Κ.Μαραγκός | Avantgarde
Η αστική αντίδραση στα όπλα
Κάθε ώρα που περνάει η αστική αντίδραση κλιμακώνει την αντεπίθεση της. Επιφανή στελέχη της μνημονιακής δεξιάς και κεντροαριστεράς χτυπιούνται σαν τα χταπόδια στα κρατικοδίαιτα κιτρινοκάναλα των εφοπλιστών και λοιπών μεγαλοκαπιταλιστών που λυμαίνονται τη χώρα εδώ και δεκαετίες, γιατί δεν πληρώθηκε το 1,7 δις στο ΔΝΤ. Η ταύτισή τους με τους δανειστές τοκογλύφους αγγίζει τα όρια της γελοιότητας. Δήθεν παραγωγικοί φορείς, εργοδοτικές οργανώσεις, επαγγελματικά επιμελητήρια, δήμαρχοι και περιφερειάρχες, αγροτικές ομοσπονδίες, απολειφάδια της ΓΣΕΕ, μέχρι πρότινος διανοούμενοι υποστηριχτές μιας κεϋνσιανής διαχείρισης τύπου Βεργόπουλου ως και τραγουδιστές του στυλ Ρουβά, ωρύονται, υπέρ ενός ύστατου συμβιβασμού, αλλιώς καλούν την Κυριακή στην υπερψήφιση του ελεεινού ΝΑΙ στην αιώνια λιτότητα και τη συντριβή των υποτελών τάξεων.
Αν ακόμα και τώρα υπάρχει κανείς που δεν καταλαβαίνει ότι πίσω από το ΝΑΙ στρατεύεται σύσσωμη η αστική αντεπανάσταση αν δεν είναι ηλίθιος, είναι η πέμπτη φάλαγγα στις γραμμές της αριστεράς και του προλεταριάτου. Όποιος βρέθηκε ή έστω πήρε χαμπάρι ποιοι κατέκλυσαν το Σύνταγμα τη Δευτέρα φωνάζοντας όχι σε κάθε μνημόνιο και ποιοι τσίριζαν την επόμενη μέρα στην καπιταλιστική συγκέντρωση υπέρ του ΝΑΙ, μπορεί να αντιληφθεί με καθαρό μυαλό ποια είναι τα δύο ταξικά στρατόπεδα που συγκρούονται αυτή τη στιγμή.
Έτοιμοι για Βάρκιζα
Και ενώ η αστική τάξη συσπειρώνεται, απειλεί και οργανώνει συνειδητά το οικονομικό σαμποτάζ από τα μέσα, το Μαξίμου είναι έτοιμο να παραδοθεί άνευ όρων. Τρεις μόλις μέρες πριν το δημοψήφισμα στελέχη και φίλα προσκείμενα μέσα προς αυτό (tvxs) διαρέουν ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να ακυρώσει το δημοψήφισμα σε περίπτωση που οι δανειστές κάνουν μερικές συμβολικές παραχωρήσεις. Μια νέα πρόταση Τσίπρα βλέπει αυτές τις ώρες τη δημοσιότητα με την ουσία της να περιορίζεται στην αναβολή για λίγους μήνες των σκληρών μέτρων που προτείνει η τρόικα και την απαλλαγή των νησιών από τον ενιαίο ΦΠΑ, ζητώντας ταυτόχρονα ένα διετές μνημόνιο από τον ESM 28δις. Στελέχη του κυβερνητικού επιτελείου και μεμονωμένοι βουλευτές της πλειοψηφίας γυροφέρνουν τα κανάλια σαν τις κλαμένες κότες κάνοντας δηλώσεις μετάνοιας μπροστά στα έκτακτα τηλεοπτικά δικαστήρια που στήνει το καρτέλ της μιντιακής εξουσίας και οι πάμπλουτοι δημοσιογράφοι επιχειρηματίες και με εισαγγελείς επιχειρηματίες που δήθεν δολοφονούνται από την επιλογή του δημοψηφίσματος. Το θέαμα είναι γελοίο και εξοργιστικό. Την ώρα της μάχης ο Δραγασάκης αφήνει να εννοηθεί ότι ήταν πάντα υπέρ της συμφωνίας, ο Βαρουφάκης δεν σταματά να δηλώνει ότι ακόμα και τώρα είναι έτοιμος να υπογράψει και ο Μάρδας (ο άνθρωπος που διευθύνει το δημόσιο ταμείο) δηλώνει ανοιχτά ότι σε περίπτωση επιστροφής της δραχμής θα παραιτηθεί αμέσως. Είναι προφανές ότι ο θίασος του Μαξίμου επιδιώκει μέσω του αυτοεξευτελισμού του την ήττα του ΟΧΙ και την έξοδό του με ελαφριά πηδηματάκια.
Και ενώ η αστική τάξη συσπειρώνεται, απειλεί και οργανώνει συνειδητά το οικονομικό σαμποτάζ από τα μέσα, το Μαξίμου είναι έτοιμο να παραδοθεί άνευ όρων. Τρεις μόλις μέρες πριν το δημοψήφισμα στελέχη και φίλα προσκείμενα μέσα προς αυτό (tvxs) διαρέουν ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να ακυρώσει το δημοψήφισμα σε περίπτωση που οι δανειστές κάνουν μερικές συμβολικές παραχωρήσεις. Μια νέα πρόταση Τσίπρα βλέπει αυτές τις ώρες τη δημοσιότητα με την ουσία της να περιορίζεται στην αναβολή για λίγους μήνες των σκληρών μέτρων που προτείνει η τρόικα και την απαλλαγή των νησιών από τον ενιαίο ΦΠΑ, ζητώντας ταυτόχρονα ένα διετές μνημόνιο από τον ESM 28δις. Στελέχη του κυβερνητικού επιτελείου και μεμονωμένοι βουλευτές της πλειοψηφίας γυροφέρνουν τα κανάλια σαν τις κλαμένες κότες κάνοντας δηλώσεις μετάνοιας μπροστά στα έκτακτα τηλεοπτικά δικαστήρια που στήνει το καρτέλ της μιντιακής εξουσίας και οι πάμπλουτοι δημοσιογράφοι επιχειρηματίες και με εισαγγελείς επιχειρηματίες που δήθεν δολοφονούνται από την επιλογή του δημοψηφίσματος. Το θέαμα είναι γελοίο και εξοργιστικό. Την ώρα της μάχης ο Δραγασάκης αφήνει να εννοηθεί ότι ήταν πάντα υπέρ της συμφωνίας, ο Βαρουφάκης δεν σταματά να δηλώνει ότι ακόμα και τώρα είναι έτοιμος να υπογράψει και ο Μάρδας (ο άνθρωπος που διευθύνει το δημόσιο ταμείο) δηλώνει ανοιχτά ότι σε περίπτωση επιστροφής της δραχμής θα παραιτηθεί αμέσως. Είναι προφανές ότι ο θίασος του Μαξίμου επιδιώκει μέσω του αυτοεξευτελισμού του την ήττα του ΟΧΙ και την έξοδό του με ελαφριά πηδηματάκια.
Το δράμα του Τσίπρα
Οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών όμως επιβεβαιώνουν και κάτι ακόμα. Ότι το επιτελείο Τσίπρα δεν ήθελε στην πραγματικότητα το δημοψήφισμα. Ήθελε να υπογράψει αλλά αντιλαμβανόταν ταυτόχρονα ότι εκεί θα τελείωνε και η υπόθεση Σύριζα. Ο εξευτελισμός και η απαξίωση των αυταπατών περί μεταρρυθμίσεων, αμοιβαίων λύσεων, εξανθρωπισμού του συστήματος, ήπιας προσαρμογής, ένας άλλος δρόμος μέσα στο καπιταλισμό, η ίδια η στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου (έχοντας ξεχάσει προ πολλού το στόχο) θα έβαζε ένα οριστικό τέλος όχι μόνο σε αυτό το είδος της καθεστωτικής αριστεράς αλλά και σε προσωπικές καριέρες εκατοντάδων στελεχών που ζουν και ενδεχομένως στήνουν καριέρες σε αυτό το φόντο από τα ψίχουλα που κατά καιρούς τους ρίχνει η αστική δημοκρατία. Ένας τρόπος υπήρχε για να συνεχίζει να αναπαράγεται ο θίασος των νοσταλγών του κοινωνικού συμβολαίου και της ταξικής συνεννόησης. Να φύγουν από την πίσω πόρτα αλλά χωρίς να χάσουν το κεφάλι τους. Και ταυτόχρονα να είναι εντάξει με την αριστερή τους αντιπολίτευση και στο τέλος να πουν “εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε αλλά μας πολέμησαν λυσσαλέα” (λες και δεν το ήξεραν ότι έτσι θα γίνει οι καημενούληδες, οι άβγαλτοι), ο λαός φοβήθηκε (αν και πάντα σοφός στο τέλος πάντα πλανεμένος) και η ζωή συνεχίζεται μέχρι “να ωριμάσουν ξανά οι συνθήκες”.
Τώρα το κυβερνητικό επιτελείο αντιλαμβάνεται ότι έμπλεξε για τα καλά. Ενώ είχε στο μυαλό του ένα δημοψήφισμα που θα βοηθούσε στη διαπραγμάτευση, προκειμένου να επαναφέρουν αν τυχόν κερδίσει το ΟΧΙ τις 47 σελίδες ή να το χάσουν και να φύγουν από τη μέση, τώρα καταλαβαίνουν με την κινητοποίηση της αστικής αντίδρασης -με τις καβάντζες σύσσωμης της δυτικής αυτοκρατορίας- ότι ακόμα και μια υποψία του ΌΧΙ είναι αιτία πολέμου.
Οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών όμως επιβεβαιώνουν και κάτι ακόμα. Ότι το επιτελείο Τσίπρα δεν ήθελε στην πραγματικότητα το δημοψήφισμα. Ήθελε να υπογράψει αλλά αντιλαμβανόταν ταυτόχρονα ότι εκεί θα τελείωνε και η υπόθεση Σύριζα. Ο εξευτελισμός και η απαξίωση των αυταπατών περί μεταρρυθμίσεων, αμοιβαίων λύσεων, εξανθρωπισμού του συστήματος, ήπιας προσαρμογής, ένας άλλος δρόμος μέσα στο καπιταλισμό, η ίδια η στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου (έχοντας ξεχάσει προ πολλού το στόχο) θα έβαζε ένα οριστικό τέλος όχι μόνο σε αυτό το είδος της καθεστωτικής αριστεράς αλλά και σε προσωπικές καριέρες εκατοντάδων στελεχών που ζουν και ενδεχομένως στήνουν καριέρες σε αυτό το φόντο από τα ψίχουλα που κατά καιρούς τους ρίχνει η αστική δημοκρατία. Ένας τρόπος υπήρχε για να συνεχίζει να αναπαράγεται ο θίασος των νοσταλγών του κοινωνικού συμβολαίου και της ταξικής συνεννόησης. Να φύγουν από την πίσω πόρτα αλλά χωρίς να χάσουν το κεφάλι τους. Και ταυτόχρονα να είναι εντάξει με την αριστερή τους αντιπολίτευση και στο τέλος να πουν “εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε αλλά μας πολέμησαν λυσσαλέα” (λες και δεν το ήξεραν ότι έτσι θα γίνει οι καημενούληδες, οι άβγαλτοι), ο λαός φοβήθηκε (αν και πάντα σοφός στο τέλος πάντα πλανεμένος) και η ζωή συνεχίζεται μέχρι “να ωριμάσουν ξανά οι συνθήκες”.
Τώρα το κυβερνητικό επιτελείο αντιλαμβάνεται ότι έμπλεξε για τα καλά. Ενώ είχε στο μυαλό του ένα δημοψήφισμα που θα βοηθούσε στη διαπραγμάτευση, προκειμένου να επαναφέρουν αν τυχόν κερδίσει το ΟΧΙ τις 47 σελίδες ή να το χάσουν και να φύγουν από τη μέση, τώρα καταλαβαίνουν με την κινητοποίηση της αστικής αντίδρασης -με τις καβάντζες σύσσωμης της δυτικής αυτοκρατορίας- ότι ακόμα και μια υποψία του ΌΧΙ είναι αιτία πολέμου.
Καπιταλιστικό λοκ-άουτ
Η αστική τάξη και η πολυπληθής αυλή της δεν ανέχεται πλέον παιχνίδια που επηρεάζουν τα ζωτικά της συμφέροντα. Ο γεωπολιτικός και στην ουσία ο ιμπεριαλιστικός προσανατολισμός της χώρας είναι αδιαπραγμάτευτος για τους χίτες νικητές του εμφυλίου πολέμου. Το ΌΧΙ ακόμα και στη μορφή που τίθεται στο δημοψήφισμα είναι διάρρηξη των ιερών και όσιων του ελληνικού καπιταλισμού, των σχέσεών του με τον διεθνή καπιταλισμό, της φερεγγυότητάς του έναντι των ιμπεριαλιστών συμμάχων του και των κυρίαρχων διεθνών οργανισμών (ΕΕ, ΔΝΤ, Τράπεζες). Το ΟΧΙ και η αθέτηση πληρωμής στο ΔΝΤ είναι πραγματικό σοκ για το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πριν ακόμα το δημοψήφισμα, η αστική τάξη σε συνεργασία με τη διεθνή ασφυξία επιβάλει ένα συντονισμένο λοκ άουτ. Οι επιχειρήσεις μπαίνουν σε αναγκαστική αργία άνευ αποδοχών, οι μισθοί δεν καταβάλλονται μαζί και κάθε πληρωμή προς το δημόσιο και τα αφεντικά τους αναλαμβάνουν δράση, φτάνοντας στο σημείο να καλούν τον Τσίπρα να παραδώσει την εξουσία κατευθείαν στους επιχειρηματίες. Η εξέγερση της “αγοράς” βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Η αστική τάξη και η πολυπληθής αυλή της δεν ανέχεται πλέον παιχνίδια που επηρεάζουν τα ζωτικά της συμφέροντα. Ο γεωπολιτικός και στην ουσία ο ιμπεριαλιστικός προσανατολισμός της χώρας είναι αδιαπραγμάτευτος για τους χίτες νικητές του εμφυλίου πολέμου. Το ΌΧΙ ακόμα και στη μορφή που τίθεται στο δημοψήφισμα είναι διάρρηξη των ιερών και όσιων του ελληνικού καπιταλισμού, των σχέσεών του με τον διεθνή καπιταλισμό, της φερεγγυότητάς του έναντι των ιμπεριαλιστών συμμάχων του και των κυρίαρχων διεθνών οργανισμών (ΕΕ, ΔΝΤ, Τράπεζες). Το ΟΧΙ και η αθέτηση πληρωμής στο ΔΝΤ είναι πραγματικό σοκ για το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πριν ακόμα το δημοψήφισμα, η αστική τάξη σε συνεργασία με τη διεθνή ασφυξία επιβάλει ένα συντονισμένο λοκ άουτ. Οι επιχειρήσεις μπαίνουν σε αναγκαστική αργία άνευ αποδοχών, οι μισθοί δεν καταβάλλονται μαζί και κάθε πληρωμή προς το δημόσιο και τα αφεντικά τους αναλαμβάνουν δράση, φτάνοντας στο σημείο να καλούν τον Τσίπρα να παραδώσει την εξουσία κατευθείαν στους επιχειρηματίες. Η εξέγερση της “αγοράς” βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Πέμπτη φάλαγγα
Κι όμως στο δικό μας ταξικό στρατόπεδο υπάρχουν δυνάμεις που ακόμα να χαμπαριάσουν περί τίνος πρόκειται. Με ένα ρεσιτάλ κρετινισμού μας λένε ότι το όχι είναι ναι στις 47 σελίδες και στον Τσίπρα, γιατί οι προτάσεις των δανειστών είναι κατά 90% οι προτάσεις του Τσίπρα. Λοιπόν για να τελειώνουμε. Αν όντως οι προτάσεις των δανειστών είναι το 90% του Τσίπρα τότε το όχι είναι ταυτόχρονη απόρριψη και του σχεδίου συμβιβασμού που προτείνει η κυβέρνηση. Πράγματι ο Τσίπρας προσπαθεί εναγωνίως να μας πείσει ότι το ΟΧΙ της λαϊκής ετυμηγορίας θα τον βοηθήσει να ξεκινήσει με καλύτερους όρους ένα νέο γύρο διαπραγμάτευσης. Στην πραγματικότητα όμως το ΟΧΙ τον οδηγεί σε ένα αδιέξοδο. Στα κείμενα που κυκλοφορεί η ίδια η κυβέρνηση για τους λόγους που πρέπει να ψηφίσουμε όχι, αναφέρονται επίσης και οι δικές της προτάσεις για τον ΕΝΦΙΑ, για τις μηδενικές ρήτρες, την σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, την άνοδο μέχρι το 2016 των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, στις ποινές για τις πρόωρες, για τις ιδιωτικοποιήσεις πλην ΑΔΜΗΕ, για την βασική σύνταξη των 360 ευρώ ακόμα και για ένα νέο μισθολόγιο στο δημόσιο, για την αναστολή της αποκατάστασης του βασικού μισθού και των συλλογικών συμβάσεων. Δεν ξέρουμε τι σκέφτονταν στην κυβέρνηση και στο Συριζα όταν έβγαζαν αυτό το κείμενο, αλλά ποσώς μας ενδιαφέρει. Το ζήτημα είναι ότι αυτό είναι μια ομολογία ότι το ΟΧΙ περιλαμβάνει και τις 47 σελίδες, τελεία και παύλα.
Κι όμως αυτό το απλό πράγμα υπάρχουν αριστερές φωνές που δεν το καταλαβαίνουν. Και πρώτα απ’ όλα το ΚΚΕ που επιλέγει να ρίξει ένα δικό του ψηφοδέλτιο στην κάλπη (“δύο όχι” και στην τρόικα και στην κυβέρνηση). Πρόκειται περί καθαρής απάτης. Στην κάλπη ένα τέτοιο ΌΧΙ είναι απλά άκυρο. Ένα τέτοιο -άκυρο- ΟΧΙ από αριστερό κόσμο, από κόσμο που πάλεψε και παλεύει εδώ και 5 χρόνια για να σταματήσει την αστική επέλαση στα όρια της φυσικής του εξόντωσης, είναι στην πραγματικότητα μια ψήφος υπέρ του ΝΑΙ. Είναι αποχή από τη μάχη, ένα τέτοιο δήθεν διπλό ΟΧΙ δεν ενοχλεί επ’ ουδενί την αστική αντίδραση και το μόνο που καταφέρνει είναι να αποδυναμώνει το ταξικό μέτωπο του ΟΧΙ σε όλα τα μνημόνια γιατί αυτό το σκέτο ΟΧΙ είναι όχι σε κάθε μνημόνιο συμπεριλαμβανομένου και των 47 σελίδων.
Ας το καταλάβουν έστω και τώρα όσοι θέλουν να μείνουν καθαροί σαν τους αγγέλους. Το Όχι τινάζει την μπάνκα στον αέρα. Για αυτό και το CNN μαζί και όλα τα διεθνή μίντια του παγκόσμιου καπιταλισμού έχουν σκυλιάσει με όσα συμβαίνουν αυτές τις ώρες στην Ελλάδα. Γιατί άραγε; Αφού το μνημόνιο του Τσίπρα είναι το ίδιο με το μνημόνιο της τρόικα πού είναι το πρόβλημα; Γιατί έχουν σκαρφαλώσει στα κάγκελα; Γιατί προαναγγέλλουν την καταστροφή του κόσμου τους, γιατί κάνουν σαν παλαβοί; Θα μας το εξηγήσει κανείς μαξισταράς του καναπέ ή θα συνεχίσει την κασετούλα σαν να αποτελείται ο κόσμος από αυτόν και 5 συριζαιους. Λοιπόν ανοίξετε τα μάτια σας και δείτε τι συμβαίνει γύρω σας. Δείτε τις ύαινες να ουρλιάζουν υπέρ του ναι, δείτε τους καπιταλιστές που απειλούν θεούς και δαίμονες, που εκβιάζουν τους εργαζόμενους στις εταιρίες τους να ψηφίσουν υπέρ του ναι αλλιώς δεν θα πληρωθούν. Δείτε τους ελεεινούς κρατικοδίαιτους τηλεεισαγγελείς των ιδιωτικών καναλιών να ουρλιάζουν στήνοντας έκτακτα δικαστήρια στον ένα συριζαίο με αντιπάλους 15 οπαδούς του ναι από πολιτικούς, επιχειρηματίες, “ανθρώπους της πραγματικής οικονομίας”, υπαλλήλους που δήθεν τρέμουν για το μισθό τους λες και μέχρι σήμερα τους χρυσοπλήρωναν τα καλοκάγαθα αφεντικά τους, συνταξιούχους να φοβούνται ότι δεν θα ξαναδούν τη σύνταξή τους περιμένοντας με τις ώρες στις ουρές των τραπεζών για 60 ή 120 ευρώ, καταθέτες να κλαίνε για τις καταθέσεις τους που θα γίνουν δραχμές αν επικρατήσει το όχι. Ψεύτες πολιτικάντηδες και δήθεν οικονομολόγοι να επιβεβαιώνουν ότι ακόμα και τα ατομικά δάνεια ακόμα και με δραχμή θα αποκληρωθούν σε ευρώ γιατί θα τα ζητάει πλέον η ΕΚΤ αφού τα έχει ως ενέχυρα για να χρηματοδοτεί τις τράπεζες.
Όποιος βλέπει αυτό το όργιο της αστικής αντίδρασης δεν είναι δυνατό να πιστεύει ότι το ναι και το όχι είναι το ίδιο πράγμα. Ότι το Ναι και το Όχι είναι απλά μια ενδοαστική σύγκρουση. Μα αν είναι ενδοαστική σύγκρουση ποιος αστός εκπροσωπεί το στρατόπεδο του ΟΧΙ; Δείξτε μας έναν επιτέλους, αλλιώς βγάλτε το σκασμό εδώ και τώρα. Και πάρτε θέση μάχης στις γραμμές της προλεταριακής άμυνας, στις γραμμές της αντιμνημονιακής αντίστασης. Εδώ βρίσκεται το ταξικό στρατόπεδο. Σε κάθε άλλη περίπτωση όσοι δεν ψηφίσουν όχι, απλώς αφήνουν την αστική τάξη να νικήσει. Πίσω από τις επαναστατικές και δήθεν καθαρές κορώνες τους είναι οπαδοί της Βάρκιζας. Όχι ενός συμβιβασμού, αλλά της ολοκληρωτικής ήττας.
Κι όμως στο δικό μας ταξικό στρατόπεδο υπάρχουν δυνάμεις που ακόμα να χαμπαριάσουν περί τίνος πρόκειται. Με ένα ρεσιτάλ κρετινισμού μας λένε ότι το όχι είναι ναι στις 47 σελίδες και στον Τσίπρα, γιατί οι προτάσεις των δανειστών είναι κατά 90% οι προτάσεις του Τσίπρα. Λοιπόν για να τελειώνουμε. Αν όντως οι προτάσεις των δανειστών είναι το 90% του Τσίπρα τότε το όχι είναι ταυτόχρονη απόρριψη και του σχεδίου συμβιβασμού που προτείνει η κυβέρνηση. Πράγματι ο Τσίπρας προσπαθεί εναγωνίως να μας πείσει ότι το ΟΧΙ της λαϊκής ετυμηγορίας θα τον βοηθήσει να ξεκινήσει με καλύτερους όρους ένα νέο γύρο διαπραγμάτευσης. Στην πραγματικότητα όμως το ΟΧΙ τον οδηγεί σε ένα αδιέξοδο. Στα κείμενα που κυκλοφορεί η ίδια η κυβέρνηση για τους λόγους που πρέπει να ψηφίσουμε όχι, αναφέρονται επίσης και οι δικές της προτάσεις για τον ΕΝΦΙΑ, για τις μηδενικές ρήτρες, την σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, την άνοδο μέχρι το 2016 των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, στις ποινές για τις πρόωρες, για τις ιδιωτικοποιήσεις πλην ΑΔΜΗΕ, για την βασική σύνταξη των 360 ευρώ ακόμα και για ένα νέο μισθολόγιο στο δημόσιο, για την αναστολή της αποκατάστασης του βασικού μισθού και των συλλογικών συμβάσεων. Δεν ξέρουμε τι σκέφτονταν στην κυβέρνηση και στο Συριζα όταν έβγαζαν αυτό το κείμενο, αλλά ποσώς μας ενδιαφέρει. Το ζήτημα είναι ότι αυτό είναι μια ομολογία ότι το ΟΧΙ περιλαμβάνει και τις 47 σελίδες, τελεία και παύλα.
Κι όμως αυτό το απλό πράγμα υπάρχουν αριστερές φωνές που δεν το καταλαβαίνουν. Και πρώτα απ’ όλα το ΚΚΕ που επιλέγει να ρίξει ένα δικό του ψηφοδέλτιο στην κάλπη (“δύο όχι” και στην τρόικα και στην κυβέρνηση). Πρόκειται περί καθαρής απάτης. Στην κάλπη ένα τέτοιο ΌΧΙ είναι απλά άκυρο. Ένα τέτοιο -άκυρο- ΟΧΙ από αριστερό κόσμο, από κόσμο που πάλεψε και παλεύει εδώ και 5 χρόνια για να σταματήσει την αστική επέλαση στα όρια της φυσικής του εξόντωσης, είναι στην πραγματικότητα μια ψήφος υπέρ του ΝΑΙ. Είναι αποχή από τη μάχη, ένα τέτοιο δήθεν διπλό ΟΧΙ δεν ενοχλεί επ’ ουδενί την αστική αντίδραση και το μόνο που καταφέρνει είναι να αποδυναμώνει το ταξικό μέτωπο του ΟΧΙ σε όλα τα μνημόνια γιατί αυτό το σκέτο ΟΧΙ είναι όχι σε κάθε μνημόνιο συμπεριλαμβανομένου και των 47 σελίδων.
Ας το καταλάβουν έστω και τώρα όσοι θέλουν να μείνουν καθαροί σαν τους αγγέλους. Το Όχι τινάζει την μπάνκα στον αέρα. Για αυτό και το CNN μαζί και όλα τα διεθνή μίντια του παγκόσμιου καπιταλισμού έχουν σκυλιάσει με όσα συμβαίνουν αυτές τις ώρες στην Ελλάδα. Γιατί άραγε; Αφού το μνημόνιο του Τσίπρα είναι το ίδιο με το μνημόνιο της τρόικα πού είναι το πρόβλημα; Γιατί έχουν σκαρφαλώσει στα κάγκελα; Γιατί προαναγγέλλουν την καταστροφή του κόσμου τους, γιατί κάνουν σαν παλαβοί; Θα μας το εξηγήσει κανείς μαξισταράς του καναπέ ή θα συνεχίσει την κασετούλα σαν να αποτελείται ο κόσμος από αυτόν και 5 συριζαιους. Λοιπόν ανοίξετε τα μάτια σας και δείτε τι συμβαίνει γύρω σας. Δείτε τις ύαινες να ουρλιάζουν υπέρ του ναι, δείτε τους καπιταλιστές που απειλούν θεούς και δαίμονες, που εκβιάζουν τους εργαζόμενους στις εταιρίες τους να ψηφίσουν υπέρ του ναι αλλιώς δεν θα πληρωθούν. Δείτε τους ελεεινούς κρατικοδίαιτους τηλεεισαγγελείς των ιδιωτικών καναλιών να ουρλιάζουν στήνοντας έκτακτα δικαστήρια στον ένα συριζαίο με αντιπάλους 15 οπαδούς του ναι από πολιτικούς, επιχειρηματίες, “ανθρώπους της πραγματικής οικονομίας”, υπαλλήλους που δήθεν τρέμουν για το μισθό τους λες και μέχρι σήμερα τους χρυσοπλήρωναν τα καλοκάγαθα αφεντικά τους, συνταξιούχους να φοβούνται ότι δεν θα ξαναδούν τη σύνταξή τους περιμένοντας με τις ώρες στις ουρές των τραπεζών για 60 ή 120 ευρώ, καταθέτες να κλαίνε για τις καταθέσεις τους που θα γίνουν δραχμές αν επικρατήσει το όχι. Ψεύτες πολιτικάντηδες και δήθεν οικονομολόγοι να επιβεβαιώνουν ότι ακόμα και τα ατομικά δάνεια ακόμα και με δραχμή θα αποκληρωθούν σε ευρώ γιατί θα τα ζητάει πλέον η ΕΚΤ αφού τα έχει ως ενέχυρα για να χρηματοδοτεί τις τράπεζες.
Όποιος βλέπει αυτό το όργιο της αστικής αντίδρασης δεν είναι δυνατό να πιστεύει ότι το ναι και το όχι είναι το ίδιο πράγμα. Ότι το Ναι και το Όχι είναι απλά μια ενδοαστική σύγκρουση. Μα αν είναι ενδοαστική σύγκρουση ποιος αστός εκπροσωπεί το στρατόπεδο του ΟΧΙ; Δείξτε μας έναν επιτέλους, αλλιώς βγάλτε το σκασμό εδώ και τώρα. Και πάρτε θέση μάχης στις γραμμές της προλεταριακής άμυνας, στις γραμμές της αντιμνημονιακής αντίστασης. Εδώ βρίσκεται το ταξικό στρατόπεδο. Σε κάθε άλλη περίπτωση όσοι δεν ψηφίσουν όχι, απλώς αφήνουν την αστική τάξη να νικήσει. Πίσω από τις επαναστατικές και δήθεν καθαρές κορώνες τους είναι οπαδοί της Βάρκιζας. Όχι ενός συμβιβασμού, αλλά της ολοκληρωτικής ήττας.
Βάρκιζα τέλος
Όσο για τον Τσίπρα και τις τραγελαφικές του προσπάθειες να τα βρει με τους “εταίρους”, προσπαθώντας να αποφύγει ως γνήσιος οπαδός της ταξικής ειρήνης τη μάχη στην οποία έμπλεξε άθελά του, ας κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μην του κάνουμε τη χάρη. Την ώρα που το επιτελείο του Μαξίμου σκέφτεται πώς θα ανοίξει η γη να τον καταπιεί, ακόμα ένας λόγος να επιμείνει το κίνημα στο δημοψήφισμα, να μην επιτρέψει την ακύρωσή του, να μην αφήσει κανένα περιθώριο συμβιβασμού. Και στις κάλπες το ΟΧΙ να γίνει μια γροθιά στο στομάχι της χρηματιστικής φούσκας, της δικτατορίας των τραπεζών, το τέλος των δεσμών των χρεών. Να γίνει η αρχή της προλεταριακής αντεπίθεσης. Η κρίση στην Ελλάδα είναι η κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού. Είναι το σημείο που σκάει η φούσκα, για να εκδηλωθεί η κρίση που κουκουλώνεται με την ελεγχόμενη καταστροφή του πλεονάζοντος κεφαλαίου κι μαζί με αυτό υγιών παραγωγικών δυνάμεων και πρώτα απ’ όλα της εργασίας. Η Ελλάδα είναι η κερκόπορτα για να περάσει η καπιταλιστική κρίση που εκτονώνεται στην περιφέρεια (Συρία, Λιβύη, Ιράκ κλπ) στην μητροπολιτική Ευρώπη. Η φούσκα του ελληνικού χρέους ως τμήμα της διεθνούς φούσκας, θα έσκαγε έτσι κι αλλιώς. Ήταν επιλογή να σκάσει στα χέρια του Σύριζα. Το ζήτημα είναι να την υποδεχτούμε στους δρόμους. Να μην επιτρέψουμε στον αστικό απόπατο να δώσει τη δική του λύση. Να ξεδιπλώσουμε το δικό μας ταξικό κομμουνιστικό σχέδιο απέναντι στο ξεκάθαρο καπιταλιστικό μπλοκ που έχει ήδη πάρει θέση μάχης.
Με το όχι τελείωσαν μια και καλή οι αυταπάτες της εθνικής διαπραγμάτευσης και όλοι οι μύθοι “για τους Έλληνες που απέναντι στον ξένο κίνδυνο ενώνουν τις δυνάμεις τους”. Αποδείχτηκε ότι η άρχουσα τάξη μαζί και η πολυπληθής αυλή της δεν έχει καμία διάθεση να αφήσει τις εθνικές της υποθέσεις στα χέρια κανενός Τσίπρα, την ώρα που βάζει σε δοκιμασία τις διεθνείς της συμμαχίες. Αποδείχτηκε ότι δεν υπάρχει στο τέλος καμία εθνική διαπραγμάτευση παρά μόνο στυγνά ταξικά συμφέροντα. Τώρα η αστική τάξη αφήνει στη μπάντα τις αντιγερμανικές κορώνες και μαζί με τις ορδές της ιεράς συμμαχίας και της “Πρωσίας” απαιτεί την αποκατάσταση της τάξης. Όχι για να ρίξει τον Τσίπρα, αλλά για να τσακίσει μια για πάντα την ταξική αντίσταση των τελευταίων 5 χρόνων στα δολοφονικά σχέδια εξόντωσης της εργατικής τάξης και όλων όσων αντιστέκονται στην δικτατορία των τραπεζιτών και της “αγοράς”.
Αν κερδίσει το ΟΧΙ, οι πιέσεις της αστικής αντεπανάστασης θα κλιμακωθούν απότομα. Το αστικό σαμποτάζ θα επεκταθεί παντού. Θα επιχειρήσουν ως κοινοί λαδέμπορες της κατοχής να εξαφανίσουν τα τρόφιμα από τα ράφια, να κλείσουν τα βενζινάδικα, απλώνοντας την δική τους αστική απεργία. Ενδεχομένως επιχειρήσουν να στήσουν ένα Μαϊντάν στην πλατεία Συντάγματος αποδεχόμενοι ευχαρίστως την τεχνογνωσία που έχει αναπτυχθεί από σχετικές βελούδινες και πορτοκαλί αντεπαναστάσεις “από τα κάτω”. Οι μισθοί θα σταματήσουν να πληρώνονται παντού και οι τραμπουκισμοί θα πάρουν χαρακτήρα οργανωμένων κινήσεων. Ήδη κατηγορούν την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία ως… πραξικόπημα. Προφανώς αν επέμβουν τα τανκς θα είναι αποκατάσταση της δημοκρατίας. Τα υποκείμενα αυτά είναι έτοιμοι για όλα.
Σε αυτές τις συνθήκες κανένας εφησυχασμός δεν επιτρέπεται αυτές τις μέρες και μετά το δημοψήφισμα, ακόμα κι αν επικρατήσει το ΟΧΙ. Οπουδήποτε η αστική αντίδραση επιχειρεί να επιβάλει τη θέληση της, το κίνημα πρέπει να επεμβαίνει αμέσως. Εκεί που δεν πληρώνονται μισθοί, εκεί που κλείνουν επιχειρήσεις, εκεί που τρομοκρατούν τον κόσμο, εκεί που διασπείρουν τρόμο και ψευδείς ειδήσεις προκαλώντας το χάος. Εκεί που θα επιχειρήσουν να κρύψουν τρόφιμα ή καύσιμα, εκεί που θα αισχροκερδήσουν.Επιτροπές δράσης πρέπει να αναπτυχθούν σε γειτονίες, κλάδους και χώρους δουλειάς περιφρουρώντας τα συμφέροντα και την ύπαρξη της εργατικής τάξης από το αστικό σαμποτάζ, και απαιτώντας από την κυβέρνηση να εξασφαλίσει και να εγγυηθεί την πρόσβαση των εργαζομένων, των συνταξιούχων, της νεολαίας και των άνεργων στα καθημερινά μέσα επιβίωσης, μεταφοράς και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Η κυβέρνηση θα συνεχίσει να υποχωρεί στις αστικές πιέσεις, ενδεχομένως οι “ευρωπαϊστές” της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας αποφασίσουν να αλλάξουν στρατόπεδο την κρίσιμη στιγμή. Όσο το κίνημα -που έδειξε την δύναμή του στο τεράστιο συλλαλητήριο της Δευτέρα (τριπλάσιο από αυτό υπέρ του ΝΑΙ την Τρίτη)- βρίσκεται σε κινητοποίηση, τόσο θα περιορίζονται τα περιθώρια για υποχωρήσεις και αποστασίες. Με το ΌΧΙ η κυβέρνηση θα είναι δύσκολο όχι απλά να αποδεχτεί το σχέδιο της τρόικα αλλά ούτε καν να προτείνει το δικό της. Αλλά ακόμα και αν τολμήσει να το κάνει, τότε θα πρόκειται για ένα πραξικόπημα του Τσίπρα απέναντι στον πλειοψηφία που ψήφισε το ΟΧΙ. Σίγουρα θα επιχειρήσουν να ερμηνεύσουν το αποτέλεσμα ως εντολή για νέα διαπραγμάτευση. Ενδεχομένως υπογράψουν την επαίσχυντη συμφωνία κόντρα στο λαϊκό αίσθημα της 5ης Ιούλη. Αδυνατούμε να σκεφτούμε πως θα περάσει κάτι τέτοιο με τον ίδιο τρόπο που δεν κατάφεραν να το περάσουν και τώρα. Ίσως το σοκ των κλειστών τραπεζών και ο φόβος για την επόμενη μέρα να τους βοηθήσει. Αλλά τώρα δεν είναι καιρός για εικασίες. Το μέλλον δεν προβλέπεται, αλλά ανοίγεται στις μάχες τώρα. Και η μάχη που πρέπει να κερδηθεί τώρα είναι το ΟΧΙ.
ΥΣ. Μόλις τώρα δύο “πολίτες” καταφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να ακυρωθεί το Δημοψήφισμα. Το ΣτΕ θα συνεδριάσει σε χρόνο dt την Παρασκευή. Οι ασφαλιστικές δικλείδες του βαθέως κράτους ετοιμάζονται. Ο πολιτειακός άρχοντας -που φρόντισε ο Συριζα να βρίσκεται εκεί που είναι- εξαπολύει τους δικούς του δεκάρικους. Ένας εμφύλιος σε αργή κίνηση είναι ήδη σε εξέλιξη. Η άρχουσα τάξη ακονίζει τα μαχαίρια της. Το κίνημα, η αριστερά, ο κόσμος της αντίστασης και του αγώνα δεν έχει άλλη επιλογή πέρα από τον αγώνα.
Όσο για τον Τσίπρα και τις τραγελαφικές του προσπάθειες να τα βρει με τους “εταίρους”, προσπαθώντας να αποφύγει ως γνήσιος οπαδός της ταξικής ειρήνης τη μάχη στην οποία έμπλεξε άθελά του, ας κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μην του κάνουμε τη χάρη. Την ώρα που το επιτελείο του Μαξίμου σκέφτεται πώς θα ανοίξει η γη να τον καταπιεί, ακόμα ένας λόγος να επιμείνει το κίνημα στο δημοψήφισμα, να μην επιτρέψει την ακύρωσή του, να μην αφήσει κανένα περιθώριο συμβιβασμού. Και στις κάλπες το ΟΧΙ να γίνει μια γροθιά στο στομάχι της χρηματιστικής φούσκας, της δικτατορίας των τραπεζών, το τέλος των δεσμών των χρεών. Να γίνει η αρχή της προλεταριακής αντεπίθεσης. Η κρίση στην Ελλάδα είναι η κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού. Είναι το σημείο που σκάει η φούσκα, για να εκδηλωθεί η κρίση που κουκουλώνεται με την ελεγχόμενη καταστροφή του πλεονάζοντος κεφαλαίου κι μαζί με αυτό υγιών παραγωγικών δυνάμεων και πρώτα απ’ όλα της εργασίας. Η Ελλάδα είναι η κερκόπορτα για να περάσει η καπιταλιστική κρίση που εκτονώνεται στην περιφέρεια (Συρία, Λιβύη, Ιράκ κλπ) στην μητροπολιτική Ευρώπη. Η φούσκα του ελληνικού χρέους ως τμήμα της διεθνούς φούσκας, θα έσκαγε έτσι κι αλλιώς. Ήταν επιλογή να σκάσει στα χέρια του Σύριζα. Το ζήτημα είναι να την υποδεχτούμε στους δρόμους. Να μην επιτρέψουμε στον αστικό απόπατο να δώσει τη δική του λύση. Να ξεδιπλώσουμε το δικό μας ταξικό κομμουνιστικό σχέδιο απέναντι στο ξεκάθαρο καπιταλιστικό μπλοκ που έχει ήδη πάρει θέση μάχης.
Με το όχι τελείωσαν μια και καλή οι αυταπάτες της εθνικής διαπραγμάτευσης και όλοι οι μύθοι “για τους Έλληνες που απέναντι στον ξένο κίνδυνο ενώνουν τις δυνάμεις τους”. Αποδείχτηκε ότι η άρχουσα τάξη μαζί και η πολυπληθής αυλή της δεν έχει καμία διάθεση να αφήσει τις εθνικές της υποθέσεις στα χέρια κανενός Τσίπρα, την ώρα που βάζει σε δοκιμασία τις διεθνείς της συμμαχίες. Αποδείχτηκε ότι δεν υπάρχει στο τέλος καμία εθνική διαπραγμάτευση παρά μόνο στυγνά ταξικά συμφέροντα. Τώρα η αστική τάξη αφήνει στη μπάντα τις αντιγερμανικές κορώνες και μαζί με τις ορδές της ιεράς συμμαχίας και της “Πρωσίας” απαιτεί την αποκατάσταση της τάξης. Όχι για να ρίξει τον Τσίπρα, αλλά για να τσακίσει μια για πάντα την ταξική αντίσταση των τελευταίων 5 χρόνων στα δολοφονικά σχέδια εξόντωσης της εργατικής τάξης και όλων όσων αντιστέκονται στην δικτατορία των τραπεζιτών και της “αγοράς”.
Αν κερδίσει το ΟΧΙ, οι πιέσεις της αστικής αντεπανάστασης θα κλιμακωθούν απότομα. Το αστικό σαμποτάζ θα επεκταθεί παντού. Θα επιχειρήσουν ως κοινοί λαδέμπορες της κατοχής να εξαφανίσουν τα τρόφιμα από τα ράφια, να κλείσουν τα βενζινάδικα, απλώνοντας την δική τους αστική απεργία. Ενδεχομένως επιχειρήσουν να στήσουν ένα Μαϊντάν στην πλατεία Συντάγματος αποδεχόμενοι ευχαρίστως την τεχνογνωσία που έχει αναπτυχθεί από σχετικές βελούδινες και πορτοκαλί αντεπαναστάσεις “από τα κάτω”. Οι μισθοί θα σταματήσουν να πληρώνονται παντού και οι τραμπουκισμοί θα πάρουν χαρακτήρα οργανωμένων κινήσεων. Ήδη κατηγορούν την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία ως… πραξικόπημα. Προφανώς αν επέμβουν τα τανκς θα είναι αποκατάσταση της δημοκρατίας. Τα υποκείμενα αυτά είναι έτοιμοι για όλα.
Σε αυτές τις συνθήκες κανένας εφησυχασμός δεν επιτρέπεται αυτές τις μέρες και μετά το δημοψήφισμα, ακόμα κι αν επικρατήσει το ΟΧΙ. Οπουδήποτε η αστική αντίδραση επιχειρεί να επιβάλει τη θέληση της, το κίνημα πρέπει να επεμβαίνει αμέσως. Εκεί που δεν πληρώνονται μισθοί, εκεί που κλείνουν επιχειρήσεις, εκεί που τρομοκρατούν τον κόσμο, εκεί που διασπείρουν τρόμο και ψευδείς ειδήσεις προκαλώντας το χάος. Εκεί που θα επιχειρήσουν να κρύψουν τρόφιμα ή καύσιμα, εκεί που θα αισχροκερδήσουν.Επιτροπές δράσης πρέπει να αναπτυχθούν σε γειτονίες, κλάδους και χώρους δουλειάς περιφρουρώντας τα συμφέροντα και την ύπαρξη της εργατικής τάξης από το αστικό σαμποτάζ, και απαιτώντας από την κυβέρνηση να εξασφαλίσει και να εγγυηθεί την πρόσβαση των εργαζομένων, των συνταξιούχων, της νεολαίας και των άνεργων στα καθημερινά μέσα επιβίωσης, μεταφοράς και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Η κυβέρνηση θα συνεχίσει να υποχωρεί στις αστικές πιέσεις, ενδεχομένως οι “ευρωπαϊστές” της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας αποφασίσουν να αλλάξουν στρατόπεδο την κρίσιμη στιγμή. Όσο το κίνημα -που έδειξε την δύναμή του στο τεράστιο συλλαλητήριο της Δευτέρα (τριπλάσιο από αυτό υπέρ του ΝΑΙ την Τρίτη)- βρίσκεται σε κινητοποίηση, τόσο θα περιορίζονται τα περιθώρια για υποχωρήσεις και αποστασίες. Με το ΌΧΙ η κυβέρνηση θα είναι δύσκολο όχι απλά να αποδεχτεί το σχέδιο της τρόικα αλλά ούτε καν να προτείνει το δικό της. Αλλά ακόμα και αν τολμήσει να το κάνει, τότε θα πρόκειται για ένα πραξικόπημα του Τσίπρα απέναντι στον πλειοψηφία που ψήφισε το ΟΧΙ. Σίγουρα θα επιχειρήσουν να ερμηνεύσουν το αποτέλεσμα ως εντολή για νέα διαπραγμάτευση. Ενδεχομένως υπογράψουν την επαίσχυντη συμφωνία κόντρα στο λαϊκό αίσθημα της 5ης Ιούλη. Αδυνατούμε να σκεφτούμε πως θα περάσει κάτι τέτοιο με τον ίδιο τρόπο που δεν κατάφεραν να το περάσουν και τώρα. Ίσως το σοκ των κλειστών τραπεζών και ο φόβος για την επόμενη μέρα να τους βοηθήσει. Αλλά τώρα δεν είναι καιρός για εικασίες. Το μέλλον δεν προβλέπεται, αλλά ανοίγεται στις μάχες τώρα. Και η μάχη που πρέπει να κερδηθεί τώρα είναι το ΟΧΙ.
ΥΣ. Μόλις τώρα δύο “πολίτες” καταφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να ακυρωθεί το Δημοψήφισμα. Το ΣτΕ θα συνεδριάσει σε χρόνο dt την Παρασκευή. Οι ασφαλιστικές δικλείδες του βαθέως κράτους ετοιμάζονται. Ο πολιτειακός άρχοντας -που φρόντισε ο Συριζα να βρίσκεται εκεί που είναι- εξαπολύει τους δικούς του δεκάρικους. Ένας εμφύλιος σε αργή κίνηση είναι ήδη σε εξέλιξη. Η άρχουσα τάξη ακονίζει τα μαχαίρια της. Το κίνημα, η αριστερά, ο κόσμος της αντίστασης και του αγώνα δεν έχει άλλη επιλογή πέρα από τον αγώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου