Παρόλο που η είδηση για τη σύλληψη του Ανδρέα Κουρή έγινε ευρέως γνωστή, καθώς μεταδόθηκε από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, ουδείς -μα ουδείς- δεν έκανε τον κόπο να πληροφορήσει για την έκβαση αυτής της υπόθεσης. Γεγονός από το οποίο είναι εύκολο να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας δεν βρίσκεται σε κάποιο μπουντρούμι της φυλακής και ότι μάλλον απολαμβάνει την ελευθερία του (κάνοντας ίσως καταδύσεις να συμπληρώσουμε εμείς) σαν τα συσσωρευμένα του χρέη προς το Δημόσιο και προς εμάς τους απολυμένους των καταστημάτων Metropolisνα μην αποτελούν αξιόποινα αδικήματα.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Ανδρέας Κουρής συνελήφθη την περασμένη Δευτέρα (30/6) για μη καταβολή χρεών των καταστημάτων Metropolis προς το Δημόσιο ύψους μεγαλύτερου από 700.000 ευρώ. Και ότι ήταν ήδη υπόδικος, αφού είχε συλληφθεί ξανά πέρσι στις αρχές Απριλίου για μη καταβολή εργοδοτικών εισφορών ύψους 1,3 εκατ. ευρώ που αφορούσαν και πάλι την επιχείρηση Μetropolis. Τότε, μετά την απολογία του σε ανακριτή, που του επέβαλε την καταβολή εγγύησης 100.000 ευρώ και τον περιοριστικό όρο της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα αφέθηκε ελεύθερος. Κι επιπλέον, ότι οι οφειλές του σε εμάς τους απολυμένους των Metropolis ξεπερνούν τα 600.000 ευρώ.
Έτσι, προφανώς με κάποιο εκ νέου διακανονισμό για τη ρύθμιση των χρεών του προς το Δημόσιο, ο Ανδρέας Κουρής , ως ελεύθερο πουλάκι, μπορεί να συνεχίζει ανεμπόδιστος και αλώβητος τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, να διοργανώνει πανάκριβα σόου, να συνεχίζει τα πανάκριβα extreme sports και να μεγαλώνει τον όμιλο MAD φτάνοντας πρόσφατα τη χάρη του μέχρι και την Αλβανία. Με την απλόχερη ανοχή των αρμόδιων αρχών που του επιτρέπουν να διογκώνει συνεχώς τα κέρδη του και παράλληλα να διατηρεί τα χρέη του πατώντας σε κάποιες περιπτώσεις πάνω σε πτώματα. Και με τις δικαστικές αρχές να λειτουργούν εμφανώς με δυο μέτρα και δυο σταθμά, αναλόγως με το αν οι οφειλέτες έχουν τις απαιτούμενες «πλάτες» που τους στηρίζουν ή αν πρόκειται για κοινά «ανθρωπάκια».
Κατά τα λοιπά, όπως γνωστοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, ξεκινούν οι πρώτοι πλειστηριασμοί των κατοικιών, των οποίων οι ιδιοκτήτες αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους προς τις τράπεζες αλλά και προς το Δημόσιο και, μάλιστα, με ελάχιστη τιμή για τον πλειστηριασμό το 1/3 της αντικειμενικής αξίας του εκπλειστηριαζόμενου ακινήτου, ανεξάρτητα από το ύψος του συνολικού χρέους του φορολογούμενου ή του οφειλέτη στις τράπεζες! Είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο ότι αυτή η ανελέητη απόφαση για τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς των κατοικιών του απλού κοσμάκη δεν πρόκειται να αγγίξει επιχειρηματίες όπως τον Ανδρέα Κουρή, παρόλο που τα πολλαπλά χρέη τους ξεπερνούν κατά πολύ εκείνα των ανθρώπων που θα χάσουν τη βασική τους κατοικία κάτι παραπάνω από μισοτιμής. Φυσικά, όχι γιατί επιχειρηματίες σαν τον Ανδρέα Κουρή δεν έχουν πολύ μεγάλη περιουσία που μπορεί να κατασχεθεί έναντι των οφειλών τους (με το ένα τρίτο της αξίας της!), ούτε γιατί μπορεί τυπικά να την έχουν βγάλει από πάνω τους, ούτε γιατί μπορεί να την έχουν μεταφέρει σε κάποια άλλη χώρα, όπως την Κύπρο. Αλλά πολύ απλά γιατί, κατά πως φαίνεται, τα δυο μέτρα και δυο σταθμά δίνουν πλήρη ασυλία στους επιχειρηματίες που έχουν «άκρες» την ίδια ώρα που ρίχνουν στον Καιάδα τους… συνήθεις εργαζόμενους.
Ωστόσο, το δίκιο και η αδικία είναι δυο έννοιες που εξακολουθούν να υπάρχουν. Είναι εξόφθαλμες και σαν τέτοιες δεν μπορούν να διαστρεβλωθούν ούτε να αφανιστούν από κανένα σύστημα, όπως κι αν αυτό λέγεται, ούτε με τα επιλεκτικά «στραβά μάτια», ούτε με την κρατική ασυλία, αλλά ούτε και με τη νομιμοποίηση της εργοδοτικής ασυδοσίας.
Έχοντας ακράδαντη πίστη στο δίκιο του αγώνα μας, θα τον συνεχίσουμε μέχρι να υποχρεώσουμε τον Ανδρέα Κουρή να μας δώσει τα αυτονόητα που μας οφείλει.
Απολυμένοι/ες καταστημάτων Metropolis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου