‘‘ Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.’’
Σε 22 μέρες απεργίας πείνας βρίσκεται ήδη ο Νίκος Ρωμανός διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα του να παίρνει εκπαιδευτικές άδειες για να παρακολουθεί τα μαθήματα στην σχολή που πέρασε μετά από πανελλαδικές εξετάσεις.
Η εκδικητικότητα του κράτους απέναντι στο πρόσωπο του Νίκου Ρωμανού δεν είναι τυχαία. Έχει να κάνει με την ανυποχώρητη υπεράσπιση των αρχών του και των πολιτικών επιλογών του ενάντια στο σύστημα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ο Νίκος Ρωμανός δεν φοβήθηκε όταν ο Κορκονέας δολοφονούσε μπροστά στα μάτια του τον φίλο του Αλέξη Γρηγορόπουλο, δεν λύγισε όταν οι ανθρωποφύλακες τον βασάνισαν μετά την σύλληψη του στο Βελβεντό και τα κοράκια των μίντια τον διαπόμπευαν κατά την προσφιλή τους τακτική, δεν τους χαρίστηκε όταν θέλανε με περίσσια υποκρισία να τον βραβεύσουν για την εισαγωγή του στα ΤΕΙ. Σήμερα τον καταδικάζουν σε θάνατο -κλείνοντας τα αυτιά και τα μάτια τους- στα πλαίσια της παραδειγματικής τιμωρίας που εφαρμόζουν απέναντι σε όσους αντιστέκονται. Και στα τρία γεγονότα ο ρόλος του κράτους είναι εκείνος του διαμεσολαβητή του θανάτου!
Η ζωή όμως θα νικήσει το θάνατο
Ο Νίκος Ρωμανός θα νικήσει
Αυτόνομο Στέκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου