμούς και τις επιθέσεις της κυρίαρχης τάξης. Ο εργατικός έλεγχος, η ρήξη με την ΕΕ, η διαγραφή του χρέους είναι στόχοι πάλης άρρηκτα συνδεδεμένοι με τους αγώνες για να ακυρωθούν τα μνημόνια και η λιτότητα. Η εκτίμηση που τρέφουν χιλιάδες και χιλιάδες αγωνιστές του κινήματος και της Αριστεράς για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ιδιαίτερα μετά τη μάχη του ΟΧΙ, μεγαλώνει και εκδηλώνεται με πάρα πολλούς τρόπους. Τώρα είναι η στιγμή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να βγει τολμηρά προς τα έξω, να οργανώσει γύρο εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα, να επικοινωνήσει και να κερδίσει στις γραμμές της όλους αυτούς τους πρωτοπόρους αγωνιστές.
Οι παραπάνω ανάγκες δεν καλύπτονται, δυστυχώς, από κείμενα υπογραφών που κυκλοφορούν και καλούν σε δημιουργία επιτροπών του «Όχι μέχρι τέλους». Ένα τέτοιο κείμενο κυκλοφορεί με πρωτοβουλία οργανώσεων της ΜΑΡΣ (ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – Παρέμβαση) και του Σχεδίου Β΄. Είναι σαφές εδώ και καιρό ότι οι σ. των ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ έχουν υποβαθμίσει, αν όχι μηδενίσει, τη συμμετοχή τους στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναζητώντας τη δημιουργία άλλου, μη αντικαπιταλιστικού, μετώπου. Μέχρι τώρα ήταν το «μέτωπο» ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ, τώρα πια γίνεται το μέτωπο του «ΟΧΙ μέχρι τέλους», που μπορεί να «χωράει» από τον Αλαβάνο (και το ΕΠΑΜ) μέχρι κομμάτια της Αριστερής Πλατφόρμας του Λαφαζάνη. Με ένα πρόγραμμα που εγκαταλείπει ανοιχτά το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μιλάει για παύση πληρωμών αλλά όχι διαγραφή του χρέους, ανάκτηση εθνικού νομίσματος αλλά όχι ρήξη με ευρώ-ΕΕ, εθνικοποίηση των τραπεζών και παραγωγική ανασυγκρότηση αλλά όχι εργατικό έλεγχο! Κυκλοφορεί, επιπλέον, δεύτερο κείμενο υπογραφών, που εμφανίζεται σαν απόφαση της ΚΣΕ και προωθείται κυρίως από τους σ. του ΝΑΡ. Παρόλο που προβάλλει ένα διαφορετικό πολιτικό πλαίσιο από αυτό των ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ, στην ουσία κινείται στην «ουρά» τους, στην κατεύθυνση δηλαδή δημιουργίας μιας «κοινωνικοπολιτικής πρωτοβουλίας για το ΟΧΙ μέχρι τέλους», χωρίς καμία αναφορά σε κανένα συγκεκριμένο μέτωπο πάλης!
Χρειαζόμαστε μαζικές πρωτοβουλίες κοινής δράσης πάνω σε συγκεκριμένα μέτωπα και στόχους πάλης και μέσα σ’ αυτήν την κοινή δράση άνοιγμα της συντροφικής συζήτησης και κέρδισμα των πιο πρωτοπόρων κομματιών στην αντικαπιταλιστική εναλλακτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε μια τέτοια κατεύθυνση καλούμε να συσπειρωθούν όλες οι συντρόφισσες και όλοι οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Τα μέλη του ΣΕΚ στην ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Αγγελόπουλος Γιάννης, Ερωτοκρίτου Αργυρή, Μαραβελάκης Γιάννης, Σηφακάκης Γιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου