Η απεργία πείνας του Ν. Ρωμανού αποτέλεσε ένα πολυδιάστατο γεγονός που εξελίχθηκε σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα. Οι πολιτικές ζυμώσεις που προέκυψαν από αυτήν, οι δυνατότητες και οι προοπτικές που δημιουργήθηκαν και αναπτύσσονται ακόμα, αλλά και συνολικά η διατάραξη των επί δύο χρόνια λιμναζόντων νερών της κοινωνικής πραγματικότητας είναι γεγονότα αδιαμφισβήτητα. Η εκ νέου κίνηση ενός κομματιού του πληθυσμού ενάντια στην ανθρωποφαγική σημερινή μορφή της εξουσίας και το σπάσιμο του απόλυτου τρόμου αποτελούν ανάσα ελευθερίας για όσους σε αυτή ζοφερή συνθήκη δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν. Η επαναχρησιμοποίηση πρακτικών αγώνα όπως οι καταλήψεις κτιρίων ξαναδίνουν στο κοινωνικό κίνημα εργαλεία που του είχαν αφαιρεθεί βίαια. Μετά την απεργία πείνας του Ν.Ρωμανού οι δυνατότητες που επανεμφανίζονται, οι νέοι αγωνιστές που βγήκαν στο προσκήνιο και οι ευκαιρίες που θα έρθουν σηματοδοτούν μια νέα, πιο αισιόδοξη κατάσταση.
Μαζί όμως με την ανάπτυξη του πολύμορφου κινήματος αλληλεγγύης υπήρξε και από την αντίθετη πλευρά κινητικότητα που ξεπερνούσε τις συνήθεις πρακτικές του πολυάριθμου αστυνομικού στρατού. Από τους ασφαλίτες και τις στρατιές των χακί μπάτσων που έπρεπε να περάσεις για να πας στην πορεία, τις εισβολές σε σπίτια και τις προληπτικές προσαγωγές μέχρι τα πολεμικά ανακοινωθέντα με τα οποία τα καθεστωτικά ΜΜΕ περιέγραφαν την – ουσιαστικά αποτυχημένη – εισβολή με αύρες στα Εξάρχεια, οι κρατικοί μηχανισμοί καλλιέργησαν συστηματικά ένα σκηνικό πολέμου. Στόχος τους η πολιτική και πρακτική απομόνωση των διαδηλωτών της 6ης Δεκέμβρη και των προηγούμενων πορειών, των καταληψιών του Πολυτεχνείου, της ΓΣΕΕ και συνολικά των αλληλέγγυων, αλλά και η τρομοκράτηση του γενικού πληθυσμού. Μαζί με αυτά αξίζει να αναφερθούν και συγκεκριμένες τακτικές των μπάτσων, όπως η εμφάνιση πολλών μαζικών μπλοκ ασφαλιτών σε σημεία του κέντρου, οι σκηνοθετημένες επιθέσεις ασφαλιτών σε ματατζήδες στην πλ. Εξαρχείων με σκοπό να συλλάβουν όποιον τους ακολουθήσει και το κλείσιμο του σταθμού της Βικτώριας ελάχιστα λεπτά πριν την επίθεση των δελτάδων στη ΓΣΕΕ. Όλα αυτά δείχνουν την ποιοτική αναβάθμιση της καταστολής. Δείχνουν επίσης ότι οφείλουμε να προετοιμαστούμε για αυτά που έρχονται.
Εμείς οι δεκάδες συλληφθέντες της επίθεσης στην κατειλημμένη ΓΣΕΕ, της πορείας της 6ης Δεκέμβρη αλλά και των πολύμορφων δράσεων αλληλεγγύης δε βρεθήκαμε τυχαία στο δρόμο, δεν ήμασταν «συλλήψεις στο σωρό». Κάναμε την πολιτική επιλογή να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα του Ν. Ρωμανού και η επιλογή αυτή μας έφερε αντιμέτωπους με την κρατική καταστολή. Η τελευταία περιλάμβανε ξύλο, ειρωνεία, ψυχολογική πίεση, σαδιστικές «φιλικές» κουβέντες, γελοία και σάπια copy-paste κατηγορητήρια µε κακουργήματα, ψευδείς δηλώσεις από δελτάδες, πολυήμερη παραμονή στα κρατητήρια, ασφαλίτες που αναγνωρίζουν µεµονωµένα διαδηλωτές ανάμεσα σε πλήθος 40 ατόμων αλλά δεν δίνουν τα στοιχεία τους σε συναδέλφους επειδή είναι «ταραγμένοι», ανακριτές που ζητάνε δήλωση φρονημάτων, δικαστικούς που λαμβάνουν υπόψη τους τηλεφωνικές καταθέσεις μπάτσων περί βαριάς σωματικής βλάβης για να αναβαθμίσουν τις κατηγορίες μέσα σε μια νύχτα, απειλές για πολυετείς ποινές φυλάκισης, νεοσύστατες απαγορεύσεις συμμετοχής σε πορείες, απόσπαση DNA σε κάποιους από εμάς, περιοριστικούς όρους. Όλες οι συλλήψεις είναι μία μεθόδευση του κράτους απέναντι σε κάθε διαδηλωτή. Είναι το ρίσκο που παίρνουμε και γνωρίζουμε από πριν, το ρίσκο που ήμασταν και είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε.
Ξεκαθαρίζουμε συνεπώς και από την πλευρά μας ότι δεν κάνουμε βήμα πίσω, συνεχίζουμε συλλογικά, είμαστε συνειδητά στο δρόμο και έτσι θα συνεχίσουμε. Η απεργία πείνας του Ν. Ρωμανού είναι αγώνας ενός πολιτικού κρατουμένου και αποτελεί μέρος του συνολικού και ανυποχώρητου αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Όλα συνεχίζονται.
Συλληφθέντες έξω από την κατειλημμένη ΓΣΕΕ
Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου